Το χρήμα κι ο τοπικισμός ως αιτίες διαχρονικής παρακμής…

Στις σημερινές δύσκολες από όλες τις απόψεις εποχές, κοινωνίες οι οποίες θα ευημερούν μπορούν να προκύψουν μόνο όταν εξουδετερωθούν οι τοπικιστικές αντιλήψεις και ο διαχρονικός διχασμός με τον διαχωρισμό πλουσίων, φτωχών, καλών και κακών πολιτών.

Κανένας δεν γεννήθηκε πλούσιος ή κακός, όλοι με αγνότητα ήρθαμε στον κόσμο. Όμως, στην πορεία της ζωής προσαρμοζόμαστε και πλάθουμε το χαρακτήρα μας σύμφωνα με τα δεδομένα και τους συσχετισμούς που κυριαρχούν κι έτσι γίνονται τρόπος ζωής.

 Όσοι απέκτησαν πλούτη και ειδικά εκείνοι που τ’ απέκτησαν χωρίς ιδρώτα, θεωρούν το χρήμα ως μέσο εξαγοράς συνειδήσεων με συνέπεια  στα εσώψυχά τους να επικρατεί το συναίσθημα της αδικίας, επιζητώντας την απόκτηση ακόμα μεγαλύτερου πλούτου. 

Αυτά όσον αφορά στο χρήμα, το οποίο πολλοί εμίσησαν, αλλά την δόξαν ουδείς.

Τα παλαιότερα χρόνια οι μικρές κυρίως κοινωνίες κωμοπόλεων και χωριών υπέφεραν πολλά δεινά εξαιτίας του τοπικισμού.

Το πρόβλημα έχει μειωθεί ως ένα μεγάλο βαθμό σήμερα στις μικρές κοινωνίες των χωριών, αλλά δυστυχώς μεταφέρθηκε στα μεγάλα αστικά κέντρα και το βλέπουμε στην καθημερινότητα με την τοπικιστική αντιπαλότητα που επικρατεί π.χ. μεταξύ Χανιωτών και Ηρακλειωτών. 

Με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και την κοινωνική πρόοδο ας κάνουμε την αυτοκριτική μας για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά το τρίπτυχο, δικαιοσύνη, σεβασμός και αξιοπρέπεια.

Στοιχεία που μπορούν να συνθλίψουν την παρακμή και συμβάλλουν στο να εμπεδωθεί το αίσθημα δικαίου μεταξύ ανθρώπων και κοινωνιών, που ουσιαστικά, δεν έχουν «τίποτα να μοιράσουν».

•