Επαρχιακό Φως Ειδήσεις-Ρεπορτάζ-Πολιτισμός-Κοινωνία-Άποψη
Από την μία μέχρι την άλλη άκρη της ελληνικής επικράτειας οι αιγιαλοί και οι παραλίες είναι κοινόχρηστες αποτελώντας δημόσια φυσικά αγαθά για τα οποία όλοι οι πολίτες έχουν δικαίωμα πρόσβασης.
Δυστυχώς, όμως, συμβαίνει και μάλιστα πολύ τακτικά από αρκετούς επαγγελματίες κυρίως που μισθώνουν χώρους για τοποθέτηση ομπρελοκαθισμάτων να υπερβαίνουν την μισθωμένη έκταση και ακόμα ορισμένοι εξ αυτών να διώχνουν πολίτες που τοποθέτησαν κοντά τους δικές τους ομπρέλες.
Ο τελευταίος νόμος που είναι ο με αριθμό 4607/2019 περιλαμβάνει επιπλέον αρκετές διατάξεις γύρω από τους όρους και τη διαδικασία μίσθωσης αιγιαλών και παραλιών σε όλη τη χώρα.
Και για να κάνουμε πιο αναλυτική την όλη κατάσταση επισημαίνουμε ότι σύμφωνα με τη νομοθεσία αιγιαλός είναι η ζώνη ξηράς που βρέχεται από τη θάλασσα όλη την περίοδο του έτους και θεωρείται ουσιώδες στοιχείο του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας. Παραλία τώρα είναι η ζώνη της ξηράς που ξεκινά από τον αιγιαλό και “συνδέει” την ξηρά με τη θάλασσα. Το δε πλάτος της καθορίζεται από την πολιτεία σε τουλάχιστον 30 και μέχρι 50 μέτρα από τη γραμμή του αιγιαλού, ενώ για ειδικές περιπτώσεις ανάλογα με τα γεωμορφολογικά στοιχεία κάθε ακτής και φυσικά, το δομημένο περιβάλλον.
Η μέγιστη επιτρεπόμενη επιφάνεια ανάπτυξης ομπρελοκαθισμάτων απαγορεύεται να υπερβαίνει το 50%.
Αν τώρα σε μια μεγάλη σε μήκος παραλία υπάρχουν πέραν του ενός επαγγελματίες που μισθώνουν χώρο για ομπρελοκαθίσματα πρέπει να διατηρούν μεταξύ τους ελεύθερη ζώνη 100 μέτρων.
Σύμφωνα με την νέα νομοθεσία οι καταγγελίες πρέπει να γίνονται στο Λιμενικό Σώμα. Την ευθύνη καθαριότητας των παραλιών έχουν οι Δήμοι εκτός από τους χώρους που έχουν μισθώσει σε ιδιώτες.
Γιάννης και Ηλίας Κάκανος
