Επαρχιακό Φως Ειδήσεις-Ρεπορτάζ-Πολιτισμός-Κοινωνία-Άποψη
Με λαμπρότητα άρχισαν και στα Χανιά οι εκδηλώσεις για τον εορτασμό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου με Θεία Λειτουργία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Εισοδίων και της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου 1821 με την επίσημη έπαρση της σημαίας στο ιστορικό φρούριο Φιρκά στο Ενετικό λιμάνι των Χανίων.
Η μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού προπομπός τριοπλικού αγήματος από τμήματα Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας παρέλαυνε κάτω από το ιστορικό φρούριο, ενώ πλωτό σκάφος του Λιμενικού Σώματος βρισκόταν συμμετέχοντας στην είσοδο του λιμανιού. Μετά την έπαρση της σημαίας έγινε ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου στον οποίο μαζί με τους ένστολους έψαλλαν και πολίτες.
ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΟ ΠΕΣΟΝΤΩΝ
Προεξάρχοντος του μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνού τελέστηκε στις 10.45’ δοξολογία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου, ενώ στις 11.40’ η επιμνημόσυνη δέηση στο Μνημείο Πεσόντων της πόλης μας. Ακολούθησαν καταθέσεις στεφάνων, ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου, τήρηση ενός λεπτού σιγής και στις 12 το μεσημέρι άρχισε η παρέλαση στην οδό Ανδρέα Παπανδρέου.
Την κυβέρνηση εκπροσώπησε ο Γενικός Γραμματέας Εμπορίου και Προστασίας Καταναλωτή κ. Αντώνιος Παπαδεράκης. Το «παρών» έδωσαν πολιτικές και στρατιωτικές Αρχές, εκπρόσωποι Σωμάτων Ασφαλείας, Φορέων, Συλλόγων και πλήθος κόσμου.
Η Ομιλία
Παραθέτουμε την ομιλία της διευθύντριας του 1ου Δημοτικού Σχολείου Κουνουπιδιανών Στέλλας Παπαπαναγιώτου: «Ένας λαός γράφει την ιστορία του, όχι για να αφηγηθεί το παρελθόν του, αλλά για να δηλώσει αυτό που θέλει να είναι στο μέλλον. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, η 25η Μαρτίου θα παραμένει η κορυφαία, η μοναδική και ταυτόχρονα διπλή γιορτή για κάθε Έλληνα, για κάθε χριστιανό. Κι αυτό γιατί ως χριστιανοί, γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, γιορτή καλών μαντάτων για τον ερχομό του Μεσσία και της λύτρωσης των ανθρώπων από τα σκοτάδια του θανάτου και της αμαρτίας, ημέρα χαράς και αγαλλίασης. Συμβολικά η ημέρα αυτή ταυτίστηκε µε την επανάσταση του λαού για να υποδηλώσει ότι το ευαγγέλιο της σωτηρίας του ανθρώπου εξομοιώνεται µε τη λύτρωση του έθνους από τη σκλαβιά.
«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ»
Αλήθεια, πόσο μεγάλο και πόσο βαθύ είναι το νόημα που κρύβει μέσα της αυτή η απαίτηση, χρησιμοποιώντας μόνο τρεις λέξεις, εκ των οποίων οι δυο είναι φαινομενικά αντίθετες. Από τη μια η λευτεριά, η δυνατότητα να ενεργεί ο καθένας μόνος του σύμφωνα με τα πιστεύω του και τις προσωπικές του επιθυμίες , η βασική προϋπόθεση για κάθε τι όμορφο και δημιουργικό στη ζωή των ανθρώπων , η διάθεση για ζωή , η αρχή . Από την άλλη ο θάνατος, η παραίτηση από τη ζωή , το τέλος. Στη μέση ένα ή διαζευκτικό , που αντί να τις χωρίσει, όπως όφειλε, τις ένωσε, τις έδεσε και τις έκανε να μοιάζουν ίδιες.
Και πράγματι, για τους Έλληνες του ’21, που κοιτάζουν τον κατακτητή τους με περιφρόνηση και τον τάφο τους μ’ αδιαφορία, δεν υπήρχε τρίτη λύση . Έπρεπε να νικήσουν και να λευτερωθούν ή να πεθάνουν. Είχαν ήδη περάσει τέσσερις περίπου αιώνες απ’ την αποφράδα για τον ελληνισμό μέρα, που άνοιξε η Κερκόπορτα στα τείχη της Πόλης.
Αν και ο οθωμανικός δεσποτισμός έφερε τους Έλληνες σε δεινότατη θέση, με αποκορύφωμα την ερήμωση των περιουσιών τους, το παιδομάζωμα, τη μετατροπή των εκκλησιών σε τζαμιά, εντούτοις πολλές γενιές Ελλήνων γεννήθηκαν και πέθαναν με το όνειρο της ελευθερίας. Τα λίγα προνόμια που παραχωρούνταν σε λίγους αποτελούν ελάχιστες εξαιρέσεις και δίνονταν περισσότερο για την εξυπηρέτηση της Υψηλής Πύλης και του Σουλτάνου.
Παρά την καταπίεση όμως της οθωμανικής βίας, ο λαός µας κατόρθωσε να µην αφομοιωθεί, αλλά να διατηρήσει την εθνική του ταυτότητα και υπόσταση. Ιερείς και δάσκαλοι, μάθαιναν στα ελληνόπουλα την περήφανη καταγωγή τους, την ένδοξη ιστορία των προγόνων τους, την πίστη στο Χριστό, τη μητρική τους λαλιά, κι έτσι διαφύλαξαν την ενότητα, την αλληλεγγύη και την ελπίδα της λευτεριάς.
Μια ελπίδα που την ενίσχυε και την διατράνωνε η προσπάθεια των Ελλήνων του εξωτερικού, λογίων και εμπόρων, που μετέφεραν τις ιδέες της γαλλικής επανάστασης. Η ιδέα της ισότητας των ανθρώπων, της ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας, καθώς και η ανάγκη για τη διεκδίκηση τους, μεταλαμπαδεύτηκαν απ’ άκρη σ’ άκρη στην υπόδουλη Ελλάδα.
Στο εσωτερικό, αυτήν την ελπίδα την έκανε να φαίνεται πραγματοποιήσιμη η κλεφτουριά, η «μαγιά της λευτεριάς» κατά το Μακρυγιάννη. Οι πιο περήφανοι και ανυπότακτοι ραγιάδες αποτέλεσαν το στήριγμα του απλού λαού που τους αγάπησε, τους θαύμασε, τους ένιωσε προστάτες του. Συγχρόνως η ψυχή των Ρωμιών θερμαίνεται από τα εθνικο-απελευθερωτικά κηρύγματα των Ελλήνων διανοούμενων: του Ρήγα Φεραίου, που μέσα στο Θούριο συνόψισε και χώρεσε όλα όσα μπορούσε να ζητήσει κάθε άνθρωπος που ήθελε να ζει ελεύθερος, του Αδαμάντιου Κοραή, του Ευγένιου Βούλγαρη και του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού που εμψύχωνε και ξεσήκωνε τον λαό, με τις φωτισμένες διδαχές του προφητεύοντας τη λευτεριά.
Στην ιστορία, αναφέρεται πλήθος προσπαθειών και εξεγέρσεων πριν από την επανάσταση του ’21. Γνωστά παρέμειναν τα επαναστατικά κινήματα του Λάμπρου Κατσώνη, τα Ορλωφικά, αλλά και σε τοπικό επίπεδο, η επαναστατική προσπάθεια των Σφακιανών, οι οποίοι με πρωτεργάτη το Δασκαλογιάννη, επιχείρησαν να αποτινάξουν τον Τουρκικό ζυγό. Οι επαναστατικές αυτές κινήσεις όμως, ήταν αρκετά ανοργάνωτες, είχαν τοπικό χαρακτήρα, γι’ αυτό και δεν έφεραν το ποθητό αποτέλεσμα, αλλά πνίγηκαν στο αίμα.
Μια από τις οργανώσεις που δημιουργήθηκαν μέσα στο ιδεολογικό και πολιτικό κλίμα που επικρατούσε την εποχή εκείνη στη Δύση ήταν η Φιλική Εταιρία, που συντόνισε την προετοιμασία του ξεσηκωμού φροντίζοντας κάθε δυνατή λεπτομέρεια, μυώντας στις τάξεις της ψυχωμένους πατριώτες, και καταρτίζοντάς τους σε φρόνημα, οργάνωση και υλικά μέσα. Η Φιλική Εταιρία με άρτια οργάνωση και άκρα μυστικότητα, σε δυσμενείς συνθήκες, υπερπήδησε όλα τα εμπόδια, διέψευσε τις ελπίδες ότι η ελευθερία θα επέλθει από την φιλανθρωπία των χριστιανών βασιλέων και βοήθησε να δημιουργηθεί το κατάλληλο ψυχολογικό κλίμα για την εξάπλωση της επαναστατικής ιδέας. Αυτός ο ιδιότυπος αγώνας, να αφυπνίσεις ένα λαό που γεννήθηκε, μεγάλωσε και έζησε υπόδουλος, δεν ήταν κάτι εύκολο. Το δύσκολο αυτό έργο το ανέλαβαν άνθρωποι σεβαστοί, με φλογερή καρδιά και πύρινο λόγο όπως ο Παπαφλέσσας και ο Κολοκοτρώνης. O Κολοκοτρώνης διαλαλούσε στο Μοριά ότι «ο Θεός υπόγραψε για την ελευθερία της Ελλάδος και ότι δεν παίρνει πίσω την υπογραφή του».
Οργανώθηκαν πολλές ταυτόχρονες εστίες επανάστασης σε όλη τη Βαλκανική, δυσκολεύοντας έτσι την πολλαπλή αποστολή οθωμανικού στρατού για την κατάπνιξή τους, ενώ παράλληλα, έδιναν χρόνο στον αγώνα της Πελοποννήσου και βοηθούσαν να εδραιωθεί εκεί η Επανάσταση μετά τις πρώτες νίκες που ενθάρρυναν τους αγωνιστές.
Στα πεδία των μαχών σημειώθηκαν νίκες που έκαναν τους Ευρωπαίους να κοιτάξουν στο νότο. Οι σφαγές στη Χίο, τα Ψαρά, η απέλπιδα Έξοδος των Μεσολογγιτών, το ηρωικό Ζάλογγο, η Νάουσα και το Αρκάδι, γρήγορα έγιναν γνωστά από τους φιλελεύθερους Ευρωπαίους στους λαούς της γηραιάς ηπείρου.
Ένα μεγάλο φιλελληνικό κίνημα γεννήθηκε κι ανδρώθηκε στα μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη, οι εκπρόσωποι του οποίου προσδοκούσαν την αναγέννηση του αρχαιοελληνικού πολιτισμού με την απελευθέρωση των σύγχρονων Ελλήνων. Ένα κίνημα που πρόσφερε χρήματα, υπηρεσίες, αλλά και το αγνό αίμα ανθρώπων με ευγενική ψυχή. « Είμαστε όλοι ‘Έλληνες. Οι νόμοι μας, η λογοτεχνία μας , η θρησκεία μας, η τέχνη μας, έχουν τις ρίζες τους στην Ελλάδα», γράφει ο Πέρσι Σέλευ. Το ελληνικό ζήτημα έγινε υπόθεση της Ευρώπης, της ανθρωπότητας και του πολιτισμού. Ο φιλελληνισμός του Μπάιρον, του Βίκτορος Ουγκώ, του ζωγράφου Ευγένιου Ντελακρουά , αποτέλεσαν μια αγωνιστική και δραματική έκφραση του ρομαντικού εθνικισμού, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο. Ήταν μια φωνή διαμαρτυρίας απέναντι στο παλαιό καθεστώς, στην απολυταρχία των πολυεθνικών αυτοκρατοριών και του Αυστριακού καγκελάριου Μέτερνιχ.
Οι φιλέλληνες κι οι ρομαντικοί, άσκησαν πίεση στις Ευρωπαϊκές Δυνάμεις ώστε να αλλάξουν την πολιτική τους. Γιατί στον αγώνα των Μεσολογγιτών και των Σουλιωτών, έβλεπαν τους Αθηναίους που αγωνίστηκαν στο Μαραθώνα. Οι νίκες του Κολοκοτρώνη, του Νικηταρά, του Μιαούλη και του Κανάρη, θύμιζαν τις επιτυχίες της Σαλαμίνας και των Πλαταιών. Ο χαμός του Οδυσσέα Ανδρούτσου και του Μπότσαρη, η αγέρωχη θυσία του Παπαφλέσσα, θύμιζαν τον αρχαίο πόθο για ελεύθερη ζωή. Η πεισματική αυτοθυσία του Αθανάσιου Διάκου, ενσάρκωνε τον ηρωισμό των Θερμοπυλών λίγα χιλιόμετρα από την αρχαία τοποθεσία. Θυσίες που χάραξαν τις σελίδες της Ιστορίας, ήρωες που πότισαν με το αίμα τους τη δική μας ελευθερία. Οι μέχρι χθες ενάντιοι στην επανάσταση Ευρωπαίοι, που θεωρούσαν τους Έλληνες παράνομους μιας και κινδύνευε από τον ξεσηκωμό τους η υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, η ελέω θεού μοναρχία, αρχίζουν να αναρωτιούνται πλέον για το ποιος πρεσβεύει το νόμο και ποιος όχι.
Μεγάλες υπήρξαν οι μορφές που σημάδεψαν τον Αγώνα αυτό: Εμμανουήλ Παπάς, Διάκος , Κολοκοτρώνης, Ανδρούτσος, Παπαφλέσσας, Κανάρης, Μιαούλης, Νικηταράς, Μπότσαρης, Καραϊσκάκης, αλλά και γυναίκες όπως η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, η Μαντώ Μαυρογένους αλλά και η φτωχότερη όλων, η χήρα Χατζηκώσταινα, η Πανωραία, η γνωστή ψωροκώσταινα που έβγαλε το ασημένιο δαχτυλίδι που φορούσε και ένα γρόσι που είχε στην τσέπη της, και τα ακούμπησε στο τραπέζι της ερανικής επιτροπής, προσφέροντάς τα στο μαρτυρικό Μεσολόγγι.
Ψυχή της επανάστασης στην Κρήτη ο Δασκαλογιάννης, που αν και είχε στην κατοχή του τέσσερα τρικάταρτα καράβια, θυσίασε τα πλούτη του για την απελευθέρωση του τόπου μας. Αναμφίβολα αποτελεί αδρό τύπο αγωνιστή και η δράση του εκπροσωπεί όλον τον ανά τους αιώνες ηρωισμό του κρητικού λαού.
Και ο τρομαγμένος ραγιάς καταλαβαίνει πια ότι ο Τούρκος δεν είναι ανίκητος. Και παίρνει πάνω του τον αγώνα. Οι επιτυχίες, έρχονται η μια μετά την άλλη και την 1η ημέρα του 1822 η Α΄ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, μέσα σε ένα ακράτητο ενθουσιασμό και παρά τις αντιθέσεις πολιτικών και στρατιωτικών , διακηρύττει για το Έθνος ενώπιον Θεού κι ανθρώπων, «Την πολιτικήν αυτού ύπαρξιν και Ανεξαρτησίαν» και, μάλιστα, με ένα σύνταγμα , από τα δημοκρατικότερα της εποχής εκείνης. Μετά από σκληρούς αγώνες οχτώ χρόνων και με τη βοήθεια των τριών μεγάλων δυνάμεων, το πολυπόθητο όνειρο πήρε σάρκα και οστά .
Η Γενιά της Επανάστασης του 1821 όμως δεν ήταν υπεράνθρωπη. Ούτε όλη την Ελλάδα απελευθέρωσε, ούτε απαλλαγμένη από αδυναμίες εμφανίστηκε, αφού, δυστυχώς, σε όλη τη διάρκεια του αγώνα δεν έλειψαν οι προσωπικές κόντρες, ο τυφλός κομματισμός, οι αντιδικίες, ο παροπλισμός άξιων οπλαρχηγών, τα μίση και ο αλληλοσπαραγμός, τα οποία έθεσαν σε κίνδυνο την νικηφόρα έκβαση του.
Παρόλα αυτά, η γενιά εκείνη , έθεσε ένα σκοπό και κατάφερε να τον φέρει σε πέρας. Οκτώ χρόνια πολεμούσαν οι Έλληνες απέναντι σε μια πανίσχυρη αυτοκρατορία με ακατάβλητο θάρρος, απαράμιλλο ηρωισμό και αγάπη για τη λευτεριά. Οι ήρωες του 1821 εμψυχώθηκαν από τα ιδανικά της φυλής μας και τη σκέψη ότι ο αγώνας ήταν δίκαιος και ιερός. Ο Διονύσιος Σολωμός, στους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» περιγράφει ακριβώς αυτή τη βίαιη σύγκρουση του ανθρώπου- αγωνιστή με την ίδια τη ζωή που τον καλεί να ζήσει, πεπεισμένος ότι ένας τιμημένος θάνατος είναι προτιμότερος από μια ζωή συμβιβασμένη με το άδικο και τη σκλαβιά. Γι’ αυτό και ο ποιητής τούς ονομάζει ελεύθερους, γιατί προσπέρασαν τη φυσική τους ελευθερία και κατέκτησαν μια άλλη, ανώτερη, εσωτερική, που διασώζεται αγία.
Να γιατί ο Αγώνας του ’21 παραμένει διαχρονικός ,κι επίκαιρος για μας τους Νεοέλληνες. Η Ελευθερία θέλει αρετή και τόλμη, θέλει θυσίες για να την αποκτήσουμε, και προπαντός, για να τη διατηρήσουμε. Σήμερα που όλα αλλάζουν στο όραμα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, σήμερα που πολλά κράτη ενώνονται με νέες συνθήκες και νέες συμφωνίες, δυστυχώς οι κίνδυνοι που πάντα απειλούσαν τούτο τον τόπο, εξακολουθούν να υπάρχουν. Σε μια περίοδο όπου η εδαφική μας κυριαρχία εξακολουθεί να αμφισβητείται, που η χώρα μας στενάζει κάτω από μια βαθιά οικονομική, κοινωνική και ηθική κρίση, η σημερινή ημέρα δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται απλά ως μια εορταστική επέτειος, αλλά ως τη μέρα που μας υποχρεώνει να αναζωπυρώσουμε την ιστορική μας κληρονομιά, συνειδητοποιώντας την ταυτότητά μας και επαναπροσδιορίζοντας το ρόλο μας ως έθνος και ως πολίτες. Η εξέγερση εκείνη των υποδουλωμένων Ελλήνων που συγκλόνισε για επτά ολόκληρα χρόνια όλη την πολιτισμένη ανθρωπότητα, δεν στρεφόταν μόνο ενάντια στα συμφέροντα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Στρεφόταν καίρια και κατά των συμφερόντων της «Ιεράς Συμμαχίας» που δεν ανεχόταν την παραμικρή απόπειρα «βίαιης ανατροπής» της τότε ισχύουσας Τάξεως. Γι’ αυτό και οι σύγχρονοι επίγονοι της «Ιεράς Συμμαχίας» επιδιώκουν την υποταγή μας, το σκύψιμο του κεφαλιού μας με την υποβάθμιση του ιστορικού εκείνου έπους και γενικότερα της ιστορικής μας κληρονομιάς.
Το αθάνατο μήνυμα ότι ο άνθρωπος νοείται άνθρωπος μόνο ζώντας σε συνθήκες ελευθερίας, μας καλεί να επαναστατήσουμε ενάντια σ’ όλα αυτά τα νοσηρά φαινόμενα στη ζωή μας, που μας οδηγούν σε ηθικό μαρασμό. Μας καλεί να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, ώστε να βελτιωθούμε ως άτομα και ως πολίτες.
Καθίσταται λοιπόν αναγκαία η αφύπνισή μας και η προβολή αντιστάσεων άμυνας απέναντι σε οτιδήποτε μας υποδουλώνει πνευματικά και ψυχικά. Αυτό είναι και επιβεβλημένο και εφικτό, αφού πρώτα κτίσουμε σε στέρεες βάσεις το εκπαιδευτικό μας σύστημα, διδάξουμε σωστά τη γλώσσα μας και καλλιεργήσουμε στα σχολειά μας την κριτική σκέψη. Τα λόγια του Κολοκοτρώνη προς τους νέους στις 8 Οκτωβρίου στην Πνύκα είναι σήμερα πιο επίκαιρα από ποτέ: “Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε• και, διά να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της Πολιτείας την ομόνοιαν, την θρησκείαν, την φρόνιμον ελευθερία».
Οραματιζόμενοι λοιπόν την ανασυγκρότηση της νέας Ελλάδας, ας ξεκινήσουμε την αναζήτηση της ανθρώπινης ποιότητας παντού, ας ξεκαθαρίσουμε σε ποιό είδος κοινωνίας επιθυμούμε να ζήσουμε και ας εξασφαλίσουμε ευνομία, κοινωνική δικαιοσύνη, σωστή λειτουργία θεσμών, αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό.
Γιατί, αυτήν την Ελλάδα επιθυμούμε, και γι’ αυτήν οφείλουμε να εργαστούμε σκληρά -όλοι ενωμένοι- υπό την καθοδήγηση του υπέρλαμπρου και πάντα επίκαιρου έπους του 1821».
Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ
Με την παρέλαση που ακολούθησε στις 12 το μεσημέρι ολοκληρώθηκαν οι επετειακές εκδηλώσεις για την 25η Μαρτίου 1821. Το πρώτο μέρος της παρέλασης άνοιξε παρελαύνοντας η ανανεωμένη φιλαρμονική του Δήμου, για να ακολουθήσουν οι εθελοντές αιμοδότες, ο Ερυθρός Σταυρός, Πρόσκοποι, διάφοροι παραδοσιακοί Σύλλογοι, Δημοτικά σχολεία, Γυμνάσια, Λύκεια, η Εκκλησιαστική Σχολή, το Πολυτεχνείο Κρήτης κ.ά.
Το δεύτερο μέρος της άνοιξε με παρέλαση της στρατιωτικής μπάντας της V Μεραρχίας Κρητών για ν’ ακολουθήσουν Σώματα των Ένοπλων Δυνάμεων, Στρατού, Αεροπορίας και Ναυτικού, δίνοντας έναν ξεχωριστό τόνο με την αποφασιστικότητα και τη λεβεντιά τους.
ΠΑΝΩ: Στιγμιότυπα από την έπαρση της σημαίας στο ιστορικό φρούριο Φιρκά
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ «ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΦΩΣ»
Μέσα από την πλούσια σε ύλη διαδικτυακή μας πύλη μπορείτε να επιλέξετε την δική σας εκδήλωση για να συμπεριληφθεί σε κάποιο από τα έντυπά μας. Δέκα χιλιάδες τεύχη με ποιοτικό χαρτί διανέμονται δωρεάν σε κάθε τρίμηνη έκδοση προβάλλοντας και διασώζοντας τα ήθη και τα έθιμα μας, σύμφωνα με την παράδοση του τόπου και της χώρας μας, γενικότερα.
Το επόμενο τεύχος θα κυκλοφορήσει προς το τέλος Απριλίου ή νωρίτερα εφόσον συμπληρωθούν οι σελίδες μας.
Στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση θα δείτε όλα μας τα τεύχη
https://eparxiakofos.gr/category/syllektika_teuxi/
Η σελίδα μας στο Facebook
https://www.facebook.com/eparxiakofos/?ref=page_internal
ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΧΑΝΙΩΝ
Προεξάρχοντος του μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνού τελέστηκε στις 10.45’ το πρωί του Σαββάτου στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου η δοξολογία για την Επέτειο της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου. Την κυβέρνηση εκπροσώπησε ο Γενικός Γραμματέας Εμπορίου και Προστασίας Καταναλωτή κ. Αντώνιος Παπαδεράκης. Το «παρών» έδωσαν πολιτικές και στρατιωτικές Αρχές, εκπρόσωποι Σωμάτων Ασφαλείας, Φορέων, Συλλόγων και πλήθος κόσμου.
Η ομιλήτρια κα Στέλλα Παπαπαναγιώτου
ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΗ ΔΕΗΣΗ – ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΣΤΕΦΑΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΕΛΑΣΗ
Με λαμπρότητα συνεχίστηκε ο εορτασμός της Εθνικής μας Επετείου με την επιμνημόσυνη δέηση και τις καταθέσεις στεφάνων στο μνημείο πεσόντων για να κορυφωθούν το Σάββατο στη συνέχεια με την παρέλαση ν’ ανοίγει η νεοσύστατη φιλαρμονική του Δήμου στην οδό Ανδρέα Παπανδρέου. Αμέσως μετά παρέλασαν οι εθελοντές αιμοδότες, ο Ερυθρός Σταυρός, Πρόσκοποι, διάφοροι παραδοσιακοί Σύλλογοι, Δημοτικά σχολεία, Γυμνάσια, Λύκεια, η Εκκλησιαστική Σχολή, το Πολυτεχνείο Κρήτης για να κλείσει το πρώτο μέρος της παρέλασης.
Με τη στρατιωτική μπάντα της V Μεραρχίας Κρητών άρχισε το δεύτερο μέρος ενώ το δεύτερο μέρος της παρέλασης με τις Ένοπλες Δυνάμεις, Στρατό, Αεροπορία και Ναυτικό, να δίνουν έναν ξεχωριστό τόνο με την αποφασιστικότητα και τη λεβεντιά τους.
ΠΑΝΩ: Στιγμιότυπα από την Μητρόπολη και το Μνημείο Πεσόντων
Στιγμιότυπα από την παρέλαση
