Όσο η εσχάτη των ποινών και τα πραγματικά ισόβια αποτελούν παρελθόν…

Για εγκληματικές πράξεις σε βαθμό κακουργήματος, όταν αυτές ανήκουν στα ειδεχθή εγκλήματα,  δηλαδή σε αυτά που το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα φρικτό, δεν έπρεπε να υπήρχε… οίκτος. Απεναντίας αν εφαρμοζόταν η εσχάτη των ποινών και τα πραγματικά ισόβια, όπως γινόταν στο μακρινό παρελθόν, οι κοινωνίες θα ήταν πολύ καλύτερες.

Δυστυχώς, όμως, για τις περισσότερες χώρες και την Ελλάδα οι τιμωρίες αυτές αποτελούν παρελθόν. Κι ενώ σε όλες τις κοινωνίες χρόνο με το χρόνο παρουσιάζεται μια αυξημένη εγκληματικότητα, οι νομοθεσίες παραμένουν ευνοϊκές για τους δράστες κάθε εγκληματικής πράξης.

Όμως, που θα πάμε έτσι; Τι θα γίνει και στη χώρα μας στην περίπτωση που  οι νομοταγείς και φιλήσυχοι πολίτες αποτελέσουν μειοψηφία στον πληθυσμό της;       

 Υ.Γ. 

Για όσους διαφωνούν θέλω να τους προβληματίσω με ένα παράδειγμα αφού τους διευκρινίσω και πάλι ότι το πνεύμα του άρθρου της εσχάτης των ποινών και τα πραγματικά ισόβια αφορούν τα ειδεχθή εγκλήματα όπως π.χ. το παράδειγμα αυτό:  “Σε δημόσιο χώρο βγάζει ένας ένα μαχαίρι και αρχίζει να σφάζει τον έναν μετά τον άλλο. Αυτόν τον άθλιο πρέπει να τον ταΐζουν οι φορολογούμενοι;”