“Διαχρονική πολιτική συμφορά” στην Ελλάδα

Από ιδρύσεως του Ελληνικού Κράτους επί Ιωάννη Καποδίστρια μέχρι και σήμερα, έχουν καταγραφεί πολλά ιστορικά γεγονότα, τα οποία στην πλειοψηφία τους έχουν φέρει δεινά στη χώρα μας, σαν μια “κατάρα” να θέλει την Ελλάδα να… τρώει τα παιδιά της προς δόξαν του κομματισμού και της διαφθοράς. 

Σκοπός του άρθρου δεν είναι να αντικαταστήσουμε τις γνώσεις των ιστορικών που έγραψαν την Ελληνική ιστορία.

Επιθυμούμε μόνο να καυτηριάσουμε την σκληρή πραγματικότητα της πολιτικής τακτικής από το 1821 μέχρι σήμερα, όπου ενώ η μικρή τότε Ελλάδα μεγάλωσε γεωγραφικά τόσο ηπειρωτικά όσο και νησιωτικά, υπήρχαν από τότε και συνεχίζονται κομματικά μίση και πάθη που δηλητηριάζουν τις κοινωνίες.  

Διχασμοί στην πολιτική, στο δημόσιο ευρύτερο τομέα, δίχως να εξαιρείται η εκκλησία, στην αυτοδιοίκηση και τα τελευταία 30 χρόνια σε όλους τους συνδικαλιστικούς φορείς.

Η λογική της παράνοιας επιβάλλει να ισχύει ως άγραφος νόμος το νόημα των λέξεων “βλέπε, άκου, μη μιλάς”. 

Αλίμονο σε αυτόν ή αυτούς που θα τολμήσουν να ταράξουν τα “λιμνάζοντα ύδατα” με τόσα… κουνούπια που επιζούν στα θολά βουρκώδη νερά. 

Οι πολιτικοί, προς άγραν ψήφων, με αναληθείς υποσχέσεις προσπαθούν να δελεάσουν τους ψηφοφόρους, καθιστώντας τους άβουλους και φανατίζοντάς τους κομματικά.

Την ίδια ώρα, το δημογραφικό πρόβλημα των Ελλήνων έχει διογκωθεί και τα εκλογικά συστήματα συνεχώς μεταλλάσσονται από τις κυβερνήσεις, υποδηλώνοντας ένα ηθικό πολιτικό ξεπεσμό  νεοελλήνων πολιτών και πολιτικών. 

Κι ενώ επιβαλλόταν, τουλάχιστον στα χρόνια της μεταπολίτευσης, η τροποποίηση του Συντάγματος με την ψήφιση ενός μικτού εθνικού εκλογικού συστήματος με ανώτερη Κοινοβουλευτική δύναμη τους 200 εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού στη βουλή και κατώτερη τους 160, ουδείς υποψήφιος ή εκλεγμένος στις κυβερνήσεις και στα κόμματα της αντιπολίτευσης, δεν χτύπησε την γροθιά του στο τραπέζι, για να καινοτομήσει προς χάρη του δημοσίου συμφέροντος. 

Οι εθνικές εκλογές πλησιάζουν, είτε προκηρυχθούν στην ώρα τους είτε είναι πρόωρες και μέχρι σήμερα κανένα κόμμα ούτε και η κυβέρνηση αλλά και συνδυασμός εκτός, φαίνεται να έχει στο πρόγραμμά του ουσιαστικές καινοτομίες…

Κατώτεροι των περιστάσεων όλοι τους, γεγονός πολύ πιθανό να οδηγήσει τους ψηφοφόρους σε μια μεγάλη αποχή, που θα… θεριέψει πλησιάζοντας το 70%. Αν συμβεί αυτό, τι θα κάνουν τότε οι μειοψηφίες; 

Ένας 28χρονος αγώνας στη χώρα της ισοπέδωσης των πάντων όπου η τιμιότητα είναι “ενοχή”