“Ο μισεμός της μάνας”, είναι το νέο ποίημα του Δημήτρη Τυραϊδή

 

Ο μισεμός της μάνας

 

Η θλίψη από τη μια μεριά κι η μοναξιά απ’ την άλλη,

τη μάνα πήραν αγκαλιά και κείνη τη βραδιά,

π(ου) έγερνε ν’ αποκοιμηθεί στ’ άδειο της προσκεφάλι

νιώθοντας πίκρα στην ψυχή και πόνο στην καρδιά.

 

Η κρύα νύχτα τύλιξε τ’ αδύναμο κορμί της,

στην έρμη καμαρούλα της μέσα στη σιγαλιά

και με τα χείλη της ψυχής έστελνε την ευχή της

γιομάτη αγάπη και στοργή σ’ εγγόνια και παιδιά.

 

Ο άνεμος της ξενιτιάς τα πήρε από κοντά της

το ταίρι της το σκέπασε παντοτινά η γη,

ζούσε μονάχη κι έρημη τώρα στα γηρατειά της

και δακρυσμένη κι άγρυπνη την έβρισκεν η αυγή.

 

Κι έκλεισε ανάλαφρα γλυκά τα μάτια της ο ύπνος

μες στα όνειρά της έφερε όλη τη φαμελιά της,

στην κάμαρά της έβλεπε ήταν στρωμένος δείπνος

και σαν πουλάκι, νόμιζε, πετούσε απ’ τη χαρά της.

 

Πρόβαλε η αυγή η ροδοπέταλη και βρήκε τη μανούλα

μ’ ένα γελάκι ανάλαφρο στα χείλη της αχνό,

ασάλευτη δίχως πνοή και έπλυνε με δροσούλα

το πρόσωπό της που ήτανε σαν χαμομήλι ωχρό.

 

Ωστόσο εφτερούγιζεν ολόλευκη η ψυχή της

σ’ όλα τα μέρη που έζησε τις γήινές της ώρες

είτε ήταν ηλιόλουστες είτε γιομάτες μπόρες

για να ‘χει ανάμνηση γλυκιά στους ουρανούς μαζί της.

 

Δημήτρης Κ. Τυραϊδής