Επαρχιακό Φως Ειδήσεις-Ρεπορτάζ-Πολιτισμός-Κοινωνία-Άποψη
Με αφορμή το αποτρόπαιο έγκλημα που σημειώθηκε προ ημερών έξω από το Αστυνομικό Τμήμα Αγίων Αναργύρων στην Αθήνα, επανερχόμαστε στην “αμαρτωλή” διαχρονική διαφθορά που αφορά όλα τα κρατικά οχήματα.
Αν ο υπεύθυνος της βάρδιας στο τηλεφωνικό Κέντρο Επιχειρήσεων της Διεύθυνσης Άμεσης Δράσης Αττικής είχε λίγα χρόνια υπηρεσίας, προφανώς και να μην γνώριζε για την αλόγιστη χρήση μεγάλου αριθμού περιπολικών τα οποία χρησιμοποιούνται και ως “ιδιωτικά” από αρκετούς, κυρίως διοικητές και ανώτατους αξιωματικούς. Οπότε η απάντηση που δόθηκε στην άτυχη γυναίκα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως λογική.
Αν, όμως έχει αρκετά χρόνια υπηρεσίας και γνωρίζοντας τι συμβαίνει με όλα τα κρατικά οχήματα, άρα και τα περιπολικά, έπρεπε να είχε δώσει διαφορετική απάντηση. Βέβαια και έτσι να είχε συμβεί, πάλι δεν θα αποφευγόταν το κακό, αφού ο δράστης ήταν αποφασισμένος να διαπράξει την αποτρόπαια πράξη του.
Δυστυχώς, χάθηκε άδικα μια ζωή, με το γεγονός αυτό να προκαλεί έντονα ερωτηματικά και να χρήζει περαιτέρω διερεύνησης, καθώς επιρρίπτονται άδικα ευθύνες για παραλείψεις των αστυνομικών της εν λόγω υπηρεσίας η οποία δεν διαθέτει την προβλεπόμενη οργανική της δύναμη. Και αυτό, διότι όπως αποδεικνύουν τα στοιχεία ο δράστης ήταν αποφασισμένος να κάνει το έγκλημα.
Από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου προστασίας του πολίτη με τον έμπειρο υπουργό κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη έχοντας προφανώς την συγκατάθεση του πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη για κατευνασμό της κριτικής από τον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, διατάχθηκαν μεταθέσεις…
Το περιστατικό αυτό, ας αποτελέσει την αρχή του τέλους της διαχρονικής κρατικής διαφθοράς που αφορά το κεφάλαιο “Κρατικά οχήματα” τα οποία μόνο με την κυβέρνηση του αείμνηστου πρωθυπουργού της Ελλάδος Αλέξανδρου Παπάγου κυκλοφόρησαν νόμιμα με έλεγχο σύμφωνα με τα δεδομένα εκείνης της περιόδου το 1953.
Δύο χρόνια μετά επήλθε ο θάνατος του Αλέξανδρου Παπάγου και από τότε μέχρι και σήμερα υποτίθεται ότι τα κρατικά οχήματα κυκλοφορούν νόμιμα με τις νομοθεσίες εκείνης της περιόδου. Ντροπή, είναι το λιγότερο που μπορούμε να πούμε καθόσον υπάρχει ένας πολύχρονος αγώνας που άρχισε τον Ιούνιο του 1993 και συνεχίζεται χωρίς δικαίωση… Περισσότερα σε παλαιότερες αναρτήσεις μας στους παρακάτω συνδέσμους.
