Όλο και περισσότερο χειροτερεύουν οι καταστάσεις στη χώρα και τη… ζωή μας!

Αναπάντητα παραμένουν τα ερωτήματα από τους διαχρονικά βολεμένους με τον ανώτερο αριθμό κοινοβουλευτικών εδρών αντιπροσώπων του λαού στη βουλή, για όλα όσα συμβαίνουν στην καθημερινότητα σε βάρος της μεσαίας τάξης και κατ’ επέκταση της τρίτης ηλικίας των άλλοτε περήφανων γηρατειών. 

Περήφανα γηρατειά είχε αποκαλέσει ο αείμνηστος τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Ανδρέας Παπανδρέου αυτή την κατηγορία των ηλικιωμένων και εντυπωσίασε την κοινή γνώμη. Και δεν έμεινε μόνο σε αυτή η φράση, αλλά προχώρησε σε μια αλυσίδα θετικών ενεργειών που έδωσαν οικονομική ανάσα στην αγροτιά, στην εργατιά και στη φτωχολογιά  παρά τα όποια λάθη, παραλείψεις και πολύ πιθανόν ανοχές που επέδειξε σε ορισμένα μέλη των κυβερνήσεων του.

Παρά ταύτα, αν συγκρίνουμε εκείνες τις περιόδους με αυτές που βιώσαμε και βιώνουμε μεταγενέστερα από την επί Σημίτη πρωθυπουργική περίοδο μέχρι σήμερα, η διαφορά είναι αποκαρδιωτική… 

Ο λαός της Ελλάδος στην εκλογική περίοδο του 2009 έδωσε μάλιστα την χρυσή ευκαιρία στον Γεώργιο Α. Παπανδρέου να ορθοποδήσει τη χώρα, πλην όμως, απέτυχε παταγωδώς επειδή δεν τόλμησε να καινοτομήσει εξουδετερώνοντας την εκ των έσω κρατική διαφθορά. 

Κι ενώ σε όλη τη μετέπειτα πορεία, οι πολιτικές καταστάσεις με τις εκατέρωθεν συγκρούσεις εντός του Κοινοβουλίου προκάλεσαν μεγάλο προβληματισμό στο εκλογικό σώμα, η εθνική κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία  αδιαφόρησε για τον προαναφερόμενο προβληματισμό του.