Τιμήθηκε η μνήμη των πεσόντων της Νέας Χώρας

Με την καθιερωμένη ετήσια εκδήλωση τιμής στη μνήμη των Πεσόντων της Νέας Χώρας Χανίων συνεχίστηκε το απόγευμα της Τρίτης ο εορτασμός της επετείου της Μάχης της Κρήτης. Η εκδήλωση άρχισε με επιμνημόσυνη δέηση, προσκλητήριο Πεσόντων, κατάθεση στεφάνων, ενός λεπτού σιγή και ανάκρουση Εθνικού Ύμνου από τη φιλαρμονική του Δήμου. Το παρών έδωσαν αυτοδιοικητικές Αρχές, εκπρόσωποι συλλόγων, φορέων και μαθητές του δημοτικού σχολείου. Χαιρετισμό απηύθυνε ο δήμαρχος Χανίων Παναγιώτης Σημανδηράκης υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων ότι ” η Νέα Χώρα κατοικήθηκε και επεκτάθηκε  πρώτα και κύρια από τους μετανάστες και τους πρόσφυγες μετά την Μικρασιατική καταστροφή και έφερε εδώ στην πόλη των Χανίων ένα πλούτο. Μέσα από την καταστροφή κατάφερε να εμπλουτίσει και ενδυναμώσει την κοινωνία των Χανίων και να καταστεί μία από τις πιο δυναμικές συνοικίες. Στη συνέχεια των χρόνων κλήθηκε και αυτή να δώσει τον φόρο αίματος μέσα από τη μάχη και όπως ακούστηκαν 107 άτομα που θυσιάστηκαν…”.

Στα ιστορικά γεγονότα αναφέρθηκε ο κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης Σπύρος Δαράκης, πρόεδρος της μαρτυρικής Μαλαθύρου, πρώην Δήμαρχος Μηθύμνης και μέλος του Δ.Σ. του Δικτύου Μαρτυρικών πόλεων και χωριών της Ελλάδος περιόδου 40΄- 45΄ (ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΑ).
Επισημαίνοντας τον ηρωισμό των συμπατριωτών μας απέναντι στον κατακτητή, ο κ. Δαράκης υπενθύμισε πως «για πρώτη φορά εκατομμύρια άνθρωποι κλείστηκαν σε στρατόπεδα, μόνο στην Ελλάδα υπήρχαν 26!!! Για πρώτη φορά έγιναν πειράματα σε κρατούμενους και εξοντώθηκαν συστηματικά εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. Μόνο στη χώρα μας εκτελέστηκαν περί τους 39 χιλιάδες, πέθαιναν από πείνα 600.000, δεν γύρισαν από τα στρατόπεδα της Γερμανίας περί τις 100.000 και τα ολοκαυτώματα ξεπερνούν κάθε όριο φαντασίας. Στη χώρα μας καταστράφηκε το 25% των κατοικιών, το 70% των λιμενικών εγκαταστάσεων, το 75% του εμπορικού στόλου, μεγάλο μέρος του οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου και το ΄σύνολο των σιδηροδρομικών γεφυρών και τούνελ. Παράλληλα δεσμεύτηκε το 80% των Μέσων Μεταφοράς και το 51% των δημοσίων και ιδιωτικών επιχειρήσεων, ενώ η μικρή και φτωχή Ελλάδα υποχρεώθηκε να επωμιστεί το κόστος συντήρησης όχι μόνο των τριών στρατών κατοχής αλλά και τη συντήρηση της στρατιάς του Ρόμελ. Το κόστος κατοχής για την Ελλάδα την περίοδο των ’41 – ’42 αντιστοιχούσε στο 113% του ΑΕΠ και την ίδια ώρα που σε άλλες χώρες όπως η Ολλανδία και το Βέλγιο ήταν 18% και 24%. Μία στις δύο οικογένειες θρήνησαν θύματα κατά την διάρκεια του πολέμου και την κατοχή, ένας στους δέκα Έλληνες υπέστη αναπηρία και το 75% των παιδιών υπέφερε από ασθένειες και μετά τον πόλεμο».
Επισημαίνοντας πως «η μάχη της Κρήτης υπήρξε από στρατιωτικής πλευράς ένα από τα ορόσημα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, αλλά και για την Ελληνική και την Παγκόσμια Ιστορία» , ο κ. Δαράκης ανέφερε πως  σύμφωνα με υπολογισμούς,  «600 περίπου ομάδες από πολίτες 3-8 κατά μια άλλη εκδοχή 3-80 ανδρών η κάθε μια πολέμησαν στην Κρήτη κατά την εισβολή των Γερμανών».
Όσον αφορά στη Νέα Χώρα, ο κ. Δαράκης ανέφερε πως « συστηματικοί γερμανικοί βομβαρδισμοί και πολυβολισμοί άρχισαν στις 13 Μαΐου του 1941 από τα γερμανικά Junker Ju – 87 και τα Messerschmitt – Me 109, σε επιλεγμένους στόχους της Κρήτης. Μεταξύ αυτών και η συνοικία των απλών εργατικών ανθρώπων, η Νέα Χώρα. Δύο ήταν οι βασικοί λόγοι της προσβολής της συνοικίας».
 Αναλύοντας τα γεγονότα και τους βομβαρδισμούς, ανέφερε πως «η Γερμανική λαίλαπα αφήνει τη συνοικία με μεγάλες υλικές ζημιές. Ο Ναός του Αγίου Κωνσταντίνου χρειάστηκε πολλά χρόνια ν’ αποκατασταθεί μετά την απελευθέρωση. Στην οδό Κισσάμου τρύπησαν οι ντίνες στους λαδομαγατζέδες και το λάδι έτρεχε στο δρόμο. Χτυπήθηκε το βιομηχανικό συγκρότημα της Α.Β.Ε.Α. στην θέση Βαγί, σκοτώθηκαν 3 άνθρωποι και πάνω από 15 στο καταφύγιο στην πλατεία Βαφέ, που λαϊκός ποιητής αθανάτισε στο στίχο του:

“Εβορβαδίσαν τα Χανιά, χαλάσαν το Καστέλλι,
για να ‘ρθει εις τα πρώτα του, πενήντα χρόνους θέλει.
Μα ένα καταφύγιο που ‘χαν στη Νέα Χώρα,
γεμάτο γυναικόπαιδα, για να περάσ’ η μπόρα,
μια μπόμπα του ερρίξανε, ώφου κακό μεγάλο,
κανένας δεν εγλύτωσε, μικρός μουδέ μεγάλος…”
                                     Μαν. Ροκάκης, (Κρητικές μέρες, σελίδα 17)

Για χρόνια, μνήματα και σταυροί ήταν απ’ άκρη σ’ άκρη της πλατείας».

Καταλήγοντας, ο κ. Δαράκης τόνισε πως «να έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι οι ζημιές, οι καταστροφές, οι θάνατοι, τα μαρτύρια που υπέστη ο πληθυσμός μιας χώρας εξαιτίας των ενεργειών μιας άλλης χώρας – είναι θέμα Εθνικό στην πιο απόλυτη έννοια της λέξης. Αφορά δηλαδή το εθνικό σύνολο, δεν είναι θέμα ούτε ατόμων ούτε συλλογικοτήτων. Το Εθνικό σύνολο το εκφράζει η εκάστοτε κυβέρνηση η πολιτική ηγεσία η οποία μπορεί και μιλά στο όνομα του όλου. Το ίδιο ισχύει και για την απέναντι πλευρά. Αυτού του είδους τα θέματα λύνονται από συμφωνίες μεταξύ κυβερνήσεων, πολιτικών ηγεσιών, είναι διπλωματικά – πολιτικά ζητήματα. Όλα τα υπόλοιπα πεδία διεκδίκησης, το ηθικό, αν θέλετε, το πνευματικό – επιστημονικό υποβοηθούν, προετοιμάζουν, προσανατολίζουν και προωθούν το αποφασιστικό (το πραγματικό / ουσιαστικό) βήμα: την κυβερνητική παρέμβαση. Από μόνα τους – χωρίς το τελευταίο – είναι ως μη γενόμενα»