Τιμήθηκε η μνήμη ηρώων καταδρομέων στην 1η ΜΑΛ στο Μάλεμε

 

 

Σαράντα χρόνια πέρασαν από την αποφράδα εκείνη ημέρα που συνέβη το μοιραίο γεγονός στις επιχειρήσεις του 1974 στην Κύπρο που είχε ως αποτέλεσμα την γνωστή κυπριακή τραγωδία με χιλιάδες τραυματίες, αγνοούμενους και σκοτωμένους, μεταξύ αυτών, οι νεκροί από την αποστολή της Α΄ μοίρας Καταδρομών του στρατοπέδου Μάλεμε. Για του ήρωες αυτούς που έχασαν τη ζωή τους τελείται κάθε χρόνο στη μονάδα τους, στο ιστορικό Μάλεμε, επιμνημόσυνη δέηση στην οποία χθες προεξήρχε ο πανιερότατος μητροπολίτης Κιτίου Κύπρου κ. Χρυσόστομος παρουσία του μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνού. Το «παρών» έδωσαν οι ηγεσίες των Ενόπλων Δυνάμεων, βουλευτές του νομού, εκπρόσωποι της Αυτοδιοίκησης, συγγενείς των ηρώων και αρκετός κόσμος.    

 

Ο διοικητής της 1ης ΜΑΛ, Ανχης (Π.Ζ.) Βασίλειος Μήτσιος κατά την ομιλία του αναφερόμενος στα γεγονότα υπογράμμισε: «Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ, ευλαβικοί προσκυνητές, για να αποτίσουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής στους ηρωικούς νεκρούς, της Α΄ Μοίρας  καταδρομών και της Πολεμικής Αεροπορίας, οι οποίοι τον Ιούλιο 1974, ακολουθώντας τον δρόμο της τιμής και του καθήκοντος, δίδαξαν, για ακόμη μια φορά ότι: “Η μεγαλοσύνη στα Έθνη, δεν μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και το αίμα”.

Σαράντα χρόνια πριν, το μαρτυρικό νησί της Κύπρου, δέχεται την απρόκλητη, βάρβαρη και άνανδρη επίθεση του Τούρκου εισβολέα. Ενός αδίστακτου γείτονα, συντριπτικά υπέρτερου σε υλική δύναμη και από καιρό προετοιμασμένου να μετατρέψει την εντολή της εγγυήτριας δύναμης, σε εντολή εισβολής και σφαγής.

Σάββατο  20  Ιουλίου 1974. Ώρα πέντε (5) το πρωί. Αρχίζει η τουρκική εισβολή. Η επιχείρηση «Αττίλας Ι», η οποία πέρασε στην ιστορία ως «μάστιγα του θεού». Οι Τούρκοι έδωσαν την κωδική αυτήν ονομασία από το όνομα του βασιλιά των Ούννων, που ήταν γνωστός για την βάναυση και κατακτητική του συμπεριφορά και δράση, που τους εξέφραζε απόλυτα.

Με την κάλυψη Τουρκικών Αντιτορπιλικών, αποβατικά πλοία αποβιβάζουν συνεχώς στρατιωτικές δυνάμεις στην ακτή «Πέντε Μίλι», Δυτικά της Κερύνειας. Ταυτόχρονα, πολεμικά αεροσκάφη χτυπούν το αεροδρόμιο της Λευκωσίας, το Στρατόπεδο ΕΛΔΥΚ και άλλες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Παράλληλα με την απόβαση, πραγματοποιείται μεταφορά αλεξιπτωτιστών και ρίψεις  στον Τουρκικό θύλακα Λευκωσίας- Κερύνειας, καθώς και σε άλλες στρατηγικές  περιοχές.

Τα συντονισμένα πυρά των πολεμικών πλοίων και οι ακατάπαυστοι βομβαρδισμοί μεταβάλλουν την στενή πεδιάδα, μεταξύ Πανάγρων και Κερύνειας, σε κόλαση πυρός. Αργά τη νύχτα, ύστερα από  αιματηρές μάχες, οι Τούρκοι πετυχαίνουν να δημιουργήσουν ένα μικρό προγεφύρωμα στο «Πέντε Μίλι» και συμπτύσσονται στο θύλακα της  Λευκωσίας. 

Η μητέρα Ελλάδα αποφασίζει να δώσει το παρόν στη μάχη δίπλα στους αδερφούς μας Κύπριους, ενισχύοντας την άμυνα τους με μια Μονάδα Καταδρομών, την ένδοξη και  τιμημένη  Α΄ Μοίρα Καταδρομών.

Κυριακή 21 Ιουλίου 1974. Η ώρα είναι περίπου 5 το απόγευμα. Ο Διοικητής  της Α΄ Μοίρας Καταδρομών λαμβάνει διαταγή να μεταφερθεί με την Μονάδα του το ίδιο βράδυ στην Κύπρο, για να αναλάβει δράση, προασπίζοντας την τιμή και την αξιοπρέπεια του Ελληνισμού. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, μεθοδικά και με ακρίβεια, η Μοίρα είναι έτοιμη για αναχώρηση.

Ώρα εννιά (9) το βράδυ. Η Μοίρα ξεκίνα με προορισμό το Αεροδρόμιο  αναχώρησης. Αντί για σφίξιμο καρδιάς, τραγούδι. Τον Εθνικό Ύμνο διαδέχεται το “πότε θα κάνει ξαστεριά”. Ο απλός κόσμος κουνάει μαντήλια και κατευοδώνει με την ευχή «Στο Καλό». Οι βετεράνοι δακρύζουν βλέποντας πως η Ελλάδα, η Α΄ Μοίρα Καταδρομών, παίρνει αποστολή ενίσχυσης της Κύπρου, γνωστή με την κωδική ονομασία «ΝΙΚΗ». Ένα συναίσθημα αλλόκοτο. Αντί για μούδιασμα επικρατεί ενθουσιασμός.

Η μοναδική στα χρονικά επιχείρηση ενίσχυσης με αερομεταφορά, αρχίζει περί ώρα 22:30. Tριακόσιοι δεκαοχτώ (318) Κ/Δ επιβιβάζονται σε 15 μεταγωγικά Α/Φ τύπου NORATLAS, της 354 Μοίρας Μεταφορών «ΠΗΓΑΣΟΣ». Πετώντας χαμηλά, με σιγή ασυρμάτου, χωρίς συνοδεία μαχητικών και μέσα από εχθρικά πυρά, καταφέρνουν με άριστο σχεδιασμό και συντονισμό, γενναιότητα, υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και αυτοθυσία των πληρωμάτων, να φτάσουν στην ΚΥΠΡΟ και να προσγειωθούν στο αεροδρόμιο της ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, παρά την πλήρη συσκότιση.

Ένα όμως από αυτά, δεν θα καταφέρει να φτάσει. Λίγα μέτρα πριν από το αεροδρόμιο της ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, βαριά πληγωμένο, θα συντριβεί και 27 καταδρομείς μαζί με το τετραμελές πλήρωμα, θα ποτίσουν με το αίμα τους τη γη της μαρτυρικής Κύπρου.

Άλλα τρία Α/Φ φλεγόμενα, θα επιχειρήσουν αναγκαστική προσγείωση και από τα οποία δύο ακόμη καταδρομείς, θα ανασυρθούν νεκροί, ενώ 9 τραυματίες, θα μεταφερθούν σε κρίσιμη κατάσταση, στο Νοσοκομείο της ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ.  Η Α΄ Μοίρα Καταδρομών, θα συνεχίσει να πολεμά τον Τουρκικό Αττίλα, συμμετέχοντας στις μάχες της Σχολής Γρηγορίου και την υπεράσπιση της Λευκωσίας.

Την επόμενη μέρα στις 22 Ιουλίου και ώρα τέσσερις (4) το απόγευμα, αποφασίζεται, μετά από παρέμβαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, κατάπαυση του πυρός. Παρόλα αυτά, οι Τούρκοι προωθούνται ύπουλα προς την Κερύνεια που τη βρήκαν ανυπεράσπιστη και την καταλαμβάνουν, προωθώντας τις θέσεις τους ανατολικότερα, ως την τοποθεσία Παχυάμος.

Στις  14  Αυγούστου και ώρα  04:35,   ο Τουρκικός Στρατός, κατά παράβαση της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός, εξαπολύει νέα επίθεση κατά της Κύπρου, γνωστή ως «Αττίλας ΙΙ».

Στην επιχείρηση αυτή έρριψαν 40.000 άνδρες εφοδιασμένους με όλα τα σύγχρονα όπλα και μέσα, με περισσότερα από 200 άρματα μάχης και υποστηριζόμενους από την Πολεμική Αεροπορία, που διέθετε απόλυτη κυριαρχία αέρος, έχοντας τη δυνατότητα να τηρεί πάνω από το Κυπριακό έδαφος ταυτόχρονα πάνω από 64 αεροσκάφη.

Ο  απολογισμός της άνανδρης εισβολής και κατοχής του ΑΤΤΙΛΑ στην Κύπρο είναι φρικτός. Χιλιάδες οι νεκροί οι τραυματίες και οι αγνοούμενοι. Διακόσιες χιλιάδες οι πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα. Ρημαγμένοι τάφοι, κατεστραμμένες εκκλησίες, γκρεμισμένα σπίτια, λεηλασίες, βιασμοί, άδειες πόλεις και χωριά συνθέτουν το σκηνικό της τραγωδίας.

Σαράντα χρόνια μετά. Η Κύπρος εξακολουθεί να είναι μοιρασμένη στα δύο. Η Κύπρος εξακολουθεί να αγωνίζεται για την δικαίωση. Εξακολουθεί να ψάχνει τα παιδία της που αγνοούνται από τότε. Η θυσία των συναδέλφων μας που έπεσαν αγωνιζόμενοι για τα ιερά και όσια της φυλής μας, πρέπει να γίνει για μας παράδειγμα και φάρος φωτεινός.

Αείμνηστοι συνάδελφοι. Σε σας που αγωνιστήκατε και θυσιαστήκατε για τα ιερά και όσια της φυλής μας, σε σας που ποτίσατε με το αίμα σας το ιερό χώμα της ΚΥΠΡΟΥ, δεν σας πρέπει θρήνος, γιατί όπως λέει ο ποιητής «του ανδρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται». Αντίθετα, η θυσία σας αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και παρακαταθήκη για όλους μας και κυρίως για τους νεότερους Καταδρομείς και Αεροπόρους.

Τελειώνοντας, αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσουμε όλους εσάς, που σήμερα, ευλαβείς προσκυνητές, προσήλθατε εδώ, για να αποτιμήσουμε, όλοι μαζί, τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους ηρωικούς νεκρούς μας. Αιωνία τους η μνήμη».  

ΟΙ ΚΟΜΑΝΤΟΣ

Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν και η ομιλία του προέδρου του Συλλόγου «ΚΟΜΑΝΤΟΣ 74» κ. Παναγιώτη Αφάλη ο οποίος μεταξύ άλλων επεσήμανε τα εξής: « Τελετές σαν τη σημερινή, ας είναι στιγμές ανάτασης και περισυλλογής αλλά και φωτεινό ορόσημο αγώνων και θυσιών για άλλους αγώνες που θα εγγυώνται την ασφάλεια και την ελευθερία της πατρίδας μας. Τελετές σαν κι αυτή ας είναι ένα σεμνό μνημόσυνο στους πεσόντες αεροπόρους της 354 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών της Πολεμικής Αεροπορίας και τους καταδρομείς της Α΄ Μοίρας Καταδρομών που θα καθαγιάσει τις ψυχές και τη θυσία τους». 

 

Με δήλωσή του ο αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού αντιστράτηγος κ. Μανωλάς Χρήστος είπε: «Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να τιμήσουμε τους καταδρομείς που έπεσαν κατά τη διάρκεια της επιχειρήσεως “Νίκη” στην  οποία συμμετείχε η Α΄ ΜΑΛ. Ήρθαμε για να προσκυνήσουμε, τους κρατάμε πάντοτε  μέσα στην καρδιά μας και στην ψυχή μας και στο μυαλό μας και όσο είμαστε εν ενεργεία, αλλά και εν αποστρατεία αργότερα θα τους τιμάμε» για να συνεχίσει επισημαίνοντας ότι « το Κυπριακό είναι πάντα στην επικαιρότητα και σε αυτό η ελληνική Πολιτεία επιδεικνύει έμπρακτα το ενδιαφέρον της».

 

Ο αρχηγός Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας αντιπτέραρχος κ. Ευάγγελος Τουρνάς τόνισε: «Είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένος που βρίσκομαι σήμερα εδώ στη γη που γεννήθηκα για να τιμήσουμε και φέτος μετά από 40 χρόνια τη μνήμη των πρώην αεροπόρων και κομάντο που έδωσαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν, τη ζωή τους για ιδανικά, για την πατρίδα. Το παράδειγμα τους να μας φωτίζει όλους. Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες που ζούμε παίρνουμε πατριωτικά ένα μήνυμα από αυτούς για να συνεχίσουμε με δύναμη και με θέληση την προσπάθεια».   

Ο  γ’ αντιπρόεδρος της Βουλής και βουλευτής Χανίων κ. Χρήστος Μαρκογιαννάκης δήλωσε στα «Χ.Ν.» τα εξής: «Σαράντα χρόνια μετά την κυπριακή τραγωδία των ηρώων που ήρθαμε να τιμήσουμε, είναι ώρα να βγάζουμε συμπεράσματα. Τούτος εδώ ο τόπος την ύπαρξή του, την ελευθερία του την ευημερία του δεν μπορεί να τη στηρίζει πουθενά αλλού παρά μόνο στους ανθρώπους τους δικούς του, στο αίμα των δικών του παιδιών. Στον διεθνή παράγοντα τελικά, όσο και αν ακούγονται ωραία λόγια, όσο και αν παριστάνουν τις περιστερές, όσο και αν φέρονται και κόπτονται για τα ατομικά δικαιώματα, τελικά δεν κοιτάζουν τίποτα άλλο παρά μόνο για το συμφέρον τους».  

  

Ο μητροπολίτης Κιτίου κ. Χρυσόστομος υπογράμμισε:  «Παραβρέθηκα σήμερα στο μνημόσυνο των πεσόντων ελλήνων αδερφών μας, των ηρωικώς αγωνιζομένων για την ελευθερία και τη Δημοκρατία της Κύπρου και θέλω να βεβαιώσω όλον τον κυπριακό αλλά και ελληνικό  λαό ότι εμείς σήμερα στεφανώνομε με τα μύρα της αγάπης μας και της ευγνωμοσύνης μας όλα αυτά τα ηρωικά παλικάρια και για μας έγιναν αστέρες πολύφωτοι που ρίχνουν δέσμες φωτός στο δοξασμένο παρελθόν και ανοίγουν κάποιους δρόμους για το μέλλον! Αιωνία τους η μνήμη».  

 

Στιγμιότυπα από την εκδήλωση η οποία έληξε με κέρασμα των παρευρισκομένων και περιήγηση στον εξωτερικό χώρο που είχε στηθεί έκθεση με πολεμικό και φωτογραφικό υλικό εκείνης της περιόδου.