Τρίτη , 19 Μαρ 2024

Οδοιπορικό στον Αϊ Δίκιο Κισάμου και Σελίνου

Ένα μικρό αλλά και μοναδικό εξωκλήσι σε όλη την Ελλάδα που είναι αφιερωμένο στον προφήτη Δίκαιο Ιώβ, στέκεται περήφανο 138 χρόνια στην πιο ψηλή βουνοκορφή δύο πρώην επαρχιών, σήμερα δήμων, Κισάμου και Σελίνου, ενώ σμίγει ταυτόχρονα τα όρια τριών Ενοριών με τις δύο να είναι στην Κίσαμο, τα Περβόλια με το Έλος και η άλλη στο Σέλινο, με το Μουστάκω, έχοντας 1182 μέτρα υψόμετρο από την επιφάνεια της θάλασσας. 

Το μικρό εξωκλήσι έχει την δική του ιστορία για την οποία αναφερθήκαμε επανειλημμένα στα “Χανιώτικα νέα”, και το “Επαρχιακό φως” αιτία που έκανε πασίγνωστη την ύπαρξη του αφού μέχρι και πριν από 20 χρόνια ήταν γνωστή μόνο στις τοπικές κοινωνίες των κοντινών χωριών.  

Κτήτορας της μικρής εκκλησίας ήταν ο μακαριστός Βασίλειος Κοντοπυράκης από τα Περβόλια Κισάμου ο οποίος ως ευλαβής χριστιανός εκπλήρωσε το τάμα του στον προφήτη Ιώβ κτίζοντας του το μικρό εκκλησάκι πάνω από το χωριό του μεταφέροντας τα υλικά, άμμο και ασβέστη πάνω στο γαϊδουράκι του ενώ πέτρες χρησιμοποίησε από το βουνό. 

Δύσκολο εγχείρημα, αλλά όταν η πίστη είναι κραταιά όλα κατορθώνονται όπως με την συγκεκριμένη περίπτωση αφού εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε ούτε μονοπάτι και ίσως να μην είχε πάει  ποτέ κανένας σε αυτή την κορφή που είχαν τις φωλιές τους οι γυπαετοί. Δεν ξέρουμε την χρονολογία που θεμελιώθηκε το εξωκλήσι ούτε και πόσο χρονικό διάστημα χρειάστηκε εκτός από το έτος που ολοκληρώθηκε η κατασκευή του, το 1883 το οποίο αναγράφεται σκαλιστά σε μία πέτρα εξωτερικά του και ακόμα ότι ο πρώτος κληρικός που το λειτούργησε ήταν ο εφημέριος της ενορίας Περβολίων και ονομαζόταν Βασίλειος Παπαδάκης. 

Με την πάροδο των χρόνων διανοίχτηκαν μονοπάτια και από τα τρία προαναφερόμενα χωριά και πολλοί κάτοικοι τους ανηφόριζαν στα ψηλά κάθε χρόνο στις 6 Μαΐου κρατώντας μάλιστα και το φαγητό τους παραμένοντας εκεί όλη την ημέρα και μόλις άρχιζε να νυχτώνει επέστρεφαν στα χωριά τους με αναμμένους τους φακούς δημιουργώντας μια τεράστια τρεμάμενη φωτεινή αλυσίδα σύμφωνα με μαρτυρίες ηλικιωμένων που παρακολουθούσαν από τις αυλές των σπιτιών τους την επιστροφή των προσκυνητών. 

Σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε στα χρόνια της Γερμανικής κατοχής από τους ναζί αυτή η πανοραμική κορφή που με αγγαρείες ντόπιων κτίστηκε φυλάκιο επιτηρώντας όλη την πέριξ περιοχή αφού με καλή ορατότητα διακρίνονται βορειοδυτικά πολύ καθαρά ακόμα και τ’ Αντικύθηρα και στα νότια, η Γαύδος.  

Στην δεκαετία του 1980 διανοίχθηκαν δύο αγροτικοί δρόμοι, ο ένας από το Μουστάκω και ο άλλος από το Έλος για την κορυφή του βουνού οι οποίοι την παραμονή της εορτής καθαριζόταν με χωματουργικά μηχανήματα ώστε να ήταν πιο εύκολη η πρόσβαση για όσους διέθεταν αγροτικά αυτοκίνητα και τζιπ. Λίγα χρόνια αργότερα με τον Καποδιστριακό δήμο Ινναχωρίου μέσω ενός προγράμματος για τον γυπαετό ο δρόμος από το Έλος βελτιώθηκε σημαντικά και η ανάβαση του γινόταν και με Ι.Χ. Επιβατικά αυτοκίνητα και δίκυκλα. 

Φέτος, όμως η γιορτή του Αι Δίκιου λόγω της κατάστασης με την πανδημία  μετατέθηκε σε άλλη ημερομηνία που θα γίνει γνωστή δια του τοπικού Τύπου. Τα 

“Χ.ν.” και το “Επαρχιακό φως” βρέθηκαν το πρωί της Πέμπτης στο μικρό εξωκλήσι καταγράφοντας πανοραμικά στιγμιότυπα τραβώντας και σύντομα πλάνα με βίντεο. 

Γιάννης και Ηλίας Κάκανος 

Φωτ. Κάτοικος της περιοχής που συναντήσαμε μας πληροφόρησε για την μετάθεση της ημερομηνίας του καθιερωμένου πανηγυριού 

Πανοραμική όψη με το εξωκλήσι από ψηλά και τα χωριά της από κάτω περιοχής
Η κεντρική πλατεία του Έλους όπου από αριστερά αρχίζει ο αγροτικός δρόμος για την κορφή του βουνού

Απαντήστε

Το email σας δεν θα δημοσιευθεί.Τα υποχρεωτικά πεδία είναι σημειωμέα *

*

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

Πηγαίνετε Στην Κορυφή
WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com