Με αρκετούς προσκυνητές τελέσθηκε η ακολουθία του πανηγυρικού εσπερινού από ιερατικό συλλείτουργο στο παλιό ιστορικό αλλά “εγκαταλελειμμένο” μοναστήρι του Αγίου Ελευθερίου στις Μουρνιές.
Κι ενώ η συγκεκριμένη Ιερά Μονή βρίσκεται στην δυτική πλευρά και σε πολύ κοντινή απόσταση από το Γενικό Νοσοκομείο Χανίων και το βλέπουν καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι, ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η εκκλησία του είναι αφιερωμένη στον Άγιο Ελευθέριο.
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Από τον αρχαιολόγο κ. Μιχαήλ Ανδριανάκη πληροφορηθήκαμε την ιστορική διαδρομή του παλιού μοναστηριού ως εξής: « Η μονή του Αγίου Ελευθερίου στις Μουρνιές κτίσθηκε κατά το 16ο αιώνα. Αρχικά υπήρχε ένα μικρό εκκλησάκι (το σημερινό δυτικό τμήμα) που επεκτάθηκε κατά το 17ο αιώνα ανατολικά με την κατασκευή του τρίκογχου με τρούλο ναού. Κατά τον 18ο αιώνα προστέθηκε ο ανοικτός νάρθηκας δυτικά του ναού. Για ένα διάστημα κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας υπήρξε εξάρτημα της μονής Χρυσοπηγής. Για πολλά χρόνια ήταν σε πολύ καλή κατάσταση» για να επισημάνει ότι « στο παρελθόν έγιναν εργασίες αποκατάστασης από τη 13η εφορεία βυζαντινών αρχαιοτήτων σε συνεργασία με την ενορία Μουρνιών. Διαπιστώθηκε πως ο ναός είχε υποστεί τεράστια φθορά το 1821 (όπως και άλλες μονές των Χανίων) και έγινε τεταμένη αντικατάσταση των λίθων. Επίσης κατεδαφίστηκε στο μεγαλύτερο μέρος του τρούλου που είχε αλλοιωθεί και ανακατασκευάστηκε. Εργασίες έγιναν επίσης και στο μεγάλο ελαιοτριβείο και σε άλλα ετοιμόρροπα κτήρια της μονής».
Ο ίδιος συνεχίζοντας άσκησε αρνητική κριτική για την εγκατάλειψη της τονίζοντας ότι « είναι κρίμα και ντροπή πάντως η εγκατάλειψη του μνημείου και η απουσία φροντίδας από τους τοπικούς παράγοντες», ενώ καταλήγοντας ανέφερε παλαιότερη πρόταση του «να βρεθούν οι απαραίτητες πιστώσεις και να αποκατασταθεί η μονή η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη φιλοξενία ασθενών και συγγενών τους σε συνεργασία με το γειτονικό νοσοκομείο. Αυτά θα μπορούσε να τα αναλάβει (για τη λειτουργία του) η δραστήρια μονή Χρυσοπηγής στην οποία ανήκε στο παρελθόν».
ΣΕ ΡΟΛΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
«Μετά την Κατοχή” τονίζει ένας ηλικιωμένος κάτοικος της περιοχής ο κ. Ελευθέριος Ταμπακάκης “το μοναστήρι χρησιμοποιήθηκε και ως Δημοτικό Σχολείο. Υπήρξα μαθητής εδώ το σχολικό έτος 1947 -48».