
Δύσκολα χρόνια σκληρής εργασίας που άρχιζε από το χάραμα της ημέρας και τελείωνε στη δύση της, για ένα μεροκάματο μέσα στις στοές των μεταλλείων της Σερίφου, αποτέλεσαν την αφορμή του δίκαιου ξεσηκωμού σε απεργία όλων των εργατών μεταλλωρύχων κατά της αδίστακτης εργοδοσίας η οποία δυστυχώς υποστηριζόταν από την κυβέρνηση.
Με την αδικία καθιερωμένη σε βάρος των εκατοντάδων εργατών κατοίκων στην πλειοψηφία της Σερίφου σημείωσε το νησί μεγάλη ακμή για όλη την περίοδο που λειτουργούσαν οι εγκαταστάσεις εξόρυξης μεταλλευμάτων από το πλούσιο υπέδαφος στις περιοχές Μέγα Λειβάδι και Κουταλά του νησιού.
Τα μεταλλεία έκλεισαν την 1η Ιουλίου του 1963 επειδή κρίθηκαν ασύμφορα για την απληστία της εργοδοσίας αφού πλέον ο αιματηρός αγώνας της απεργιακής εξέγερσης των μεταλλωρύχων της Σερίφου το 1916 στάθηκε αφορμή που καθιερώθηκε στην Ελλάδα η οκτάωρη εργασία.
Ο Δήμος Σερίφου και ο “Σύλλογος Μεγάλου Λειβαδίου” τίμησαν, όπως κάθε χρόνο, τον αγώνα αυτό από την απεργία των μεταλλωρύχων εργατών του νησιού στα πλαίσια του εορτασμού της 107ης επετείου από την πρώτη απεργία για το οκτάωρο στην Ελλάδα, που πραγματοποιήθηκε στις 21 Αυγούστου 1916 στην έδρα του Διοικητηρίου της εταιρείας στο Μέγα Λειβάδι, με επιμνημόσυνη δέηση στο Μνημείο των Πεσόντων που έχει εγκατασταθεί από τον Σύνδεσμο Σεριφίων “Η Αγία Τριάς”, το 1984.
Από το ταξίδι μας στη Σέριφο τον Ιούνιο του 2019 παραθέτουμε στιγμιότυπα με το Μνημείο Πεσόντων, το παραπλεύρως μισογκρεμισμένο Διοικητήριο της Εταιρείας, τις σκάλες μεταφοράς των μεταλλευμάτων στα πλοία της εποχής όπως το συγκεκριμένο πλοίο που βρήκαμε στο διαδίκτυο, καθώς επίσης και άλλες όψεις με τη Σέριφο.
Γιάννης Η. Κάκανος






