Επαρχιακό Φως Ειδήσεις-Ρεπορτάζ-Πολιτισμός-Κοινωνία-Άποψη
Ένα από τα πολλά μικρά και πανέμορφα ορεινά χωριά των Κεραμειών της δημοτικής περιαστικής περιφέρειας του Δήμου Χανίων, είναι οι Αχλάδες που επισκεφτήκαμε για το εικοστό κατά σειρά επεισόδιο της διαδικτυακής εκπομπής “Γεύσεις Κρήτης” των “Χανιώτικων νέων” το οποίο μπορείτε να δείτε αύριο Παρασκευή 12 Απριλίου 2024 μετά τις 10 η ώρα το πρωί και στην ιστοσελίδα της εφημερίδας.
Στο καφενείο του χωριού, απολαύσαμε γαστρονομικές σαρακοστιανές νοστιμιές, μανιτάρια στιφάδο και καλαμαράκια κοκκινιστά στο τηγάνι που μαγείρεψε για την εκπομπή ο Κώστας Μαυριγιαννάκης. Παράλληλα καταγράψαμε και τα πλούσια λαογραφικά ιστορικά εκθέματα της ιδιωτικής συλλογής που διαθέτει το κατάστημα καθώς επίσης και σημαντικά άλλα ιστορικά μνημεία από την ξενάγηση στο χωριό και μέρος της περιοχής που μας έκανε ο αρχιτέκτονας μηχανικός, συγγραφέας και ιστορικός ερευνητής από τους Κάμπους των Κεραμειών Μιχάλης Κατσανεβάκης.
Ο Μιχάλης Κατσανεβάκης κατά την ξενάγηση στην περιοχή με πρώτο σταθμό το σπήλαιο των ανταρτών, επεσήμανε τα εξής: “ Δίπλα από το Θερισιανό φαράγγι σ’ ένα πέρασμα που οδηγεί στα Κεραμειά υπάρχει το σπήλαιο στο οποίο τον Νοέμβριο του 1944 διέμεναν οι αντάρτες του ΕΛΑΣ και ειδικά ο λόχος Σφακίων. Σε αυτό το σημείο δόθηκε μια από τις πιο σκληρές μάχες για να μην κυκλωθεί ο ΕΛΑΣ στα Κεραμειά”. Ο ίδιος, συνεχίζοντας μάς έδειξε και ορισμένα μισογκρεμισμένα σπίτια από την καταστροφή που είχαν υποστεί από τους Γερμανούς, τονίζοντας ότι “ ναι μεν οι Γερμανοί υποχώρησαν αλλά και βομβάρδισαν τα Κεραμειά με πυροβολικό και έκαψαν τα περισσότερα σπίτια.
Γειτονιά δίπλα στο παλιό κλειστό δημοτικό σχολείο του χωριού με τον κάτοικο Χρήστο Νταμαδάκη που υπήρξε μαθητής. να μας λέει: “ Μέχρι και την Γ΄ τάξη το 1966 υπήρξα μαθητής στο σχολείο του χωριού μου και τη χρονιά εκείνη που έκλεισε ήμασταν 16 παιδιά. Το σχολείο λειτούργησε το 1905 και το 1952 οι μαθητές ήταν 90 γιατί το χωριό είχε αρκετές οικογένειες. Μονοθέσιο πάντα με ένα δάσκαλο που διέμενε σε ξεχωριστό δωμάτιο στο ίδιο κτίριο. Στο σχολείο λειτουργούσε και μαγειρείο με τις μητέρες των παιδιών να μαγείρευαν. Σήμερα, δυστυχώς, στο χωριό μας μένουν όλοι κι όλοι 13 άνθρωποι”.
