Γράφει ο Γιάννης Η. Κάκανος
Για τον δικό μου πατέρα πού ατυχώς δεν χάρηκα αφού έφυγε από τη ζωή για την ουράνια γειτονιά όταν ήμουν σε μικρή ηλικία αφιερώνω αυτές τις γραμμές με λίγες φωτογραφίες λουλουδιών, παλιών αρχοντικών από τις χαμένες πατρίδες και την παρουσίαση ενός βιβλίου με θέμα τη γη που γεννήθηκε, τη Μικρά Ασία.
Στην Ελλάδα με πολύ καθυστέρηση καθιερώθηκε αυτή η γιορτή από πατεράδες διαζευγμένους μέσω του Συλλόγου για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια, από τον ιδρυτή Νίκο Σπιτάλα και αυτό με αφορμή την απαξίωση πολλές φορές του πατέρα από τη δικαιοσύνη, στα διαζύγια.
Έτσι, λοιπόν, μαζί με όλους τους Ευρωπαίους, γιορτάζουν πλέον οι πατέρες κάθε δεύτερη Κυριακή του Ιουνίου ημερομηνία σημαντική καθόσον η σχολική περίοδος δεν έχει ακόμα τελειώσει για να διδάξουν οι δάσκαλοι τον ρόλο και τις αξίες του στην οικογένεια.
Για τη γιορτή μάλιστα του πατέρα έχει εκδοθεί ειδική σειρά γραμματοσήμων από τα Ελληνικά Ταχυδρομεία.
Για τον πατέρα τον δικό μου και όλους τους πατέρες που είναι ψηλά να είναι η μνήμη τους αιωνία και για τους εν ζωή πατέρες να έχουν υγεία να καμαρώνουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους.