Μέχρι και την δεκαετία του 1960 το Ακρωτήρι Χανίων είχε χαρακτηριστεί ως τόπος παραγωγής ασβέστη εξαιτίας των αμέτρητων ασβεστοκάμινων που υπήρχαν διάσπαρτα στην ως επί το πλείστον πετρώδη περιφέρεια του.
Ο ασβέστης, άλλωστε, εκείνα τα χρόνια αποτελούσε το κύριο εισόδημα των κατοίκων στα χωριά του αφού οι περισσότεροι δούλευαν σε αυτά. Με την πάροδο του χρόνου όλο και λιγόστευαν αυτές οι βιοτεχνίες και εδώ και πολλά χρόνια συμβαίνει να μην λειτουργεί καμία.
Στα Καθιανά, λοιπόν, ο Πολιτιστικός Σύλλογος προσπαθώντας ν’ αναβιώσει την παράδοση ούτως ώστε να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι αποφάσισε την αναστύλωση ενός παλιού ασβεστοκάμινου…
Για την δράση αυτή μας μίλησε ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου κ. Κώστας Καπετανάκης σημειώνοντας τα εξής: «Μία από τις δράσεις του Συλλόγου μας αφορά την συγκεκριμένη τεχνική παραγωγής ασβέστη που είναι ξεχασμένη, ενώ το Ακρωτήρι ήταν ο κατεξοχήν τόπος παραγωγής του με αμέτρητα καμίνια. Στο χωριό μας και σε πολύ μικρή απόσταση από εδώ λειτουργούσαν πέντε τέτοιες μικρές “επιχειρήσεις”, αλλά το συγκεκριμένο καμίνι έχει δουλέψει περισσότερο και ακόμα επί Κατοχής, οι Γερμανοί το λειτουργούσαν συνεχώς. Καταστράφηκε, όμως, όπως και τα περισσότερα, γι’ αυτό αποφασίσαμε να το αναστυλώσουμε. Τις πέτρες που του βάζανε μέσα για να γίνουν ασβέστης τις κτίζανε σε σχήμα θόλου. Η φωτιά έπρεπε να είχε 2.000 βαθμούς και να άναβε συνεχόμενα πέντε μερόνυχτα».
Γιάννης και Ηλίας Κάκανος