ΣΤΟ Β’ ΚΑΠΗ ΧΑΝΙΩΝ Παιδιά του δημοτικού μαθαίνουν για τα έθιμα του Πάσχα

Πασχαλινές δράσεις από το παρελθόν, είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν χθες το πρωί μαθητές του 2ου δημοτικού σχολείου Χανίων που παρακολούθησαν σχετικό “μάθημα” από παλιές μαμάδες – μέλη του Β’ ΚΑΠΗ Νέας Χώρας Χανίων.

Για την λειτουργία του ΚΑΠΗ και την δράση αυτή, μας μίλησε ο προϊστάμενος Τμήματος των ΚΑΠΗ και φυσικοθεραπευτής κ. Μιχάλης Βατσάκης υπογραμμίζοντας τα εξής: «Στα 35 χρόνια λειτουργίας του ΚΑΠΗ της Νέας Χώρας, όπως το ξέρουν όλοι, παρέχεται στα μέλη του εξωιδρυματική περίθαλψη, βοηθά τους ηλικιωμένους να έχουν μια καλή σωματική, ψυχική και διανοητική κατάσταση ώστε φεύγοντας από το σπίτι τους να ασχολούνται με τα κοινά στον χώρο αυτό με διάφορες ομάδες που έχουμε αποκτώντας έτσι μια άριστη ψυχολογική υποστήριξη για την ζωή τους».

Ο ίδιος, συνεχίζοντας αναφέρθηκε στην επίσκεψη των μαθητών τονίζοντας ότι « σήμερα έχουμε μαζί μας την Ε’ τάξη του 2ου δημοτικού σχολείου για να δείξουν οι κυρίες του ΚΑΠΗ στα παιδιά τα ήθη και τα έθιμα του Πάσχα και να γίνουν ορισμένες κατασκευές απ’ όλα με παραστατική εκμάθηση».

Η παλιά δασκάλα, μέλος του ΚΑΠΗ κα Βιβή Μπαουράκη εξέφρασε τη χαρά της για το γεγονός αυτό λέγοντας: «Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί ήμουν δασκάλα 30 ολόκληρα χρόνια και αγαπώ ιδιαίτερα τα παιδιά. Σήμερα μου δόθηκε η δυνατότητα να διδάξω ξανά, όπως έκανα παλιά, μαθαίνοντας στους λίγους μικρούς μαθητές αυτού του σχολείου και λέω λίγους, επειδή εμείς εκείνα τα χρόνια, διδάσκαμε σε τάξεις που οι μαθητές έφταναν και τους 50. Είπα, λοιπόν, στα παιδιά τον φυσικό τρόπο που βάφονται τα κόκκινα αυγά χρησιμοποιώντας καρυδόφυλλα και κρεμμυδόφυλλα και αν θέλαμε να έχουν και σχήματα από φύλλα πάνω τους, τυλίγαμε το κάθε αβγό με μία κάλτσα βάζοντας μέσα το φύλλο. Τα χρόνια πέρασαν, έχουν αλλάξει τα πράγματα, υπάρχουν οι μπογιές αλλά ο φυσικός τρόπος είναι ο καλύτερος».

Η συνοδός δασκάλα των μαθητών κα Ελισάβετ δήλωσε ότι «η δράση αυτή ήταν επιθυμία των παιδιών για να μάθουν πως ζούνε οι μεγάλοι άνθρωποι σε αυτούς τους χώρους και πώς σκέφτονται για τη ζωή. Θέλουν να απλώσουν γέφυρες επικοινωνίας να μην χάνεται η επαφή και να νιώσουν αυτό που νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι που δεν θέλουν να είναι αποκομμένοι από αυτή την ηλικία».

Γιάννης και Ηλίας Κάκανος