Περβολίτσα Ακρωτηρίου, ένα τοπίο πανέμορφο που κάποτε τα καλοκαίρια έσφυζε από ζωή και από τα γέλια των παιδιών που φιλοξενούνταν στις κατασκηνώσεις για τους μαθητές των Δημοτικών Σχολείων. Η περιοχή είναι ευρύτερα γνωστή για την Παναγιά της, αλλά και τη μοναδική σε όλο το Ακρωτήρι πηγή της, που κάποτε έδινε ελπίδα στους λιγοστούς κατοίκους.
Κι ενώ το Ακρωτήρι άρχισε να αναπτύσσετε μετά την λειτουργία του αερολιμένα για ν’ αποτελεί σήμερα μια πυκνοκατοικημένη όμορφη περιοχή με σύγχρονες κατοικίες και πολλές επιχειρήσεις, συμβαίνει το παράδοξο να παραμένει έρημη και εγκαταλελειμμένη η Περβολίτσα.
Πλέον, εικόνες εγκατάλειψης αμαυρώνουν το ειδυλλιακό –κατά τα’ άλλα – σκηνικό και προβληματίζουν τους επισκέπτες της περιοχής για την κατάντια των εγκαταστάσεων που εδώ και χρόνια βρίσκονται μισογκρεμισμένες, ίσως και λεηλατημένες θυμίζοντας σε όσους τις αντικρίζουν βομβαρδισμένο τοπίο.
Δυστυχώς, οι εικόνες που απαθανατίσαμε από τη χθεσινή μας επίσκεψη είναι αποκαρδιωτικές και σε τίποτα δεν μοιάζουν με το τοπίο που παραμένει ριζωμένο στις αναμνήσεις εκείνων που τις περασμένες δεκαετίες περνούσαν ξέγνοιαστα τα καλοκαίρια τους στις κατασκηνώσεις…
Εσωτερική όψη και εξωτερικά όπως είναι σήμερα η παλιά εκκλησία της Παναγίας
Η περιοχή με την μοναδική πηγή και τη στέρνα…
Τα εγκαταλελειμμένα κτήρια των κατασκηνώσεων
H γεννια μου ,τα παιδιά της ευρύτερης περιοχης και των χανιων γενικότερα εκει γνωρίσαμε το βούτυρο και τη μαρμελάδα για πρωινο… Θλιψη και απογοήτευση απο τους χώρους που ζούσαμε ενα όνειρο σαν παιδεια…