Το πανάρχαιο έθιμο του κλήδονα και το κάψιμο των μαγιάτικων στεφανιών καλά κρατούσε σε όλες τις γειτονιές και τα χωριά μέχρι και πριν από 50 χρόνια για να αρχίσει μετά σταδιακά κάθε χρόνο να εορτάζεται όλο και λιγότερο μέχρι που έφτασε να μην ανάβουν σχεδόν πουθενά φωτιές.
Χάριν όμως κάποιων δραστήριων Πολιτιστικών Συλλόγων όπως και ορισμένων παραδοσιακών Σχολών η παράδοση αυτή άρχισε να αναβιώνει και σιγά, σιγά να επεκτείνεται και σε γειτονιές αλλά περισσότερο σε ανοιχτούς χώρους όπως έγινε στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας με τον Χορευτικό Όμιλο «Ψηλορείτης» του χοροδιδασκάλου Κώστα Μπούτζουκα, ο οποίος κατά τον χαιρετισμό του τόνισε: «Με μεγάλη χαρά και ικανοποίηση απόψε πραγματοποιούμε για μία ακόμη φορά το πανάρχαιο έθιμο του κλήδονα και το κάψιμο των Μάηδων. Είναι στοιχεία από τη λαϊκή μας παράδοση που εμείς μεταφέρουμε από γενιά σε γενιά. Μέλη του “Ψηλορείτη” με ιδιαίτερη χαρά ετοίμασαν ότι χρειάστηκε για να μας παρουσιάσουν απόψε, να μεταφέρουν αυτά που εμείς οι πιο μεγάλοι έχουμε ζήσει και έχουμε βιώσει στις γειτονιές των χωριών μας όπου μεγαλώσαμε”.
«δεν θα ξεχάσουμε ότι η βραδιά όπως αυτή ήταν ξεχωριστή για κάθε γειτονιά» συνέχισε ο κ. Μπούτζουκας. «Μαζευόταν μικροί μεγάλοι, ντελικανίδες, κοπελιές για να πηδήξουν τις φωτιές, για να φέρουν το αμίλητο νερό, για να πουν τις μαντινάδες τους, για να περάσουν μ’ έναν ξεχωριστό τρόπο, με τα πειράγματα, αυτή τη βραδιά. Εμείς, λοιπόν, απόψε εδώ αναβιώνουμε αυτό το πανάρχαιο έθιμο και βέβαια αργότερα θα μπορέσουμε να πηδήξουμε τις φωτιές που θ’ ανάψουμε με τα μαγιάτικα στεφάνια…».
Η Ζαχαρένια Μπούτζουκα στη συνέχεια αναφέρθηκε λεπτομερώς στις συνήθειες του εθίμου, όπως τις παρουσίασαν οι χορευτές και τις χορεύτριες του «Ψηλορείτη» τονίζοντας ότι « εκτός από άριστοι και άριστες στο χορό είναι και θαυμάσιοι ηθοποιοί και θα τους θαυμάσετε στο σκηνικό που θα σας παρουσιάσουμε, όπου μια ομάδα χορευτών μας με τον… κουζουλό το Μανωλιό να πρωταγωνιστεί και άλλη μια ομάδα με χορεύτριες μας να φέρουν τη στάμνα με το αμίλητο νερό να μαζέψουν ριζικάρια και με τη συμμετοχή όσων θέλουν να πουν τις μαντινάδες τους χωρίς παρεξήγηση αφού το έθιμο το καλεί. Θα ξεφαντώσουμε με μουσική και χορούς και θα ακουστούν μαντινάδες ερωτικές, ειρωνικές και πειρακτικές αυτή την όμορφη βραδιά».
Μεταξύ πολλών και ωραίων μαντινάδων ενδεικτικά καταγράφουμε τις παρακάτω:
Αν ε μου λέγαν ζωγραφιά, να κάνω να σου μοιάζει,
τον ήλιο θα ζωγράφιζα, την ώρα που χαράζει.
Στον… κουζουλό τον Μανωλιό μια θαυμάστριά του αφιέρωσε αυτή τη μαντινάδα:
“Επτά γιατροί μ’ εξέτασαν και τρεις μου πήραν αίμα,
κι όλοι μαζί κατέληξαν πως αγαπώ εσένα!”
Σε αμηχανία βρέθηκε για λίγα δευτερόλεπτα ο Μανωλιός, αλλά ανταπάντησε στη θαυμάστριά του με τον παρακάτω στίχο που σείστηκε το Πάρκο από τα χειροκροτήματα.
«Τσ’ αγάπης μας το λιόφυτο σε περιμένω κι έλα,
γιατί δεν έβαλα κοπρά, εφέτος στα μουρέλα!
Και θα κλείσουμε με μια πειρακτική καθώς επίσης και μια σατυρική που είπε ένας ηλικιωμένος.
“Λέω σου κάτσε φρόνιμα καυγά να μην γυρεύγεις,
πρώτα να μάθεις να μιλάς κι ύστερα να προσβέλνεις”.
“Τα μάτια σου είναι ουρανός και τα βυζιά σου τ’ άστρα,
κι ο π… μου βασιλικός και το μ… σου γλάστρα!