Ελλάδα πως σε κατάντησαν… Φτου και ξανά φτου…

Κάθε μέρα και χειρότερα για την αλλοτινή χώρα του πολιτισμού και της δημοκρατίας. Τη χώρα που οι σοφοί αρχαίοι κολοσσοί της, φώτισαν με το πνεύμα τους ολόκληρη την οικουμένη και αποτελούν μέχρι και σήμερα άξια πρόσωπα αναφοράς.

Επακόλουθο της διαχρονικής, εδώ και πολλές δεκαετίες, κρατικής διαφθοράς είναι το σημερινό κατάντημα με τις νομιμοποιήσεις ομοφυλόφιλων ζευγαριών προς δόξαν της “σατανικής” παγκοσμιοποίησης που κυριεύει όλο και περισσότερο τον πλανήτη μας.

Το άρθρο μας σήμερα δεν έχει ήπια λεκτικά χαρακτηριστικά καθόσον το «έγκλημα» είναι μεθοδευμένο και ως εκ τούτου ο λόγος επιβάλλεται να είναι σκληρός. Και αυτό επειδή αθώα βρέφη θα μεγαλώσουν ως «παιδιά ενός κατώτερου Θεού», όπως πολύ σωστά ομολογεί το παρακάτω κείμενο που κάνει τον γύρο του διαδικτύου και ας είναι ανώνυμο από ένα σοφό εκπαιδευτικό, στον οποίο αξίζουν συγχαρητήρια. 

Το “Επαρχιακό φως”, ως πολιτιστική ιστοσελίδα φιλοξενεί από το 2007 χιλιάδες εκδηλώσεις προβάλλοντας τον πολιτισμό, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας, ενώ ταυτόχρονα… κεραυνοβολεί τα κακώς κείμενα και κάθε μορφής εγκλήματα. 

Στην προκειμένη περίπτωση που αφορά την επικείμενη προς ψήφιση νομοθεσία για τα ανώμαλα ζευγάρια –  γιατί έτσι ονομάζονται στη λαϊκή γλώσσα-  ήταν υπέρ αρκετό το σύμφωνο συμβίωσης και όχι να εισέρχονται εντός των εκκλησιών για το μυστήριο του γάμου.

Ακόμη περισσότερο καταδικαστέα είναι η νομιμοποίηση της υιοθεσίας παιδιών. Όχι, όχι όχι! Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ψηφιστεί μια τέτοια άθλια νομοθετική διάταξη.

Το συγκεκριμένο, λοιπόν κείμενο για τα «παιδιά ενός κατώτατου Θεού» ν’ αποτελέσει την αφορμή για των απανταχού Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών ξεσηκωμό. 

    ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΘΕΟΥ 

Το μωράκι αυτό φίλοι μου, γεννήθηκε καταδικασμένο να μην γνωρίσει ποτέ την μάνα που το γέννησε, ούτε βεβαίως και την μάνα που το υιοθέτησε.

Καταδικασμένο σε μία εκ προμελέτης και καλά σχεδιασμένης ορφάνια, που δεν προέκυψε ούτε από πόλεμο, ούτε από θεομηνία, ούτε από ατύχημα και αρρώστια. Καταδικασμένο να μην νιώσει ποτέ την αγάπη της, την στοργή της, την τρυφερότητα, την αγκαλιά, τα χάδια, τα φιλιά, την φροντίδα και την προστασία της.

Καταδικασμένο να μην ζήσει σε καμία φυσιολογική οικογένεια με ΜΑΝΑ και ΠΑΤΕΡΑ. Γεννήθηκε, ω! του θαύματος, από δύο πατεράδες! Γεννήθηκε καταδικασμένο να βλέπει τα υπόλοιπα παιδάκια με τις μανάδες τους και μονίμως να διερωτάται, κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε λεπτό: “Πού είναι η δική μου μάνα…”;;;

Κι αυτό για μια ολόκληρη ζωή και μέχρι του τέλους της!!!

Θα σέρνει και θα κουβαλά μέσα του ένα ανυπόφορο, ατελείωτο και δυσαναπλήρωτο απίστευτο κενό. Από την παιδικότητα του, την αθωότητά του, μέχρι την εφηβεία και την ενηλικίωσή του. Κι από την ενηλικίωση του μέχρι τα βαθιά του γεράματα και τον τάφο.

Ένα κενό που ποτέ, με τίποτα και με κανέναν δεν θα μπορεί να καλυφθεί. Ένα αβάσταχτο κενό, που ποτέ δεν ήταν επιλογή του, που ποτέ δεν ήταν έστω η “τιμωρία” του για καμία, απολύτως καμία, πράξη του.

Κανένας νόμος των ανθρώπων δεν μπορεί να καταργήσει κανέναν νόμο της φύσης και του Θεού. Η φύση δεν καταργείται. Δεν διατάσσεται! Κι όταν η φύση παραβιάζεται και βιάζεται τότε τιμωρεί. Και δυστυχώς, τιμωρεί σκληρά κι αλύπητα!

Και η ερώτηση φίλοι μου, προς τους πάσης φύσεως, προελεύσεως και κοπής δικαιωματιστές είναι η εξής:

Ποιών τα ανθρώπινα δικαιώματα υπερτερούν; Των δύο ομοφυλόφιλων ή του αθώου παιδιού;

( Ανώνυμος εκπαιδευτικός )