Συνεστίαση Ροταριανού Ομίλου Χανίων με κοπή αγιοβασιλόπιτας και επισημάνσεις για την αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα

“Το σημείο τομής στα αυτοδιοικητικά πράγματα ήταν ο νόμος ΔΝΖ/1912 του Ελευθερίου Βενιζέλου που παραχωρούσε πλήρη αυτοδιοίκηση στους Δήμους (αστικές περιοχές ή πρωτεύουσες νομών) και τις Κοινότητες (αγροτικές περιοχές)”.

Αυτό υπογράμμισε ως κεντρικός ομιλητής ο πρώην βουλευτής και πρώην δήμαρχος Χανίων, Κυριάκος Βιρβιδάκης, το βράδυ της Πέμπτης στο κέντρο διασκέδασης “Ζυγός”  στην πρώτη συνεστίαση του νέου έτους 2022 στην κοπή της αγιοβασιλόπιτας του Ροταριανού Ομίλου Χανίων. Η πανηγυρική συνεστίαση  πραγματοποιήθηκε από κοινού μετά  του 1ου Ροτ. Κοινοτικού Σώματος εις Αζωγυρέ Σελίνου με τους συμμετέχοντας να τηρούν τα μέτρα ασφαλείας κατά της πανδημίας. 

Την εκδήλωση άνοιξε με χαιρετισμό – καλωσόρισμα ο πρόεδρος του Ομίλου. Εμμανουήλ Δελάκης ευχόμενος “να έχουμε μια νέα χρόνια πολύ καλή με υγεία και ευτυχία σε όλο τον κόσμο” για να συνεχίσει διαβάζοντας την παρακάτω μαντινάδα: 

“Εύχομαι χρόνια σας πολλά και ήρεμα να ζείτε,

καημούς και αναστεναγμούς, ποτέ να μην γνωρίστε. 

Να ‘ταν λουλούδια οι ευχές για να τις ξεριζώσω,

από τον κήπο της καρδιάς, να ‘ρθώ να σας τις δώσω. 

Στη συνέχεια διαβάστηκαν οι χαιρετισμοί που απέστειλαν η βουλευτής Χανίων κα Ντόρα Μπακογιάννη και ο αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας κ. Μιχάλης Καραμαλάκης:   

“Αγαπητέ πρόεδρε του Ροταριανού Ομίλου, αγαπητά μέλη φίλες και φίλοι” υπογραμμίζει στον χαιρετισμό της η κα Μπακογιάννη και συνεχίζει τονίζοντας: “ Μετά λύπης μου δεν μπορώ να είμαι κοντά σας απόψε σε αυτή την όμορφη βραδιά καθόσον η υγειονομική κατάσταση της πανδημίας και οι υποχρεώσεις μου στη βουλή δε μου το επέτρεψαν. Θέλω, όμως, με αυτό το μήνυμα πρωτίστως να σας ευχηθώ μια χρονιά αισιόδοξη που θα φέρει υγεία, ηρεμία και αγάπη σε όλους μας.

Η πανδημία έχει αναμφίβολα αναστατώσει τις ζωές μας τα τελευταία δυόμισι χρόνια σε πολλούς τομείς, όμως καταφέραμε και σταθήκαμε στα πόδια μας, δεν λυγίσαμε και αυτό πρέπει να μας γεμίζει περηφάνια και κουράγιο. Έχουμε διαχειριστεί με σθένος υπευθυνότητα και επιτυχία όλες τις κρίσεις που προέκυψαν, εθνικές, υγειονομικές και οικονομικές. Τολμώ να πω ότι όχι μόνο τις διαχειριστήκαμε, αλλά καταφέραμε να πάμε κι ένα βήμα μπροστά, να λύσουμε σημαντικές παθογένειες που ταλαιπωρούσαν για χρόνια την χώρα και την κοινωνία μας. Μπροστά στο άγνωστο και σ’ αυτό που ίσως μοιάζει ακατόρθωτο, μοναδικό μονοπάτι είναι η λογική, η σύνεση η υπευθυνότητα. Με αυτά πορευόμαστε και αυτά μας έχουνε φέρει μέχρι εδώ. Θέλω να γνωρίζετε ότι είμαστε μαζί σ’ αυτή την προσπάθεια.  Δουλεύουμε μαζί για τα Χανιά, λύνουμε προβλήματα της καθημερινότητας, βελτιώνουμε την ποιότητα ζωή μας, δίνουμε προοπτική και μέλλον στον τόπο μας για τα παιδιά και τα εγγόνια μας με έργα που είχαν βαλτώσει επί πάρα πολλά χρόνια τα οποία έχουν αρχίσει και υλοποιούνται με μεγαλύτερο απ’ όλα τον ΒΟΑΚ που ήταν το όνειρο κάθε κρητικού να το δει να πραγματοποιείται και σήμερα πλέον βλέπει ότι υπάρχουν χρονοδιαγράμματα και υπάρχει πραγματικά απόφαση υλοποίησης τους. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την πρόσκληση σας. Στέλνω τις θερμότερες ευχές μου και είμαι σίγουρη ότι με υγεία, ασφάλεια και αισιοδοξία θα ανταμώσουμε πολύ σύντομα”.

Από μεριάς του ο αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας κ. Μιχάλης Καραμαλάκης σημείωσε: “ Σας ευχαριστώ πολύ κ, πρόεδρε για την ευγενική σας πρόσκληση στην εν θέματι συνεστίαση στην οποία δυστυχώς ανελαστικές υπηρεσιακές υποχρεώσεις δεν μου επιτρέπουν να παρευρεθώ. Αποστέλλονται ευχές για χρόνια πολλά με υγεία”.  

Αμέσως μετά πήρε τον λόγο ως κεντρικός ομιλητής ο κ. Κυριάκος Βιρβιδάκης του οποίου καταγράψαμε εξ ολοκλήρου την ομιλία  ως εξής: “ Ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δηλαδή της διοίκησης των τοπικών υποθέσεων από όργανα ανεξάρτητα από την Κρατική Εξουσία, εισήχθη στην χώρα με το Βασιλικό Διάταγμα της 27^ης Δεκεμβρίου 1833. Η μικρή τότε Ελλάδα διαιρέθηκε σε Δήμους, Επαρχίες και Νομούς.

Κοινό σημείο της ισχύουσας τότε νομοθεσίας που υιοθετούσε μεν μια σχετική αυτοδιοικητική προσέγγιση ήταν ο ασφυκτικός έλεγχος της κυβέρνησης η οποία άμεσα ή έμμεσα διόριζε τους επικεφαλής τους. Η λαϊκή συμμετοχή περιοριζόταν στα δημοτικά (και αραιότερα στα νομαρχιακά) συμβούλια που κατά βάσιν ήταν εισηγητικά, από τη στιγμή που τα μονοπρόσωπα όργανα συγκέντρωναν τις εκτελεστικές αρμοδιότητες.

Οι πρώτες δημοτικές εκλογές διεξήχθησαν το 1834, οι πολίτες (μόνο άντρες και με εισοδηματικά κριτήρια) ψήφιζαν για την εκλογή δημοτικών συμβούλων και η κυβέρνηση διόριζε ίσο αριθμό δημοτικών συμβούλων. Από τους τρεις πρώτους πλειοψηφίσαντες, η κεντρική διοίκηση επέλεγε έναν, ο οποίος αναλάμβανε καθήκοντα Δημάρχου.  Όσον αφορά τους Επάρχους και τους Νομάρχες, αυτοί διορίζονταν από την κυβέρνηση.

Σε ό,τι αφορά το Σύνταγμα, στο Σύνταγμα του 1844 δεν υπάρχει ιδιαίτερο άρθρο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ενώ στο Σύνταγμα του 1864 το άρθρο 105 αναφέρει: «η εκλογή των δημοτικών αρχών θέλει γίνεσθαι δια αμέσου, καθολικής και μυστικής δια σφαιριδίων ψηφοφορίας».

Το 1864 ψηφίστηκε νέος νόμος με τον οποίον καθιερώθηκε η άμεση εκλογή του Δημάρχου από τους άντρες πολίτες.

Στην αναθεώρηση του Συντάγματος του 1911 το άρθρο 105 αναφέρει: «η εκλογή των δημοτικών αρχών γίνεται δια καθολικής ψηφοφορίας».

Το σημείο τομής στα αυτοδιοικητικά πράγματα ήταν ο νόμος ΔΝΖ/1912 του Ελευθερίου Βενιζέλου που παραχωρούσε πλήρη αυτοδιοίκηση στους Δήμους (αστικές περιοχές ή πρωτεύουσες νομών) και τις Κοινότητες (αγροτικές περιοχές).

Σημαντικές αλλαγές περιέχονται στο Σύνταγμα του 1927, στο οποίο υπάρχει  Κεφάλαιον Ι με τίτλο «Αυτοδιοίκησις και Αποκέντρωσις» και το οποίο αποτελείται από τα άρθρα 107 και 108.

Το άρθρο 107 αναφέρει: «Το κράτος διαιρείται εις περιφερείας εντός των οποίων οι πολίται διαχειρίζονται απ’ ευθείας τας τοπικάς υποθέσεις, ως ο νόμος θέλει ορίσει. Η κοινότητης αποτελεί απαραιτήτως την πρώτη βαθμίδα των τοιούτων οργανισμών, οι οποίοι πρέπει να ήναι κατ’ ελάχιστον όρον δύο βαθμών, ανεξαρτήτως των Δήμων και των Συνδέσμων των κοινοτήτων. Το δικαίωμα του αποφασίζειν εις τους ανωτέρω οργανισμούς επί ζητημάτων υπαγομένων εις την σφαίραν της τοπικής αυτοδιοικήσεως ανήκει απαραιτήτως εις αιρετά όργανα, εκλεγόμενα δια καθολικής ψηφοφορίας ή και αμέσως εις το σύνολον των εις έκαστον εξ αυτών ανηκόντων πολιτών. Το Κράτος ασκεί καθώς ο νόμος θέλει ορίσει, μόνον ανωτάτην εποπτείαν επί των οργανισμών της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, μη εμποδίζουσαν την πρωτοβουλίαν και την ελευθέραν δράσιν αυτών. Το Κράτος δύναται να συντρέχει οικονομικώς τους οργανισμούς της τοπικής αυτοδιοικήσεως».

Το άρθρο 108 αναφέρει: «Η διοίκησις του Κράτους οργανούται κατά σύστημα αποκεντρικόν, εις τρόπον ώστε η κρατική εξουσία να είναι όσον το δυνατόν περισσότερον προσιτή εις τους πολίτας και να λύωνται τα αφορώντα την διοίκησιν ζητήματα το ταχύτερον και επί τη βάσει αμεσοτέρας αντιλήψεως των αφορωσών αυτήν συνθηκών. Αι κεντρικαίυπηρεσίαι πρέπει να έχουν μόνον την γενικήνδιεύθυνσιν και εποπτείαν».

Στις  δημοτικές εκλογές της 11^ης Φεβρουαρίου του 1934 ψήφισαν για πρώτη φορά οι γυναίκες και οι εκλογές αυτές ήταν οι τελευταίες μέχρι το 1951 εξ αιτίας της μεσολάβησης της δικτατορίας Μεταξά, της Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου.

Ανακεφαλαιώνοντας μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’50

-σε ό,τι αφορά τις βαθμίδες: το Σύνταγμα του 1927 τις καθορίζει τουλάχιστον δύο.

-σε ό,τι αφορά τους πόρους: το Σύνταγμα του 1927 αναφέρει ότι το Κράτος δύναται να συντρέχει οικονομικώς τους οργανισμούς της Τοπικής Αυτοδοίκησης.

-σε ό,τι αφορά την εποπτεία και την αυτοτέλεια: το Σύνταγμα του 1927 αναφέρει ότι το Κράτος ασκεί μόνον ανωτάτηνεποπτείαν μη εμποδίζουσαν την πρωτοβουλίαν και την ελευθέραν δράσιν αυτών.

Οι πρώτες μεταπολεμικές εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης έγιναν στις 15 Απριλίου του 1951 με το σύστημα της έμμεσης εκλογής του δημάρχου από τους δημοτικούς συμβούλους. Το σύστημα αυτό εφαρμόστηκε μέχρι τις δημοτικές εκλογές του 1964 με εξαίρεση αυτές του 1954, οπότε οι δήμαρχοι εξελέγησαν άμεσα από τον λαό. Κατά την διάρκεια της 7χρονης δικτατορίας των συνταγματαρχών (1967-1974), οι δήμαρχοι διορίζονταν από την χούντα ενώ μετά την μεταπολίτευση του 1974 επιστρέψαμε στην άμεση εκλογή του δημάρχου από τον λαό με το σύστημα των δύο γύρων.

Σε ό,τι αφορά το Σύνταγμα:το Σύνταγμα του 1952 στο κεφάλαιο περί διοικήσεως του Κράτους το άρθρο 99 αναφέρει: «η διοικητική οργάνωσις του Κράτους βασίζεται εις την αποκέντρωση και την τοπική αυτοδιοίκηση ως ο νόμος ορίζει. Η εκλογή των δημοτικών και κοινοτικών αρχών γίνεται δια καθολικής ψηφοφορίας».

Είναι προφανές ότι συνταγματικά κατοχυρωμένα θέματα μεταφέρονται στην νομοθετική εξουσία της εκάστοτε κυβέρνησης.

Κατά τη γνώμη μου, η βασική αναφορά για την τοπική αυτοδιοίκηση έγινε στο Σύνταγμα του 1975, όπου στο τμήμα ΣΤ Διοίκησις, Κεφάλαιον Πρώτον, Οργάνωσις της Διοικήσεως, το άρθρο 102 αναφέρει:

1) Η διοίκησις των τοπικών υποθέσεων ανήκει εις του οργανισμούς τοπικής αυτοδιοικήσεως των οποίων την πρώτη βαθμίδα αποτελούν οι Δήμοι και αι Κοινοτητες. Αι λοιπαί βαθμίδες ορίζονται δια νόμου.

2) Οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοικήσεως απολαύουν διοικητικής αυτοτελείας. Αι αρχαί αυτών εκλέγονται δια καθολικής και μυστικής ψηφοφορίας.

3) Δια νόμου δύναται να προβλέπονται αναγκαστικοί ή εκούσιοι σύνδεσμοι οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης προς εκτέλεσιν έργων ή παροχήν υπηρεσιών διοικούμενοι υπό συμβουλίου εξ αιρετών αντιπροσώπων εκάστου Δήμου ή κοινότητος, λαμβανομένων κατ’ αναλογίαν του πληθυσμού τούτων.

4) Δια νόμου δύναται να προβλεφθεί η εις την διοίκησιν των οργανισμών τοπικής αυτοδιοικήσεως δευτέρας βαθμίδος συμμετοχή αιρετών αντιπροσώπων τοπικών επαγγελματικών, επιστημονικών και πνευματικών οργανώσεων και της κρατικής διοικήσεως μέχρι του 1/3 του όλου αριθμού των μελών.

5) Το κράτος ασκεί εποπτείαν επί των οργανισμών της τοπικής αυτοδιοικήσεως, μη εμποδίζουσαν την πρωτοβουλίαν και την ελευθέραν δράσιν αυτών. Αι πειθαρχικαίποιναί αργίας και απολύσεως εκ του αξιώματος των αιρετών οργάνων της τοπικής αυτοδιοικήσεως, εξαιρέσει των περιπτώσεων των συνεπαγομένων αυτοδικαίανέκπτωσιν, απαγέλλεται μόνον μετά σύμφωνονγνώμην συμβουλίου αποτελουμένου κατά πελιοψηφίαν εκ τακτικών δικαστών.

6) Το Κράτος μεριμνά δια την εξασφάλισιν των αναγκαίων πόρων προς εκπλήρωσιν της αποστολής των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοικήσεως. Νόμος ορίζει τα της αποδόσεως και κατανομής μεταξύ των ως άνω οργανισμών των υπέρ αυτών καθοριζομένων και υπό του Κράτους εισπραττομένων φόρων ή τελών.»

Η αναθεώρηση του 1986 δεν περιελάμβανε αλλαγές για την τοπική αυτοδιοίκηση.

Το 1994 αποτελεί τομή στην εκλογική ιστορία της τοπικής αυτοδιοίκησης καθώς για πρώτη φορά οι νομάρχες εξελέγησαν απευθείας από τον λαό.

Το 1997 με το σχέδιο «Καποδίστριας» (νόμος 2539/97) πραγματοποιήθηκε μεγάλη αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση. Η χώρα διαιρέθηκε σε 910 δήμους και 124 κοινότητες σε ό,τι αφορά την πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση και σε 13 περιφέρειες, 51 νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις και 19 επαρχεία.

Με την αναθεώρηση του Συντάγματος του 2001, το άρθρο 102, το οποίο αποτελεί την βάση των διατάξεων του σημερινού Συντάγματος που αφορούν την τοπική αυτοδιοίκηση, τροποποιήθηκε ως εξής:

«1. Η διοίκηση των τοπικών υποθέσεων ανήκει στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης πρώτου και δεύτερου βαθμού. Υπέρ των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης συντρέχει τεκμήριο αρμοδιότητας για τη διοίκηση των τοπικών υποθέσεων. Νόμος καθορίζει το εύρος και τις κατηγορίες των τοπικών υποθέσεων, καθώς και την κατανομή τους στους επί μέρους βαθμούς. Με νόμο μπορεί να ανατίθεται στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης η άσκηση αρμοδιοτήτων που συνιστούν αποστολή του Κράτους.

2. Οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης έχουν διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια. Οι αρχές τους εκλέγονται με καθολική και μυστική ψηφοφορία, όπως νόμος ορίζει.

3. Με νόμο μπορεί να προβλέπονται για την εκτέλεση έργων ή την παροχή υπηρεσιών ή την άσκηση αρμοδιοτήτων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης αναγκαστικοί ή εκούσιοι σύνδεσμοι οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης που διοικούνται από αιρετά όργανα.

4. Το Κράτος ασκεί στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης εποπτεία που συνίσταται αποκλειστικά σε έλεγχο νομιμότητας και δεν επιτρέπεται να εμποδίζει την πρωτοβουλία και την ελεύθερη δράση τους. Ο έλεγχος νομιμότητας ασκείται, όπως νόμος ορίζει. Πειθαρχικές ποινές στα αιρετά όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης, εκτός από τις περιπτώσεις που συνεπάγονται αυτοδικαίως έκπτωση ή αργία, επιβάλλονται μόνο ύστερα από σύμφωνη γνώμη συμβουλίου που αποτελείται κατά πλειοψηφία από τακτικούς δικαστές, όπως νόμος ορίζει.

5. Το Κράτος λαμβάνει τα νομοθετικά, κανονιστικά και δημοσιονομικά μέτρα που απαιτούνται για την εξασφάλιση της οικονομικής αυτοτέλειας και των πόρων που είναι αναγκαίοι για την εκπλήρωση της αποστολής και την άσκηση των αρμοδιοτήτων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης με ταυτόχρονη διασφάλιση της διαφάνειας κατά τη διαχείριση των πόρων αυτών. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την απόδοση και κατανομή, μεταξύ των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, των φόρων ή τελών που καθορίζονται υπέρ αυτών και εισπράττονται από το Κράτος. Κάθε μεταβίβαση αρμοδιοτήτων από κεντρικά ή περιφερειακά όργανα του Κράτους προς την τοπική αυτοδιοίκηση συνεπάγεται και τη μεταφορά των αντίστοιχων πόρων. Νόμος ορίζει τα σχετικά με τον καθορισμό και την είσπραξη τοπικών εσόδων απευθείας από τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης.»

Επίσης, το άρθρο 101 περιλαμβάνει ερμηνευτική δήλωση η οποία αναφέρει «ο κοινός νομοθέτης και η διοίκηση όταν δρα κανονιστικά έχουν υποχρέωση να λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες των νησιωτικών περιοχών».

Στην αναθεώρηση του Συντάγματος του 2008 η ερμηνευτική δήλωση του άρθρου 101 του Συντάγματος του 2001 έγινε παράγραφος 4 του άρθρου 101 και διαμορφώθηκε ως εξής: «ο κοινός νομοθέτης και η διοίκηση όταν δρουν κανονιστικά υποχρεούνται να λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες των νησιωτικών και ορεινών περιοχών, μεριμνώντας για την ανάπτυξη τους».  Στο άρθρο 102 δεν έγιναν αλλαγές.

Με το πρόγραμμα «Καλλικράτης» (νόμος 3852/2010) έγινε νέα αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση και η πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση περιελάμβανε 325 δήμους ενώ οι κοινότητες καταργήθηκαν, 13 αιρετές περιφερειακές διοικήσεις και 7 κρατικές αποκεντρωμένες διοικήσεις.

Με την αναθεώρηση του Συντάγματος του 2019 δεν έγιναν αλλαγές στα άρθρα 102 και 101, προστέθηκε άρθρο 101Α που αφορά τις ανεξάρτητες αρχές.

Ανακεφαλαιώνοντας, σύμφωνα με τα παραπάνω οι βασικές διατάξεις για τα θέματα της τοπικής αυτοδιοίκησης στο Σύνταγμα που ισχύει σήμερα περιλαμβάνονται στο Σύνταγμα του 1975 όπως τροποποιήθηκαν στην αναθεώρηση του 2001.

-σε ό,τι αφορά τις βαθμίδες: στην τροποποίηση του 2001 του Συντάγματος του 1975 προβλέπονται δυο βαθμίδες.

-σε ό,τι αφορά τους πόρους:στην τροποποίηση του 2001 του Συντάγματος του 1975 αναφέρεται μεταξύ άλλων «το Κράτος λαμβάνει τα νομοθετικά, κανονιστικά και δημοσιονομικά μέτρα που απαιτούνται για την εξασφάλιση της οικονομικής αυτοτέλειας και των πόρων που είναι αναγκαίοι για την εκπλήρωση της αποστολής και την άσκηση των αρμοδιοτήτων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης με ταυτόχρονη διασφάλιση της διαφάνειας κατά τη διαχείριση των πόρων αυτών» και «Κάθε μεταβίβαση αρμοδιοτήτων από κεντρικά ή περιφερειακά όργανα του Κράτους προς την τοπική αυτοδιοίκηση συνεπάγεται και τη μεταφορά των αντίστοιχων πόρων». Δυστυχώς, κατά την εκτίμηση μου, το τελευταίο εδάφιο δεν εφαρμόζεται στην πράξη πιστά.

-σε ό,τι αφορά την αυτοτέλεια:στην τροποποίηση του 2001 του Συντάγματος του 1975 αναφέρεται «Οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης έχουν διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια».

-σε ό,τι αφορά την εποπτεία:στην τροποποίηση του 2001 του Συντάγματος του 1975 αναφέρεται «Το Κράτος ασκεί στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης εποπτεία που συνίσταται αποκλειστικά σε έλεγχο νομιμότητας και δεν επιτρέπεται να εμποδίζει την πρωτοβουλία και την ελεύθερη δράση τους. Ο έλεγχος νομιμότητας ασκείται, όπως νόμος ορίζει». Δυστυχώς, κατά την άποψη μου, παρά την σαφή αναφορά του Συντάγματος υπάρχουν περιπτώσεις που οι φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης υφίστανται και έλεγχο σκοπιμότητας”. 

Κλείνοντας την ομιλία του ο κ. Βιρβιδάκης ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους για την προσοχή τους επισημαίνοντας ότι “ πιστεύω ότι από την παράθεση των ανωτέρω, καθίσταται σαφές ότι οι συνταγματικές διατάξεις κατοχυρώνουν σε σημαντικό βαθμό την διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και προσδιορίζουν απόλυτα τον τρόπο εποπτείας και ελέγχου. Εξάλλου, οι αρχές της τοπικής αυτοδιοίκησης εκλέγονται με καθολική και μυστική ψηφοφορία”.  

 Γιάννης και Ηλίας Κάκανος 

• 

•