Επίκαιροι στίχοι και προβληματισμοί από τον ποιητή Δημήτρη Τυραϊδή.

 

 

 

 

Τώρα που η γης μοσχοβολά

 

Φυσά αεράκι δροσερό κι ανάλαφρο τ’ Απρίλη

και της αγάπης σκόρπισε την τρυφερή πνοή,

τώρα που η γης μοσχοβολά κι ανθεί το χαμομήλι,

να βρει η χαρά γλυκιά φωλιά, το γέλιο της η ζωή.

Να σεργιανίσει ο έρωτας του Πλάστη ο χαϊδεμένος,

που όσες ψυχές τον έχασαν, πάλι τον καρτερούνε,

μυριόχαρος και γελαστός στα λούλουδα ντυμένος,

που ομορφαίνει τα όνειρα κι όλοι τον προσκυνούνε.

Να φέρει γλυκοσκιρτήματα σ’ όποια καρδιά πονάει,

τρυπώντας την μ’ ολόχρυσες ανίκητες σαϊτιές,

να μας κεράσει το κρασί που όποιος το πιει μεθάει

κι ανάβει μες στα βάθη του τού πόθου πυρκαγιές.

Κι οι σπόροι που ‘ναι μες στη γη βιάζονται, λες, να βγούνε

στο φως, να γίνουν λούλουδα και να ερωτευτούνε.

Και όλη η πλάση μυστικό, θαρρείς, κρατάει δοξάρι

κι υμνεί τη γλύκα του έρωτα και την περίσσεια χάρη.

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

 

ΕΠΙΚΑΙΡΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

 

 

Εν όψει του… καλοκαιριού

 

            Τα πρώτα ανησυχητικά νέα έκαναν την εμφάνισή τους κιόλας στους τηλεοπτικούς σταθμούς της Κρήτης και ακούστηκαν και από τους ραδιοφωνικούς κι όχι μόνο, αγαπητοί μου φίλοι. Και αναφέρομαι βέβαια, στις πρόωρες πυρκαγιές που εκδηλώθηκαν σε διάφορες περιοχές και ειδικότερα στο νομό Χανίων. Πιστεύω ότι είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει όλους πάρα πολύ σοβαρά. Οι παραπάνω πυρκαγιές ήταν, αγαπητοί μου, η αφορμή να πάρω την πένα στα χέρια μου και να γράψω το σημερινό μας άρθρο. Ίσως πολλοί ψιθυρίσουν ενδόμυχα, όταν διαβάσουν τον τίτλο του, ότι βιάστηκα πάρα πολύ ν’ ασχοληθώ με θέματα που αφορούν τις καταστροφικές πυρκαγιές, γιατί πράγματι αργεί ακόμα να κάνει την εμφάνισή του το ζεστό καλοκαίρι.

            Όταν συνεχίσουν όμως, και διαβάσουν τις επόμενες αράδες του σημερινού άρθρου μου, πιστεύω ότι θα δικαιολογήσουν απόλυτα τη βιασύνη μου αυτή. Λέω «εν όψει του καλοκαιριού», γιατί η άνοιξη τα τελευταία χρόνια – τουλάχιστον εμείς οι μεγαλύτεροι το έχουμε νιώσει πολύ καλά στο πετσί μας – δεν είναι η άνοιξη όπως ήταν τότε, τις δεκαετίες του πενήντα, του εξήντα ή και του εβδομήντα ακόμα. Πολύ γρήγορα παραχωρεί μέρος του χρόνου της στο θερμό καλοκαίρι. Δεν αντέχει, θα έλεγα, στις όλο και πιο θερμές ακτίνες του ρήγα τ’ ουρανού κι αποχωρεί από το χώρο της βιαστική και όλο πιο μελαγχολική, χρονιά με τη χρονιά.

            Τώρα, θα μου πείτε ότι έρχεται πιο γρήγορα και καταλαμβάνει χώρο του χειμώνα και αυτό είναι παράδοξο και πολύ ανησυχητικό. Και το λέω αυτό, γιατί αν κάνει κάποιος έναν περίπατο έξω στην εξοχή, σήμερα κιόλας θα διαπιστώσει ιδίας όμμασι, ότι πάρα πολλά λουλούδια που ολοκλήρωναν σε διαφορετικές συνθήκες τον κύκλο της ζωής τους, τέλος του μήνα Απρίλη ή αρχές του Μάη, έχουν διανύσει πάνω από τη μισή διαδρομή τους από τώρα, δηλαδή πολύ πρόωρα. Ποιος φταίει γι’ αυτή τους τη βιασύνη, δεν είμαι σε θέση εγώ να σας το αναλύσω.

            Όμως, πολλοί επιστήμονες που ασχολούνται με τέτοιου είδους επιστημονικά θέματα, όπως είναι η αλλαγή του κλίματος στον πλανήτη μας, η υπερθέρμανσή του και πολλά άλλα, έχουν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου πριν από πολλά χρόνια, επισημαίνοντας τις αρνητικές επιπτώσεις, που θα φέρουν τέτοιου είδους αλλαγές μακροπρόθεσμα στη χλωρίδα και την πανίδα της μητέρας μας γης.

            Γνωρίζουμε όμως, όλοι πολύ καλά ότι μόνο η φύση δεν ευθύνεται για την κατάντια της αυτή, γιατί περί κατάντιας πρόκειται… Η φύση όμως, εκδικείται. Κι αν είναι κάποιος που θα επιβιώσει στο τέλος, από την αλόγιστη παρέμβαση του ανθρώπου, θα είναι αυτή και μόνο αυτή.

            Είναι αλήθεια ότι δεν έπεσαν πολλά χιόνια το χειμώνα που πέρασε, τουλάχιστον στην Κρήτη μας, έτσι λένε τα στοιχεία εκείνων που ασχολούνται με αυτό το αντικείμενο, όμως έχουν πέσει πάρα πολλά νερά, με αποτέλεσμα η χλωρίδα του νησιού να έχει οργιάσει, κατά το κοινώς λεγόμενο. Αν βρεθείτε, αγαπητοί μου, σε ορισμένες περιοχές του νησιού, ειδικά της δυτικής Κρήτης και το λέω αυτό γιατί πηγαινοέρχομαι πολύ συχνά σε εκείνο το μέρος, θα δείτε ότι σε πολλά μέρη του, που δεν υπήρχε σχεδόν τίποτε άλλα χρόνια, τώρα οι θάμνοι και τα χόρτα έχουν καλύψει ασφυκτικά κάθε τους γωνιά, θα έλεγα. Ευνόητο είναι ότι όταν ξεραθεί η βλάστηση αυτή, θα αποτελέσει την καλύτερη τροφή της παμφάγου φωτιάς.

            Γι’ αυτόν λοιπόν, το λόγο και για μύριους άλλους, πρέπει – επιβάλλεται θα έλεγα – από τώρα να μεριμνήσουμε για τυχόν εκδήλωση κάποιας πρόωρης πυρκαγιάς, ώστε να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Το έχω γράψει κι άλλες φορές στο παρελθόν, θα το υπενθυμίσω και σήμερα. Η πρόληψη είναι η καλύτερη άμυνα εναντίον της όποιας πυρκαγιάς. Είναι αυτό που λένε οι γιατροί: προτιμότερο το προλαμβάνειν, παρά το θεραπεύειν. Προληπτικά μέτρα που λαμβάνονται τελευταία στιγμή και με βιασύνη, δεν φέρνουν τα ποθητά αποτελέσματα.

            Εδώ ήθελα, αγαπητοί μου φίλοι, για μια ακόμη φορά να σας υπενθυμίσω και να σας παροτρύνω, τα εξής: Επισκεφθείτε τους πυροσβέστες της όποιας πολιτείας σας, ώστε να ενημερωθείτε κατάλληλα και υπεύθυνα για οτιδήποτε αφορά πρώτα την πρόληψη, αλλά και την καταστολή κάθε είδους, μικρής ή μεγάλης πυρκαγιάς και όχι μόνο. Σας περιμένουν, αγαπητοί μου… Έχετε να κερδίσετε και να διδαχθείτε πολλά χρήσιμα πράγματα, πρωτίστως για την ατομική σας ασφάλεια, για τη διάσωση της όποιας περιουσίας σας και για πλήθος άλλων περιστατικών που καθημερινά μας συμβαίνουν στο διάβα της ζωής μας.

            Τελειώνοντας το σημερινό μου άρθρο, θα ήθελα κι από τούτη τη θέση να παρακαλέσω να εισακουστούν από τις αρμόδιες αρχές οι εκκλήσεις του κόσμου για έγκαιρη εγκατάσταση του πυροσβεστικού ελικοπτέρου στο νομό μας, ώστε να αντιμετωπισθούν καλύτερα και πιο γρήγορα οι πυρκαγιές, που δεν το εύχομαι, όμως είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο, πως θα εκδηλωθούν.