Οι χώρες ευημερούν όταν υπάρχει συλλογική δράση προς όφελος του δημοσίου και όχι του προσωπικού συμφέροντος. Διαφορετικά… πρυτανεύει διαιωνιζόμενη η κρατική διαφθορά, αιτία πολιτικής αστάθειας που ενίοτε επιδεινώνεται από κομματικούς φανατισμούς, λάθη, παραλείψεις, αναχρονιστικές νομοθεσίες και γραφειοκρατίας.
Στην Ελλάδα, δυστυχώς, ο 20ς αιώνας πέρασε με… τρικυμία. Δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, δύο δικτατορίες κι ένας εμφύλιος αλληλοσπαραγμός. Παρά ταύτα, συνεχίζονται τα λάθη δίχως να ξέρουμε ή να μπορούμε να μαντέψουμε τι πρόκειται να μας συμβεί τελικά.
Κι ενώ βαδίζουμε προς το τέλος της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα, οι πολιτικές εξελίξεις δεν είναι καλές. Θυμίζουν προδικτατορικές περιόδους…
Μόνο με ψυχραιμία, ενότητα, υπεύθυνη αντιπολίτευση και φιλολαϊκή πολιτική, θα μπορέσει να βγει η χώρα από την παρακμή…
Να σημειωθεί, όμως, ότι την περίοδο της δεύτερης για τη χώρα δικτατορίας των συνταγματαρχών το 1967 εκτός των πολιτικών διώξεων και εθνικών προβλημάτων που προκλήθηκαν, πραγματοποιήθηκαν και σημαντικά δημόσια έργα από τη μία άκρη της χώρας μέχρι την άλλη. Εξαίρεση μόνο αποτέλεσε η Γαύδος, η οποία, δυστυχώς και και σήμερα ακόμα, παραμένει αδικημένη.
Γιάννης Η. Κάκανος