Παρασκευή , 29 Μαρ 2024

ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΦΕ ΚΗΠΟΣ – Εορτάστηκε η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών

 

Για πρώτη χρονιά εορτάστηκε  το βράδυ της Τετάρτης στα Χανιά στο ιστορικό καφέ “Κήπος” η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών, η οποία καθιερώθηκε το 1994 από την UNESCO για να υπενθυμίσει τον καθοριστικό ρόλο που παίζει ο δάσκαλος μέσα στην κοινωνία. 

Η γιορτή αυτή αποτελεί μια ευκαιρία ν’ αντιληφθούν οι μαθητές πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των δασκάλων, γυναικών και ανδρών, στη διαμόρφωση της πνευματικής τους διάπλασης ώστε να γίνουν  σωστοί  άνθρωποι στις κοινωνίες που θα ζήσουν και θα εργαστούν.

Ιδιαίτερα σήμερα στη δύσκολη συγκυρία της εποχής μας, που η οικονομική κρίση μαστίζει τις κοινωνίες και πλήττει τα ασθενέστερα κυρίως κοινωνικά στρώματα, ο ρόλος της εκπαίδευσης είναι εξαιρετικά δύσκολος επειδή η ποιότητα της εξαρτάται πρωτίστως από τους δασκάλους και τις δασκάλες, αλλά και την πολιτεία που οφείλει να  προσφέρει ευχάριστες συνθήκες εργασίας και καλούς μισθούς που θα επιτρέπουν ν’ ανταποκρίνονται με επιτυχία στα καθήκοντά τους.

Αυτή τη συγκινητική εορταστική εσπερίδα  που παρακολούθησε εκτός από τους δασκάλους αρκετός κόσμος διοργάνωσε  στον  πολυχώρο του  το καφέ “Κήπος” σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων και την Ένωση Πνευματικών Δημιουργών έχοντας τίτλο: “ Στην έδρα εγώ, στο θρανίο εσύ”.  Βασικοί συντελεστές ήταν ο Σταμάτης Αποστολάκης, ο Βαγγέλης Κακατσάκης και ο Βασίλης Χαρωνίτης, παλιοί δάσκαλοι και λογοτέχνες με συντονιστή τον πρόεδρο της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Δημήτρη Νικολακάκη. 

Το «παρών» στην εκδήλωση μαζί με άλλους παλιούς και νέους δασκάλους έδωσε ο διευθυντής της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης κ. Μανώλης Μηλιαράκης: « Η αναγνώριση της αξίας και της προσφοράς του εκπαιδευτικού και η ενίσχυση του επαγγελματικού του κύρους είναι το θέμα της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας Εκπαιδευτικών όπως ορίσθηκε το 1994 από την Ουνέσκο και το Διεθνές Γραφείο Εργασίας να είναι η 5η Οκτωβρίου κάθε χρόνο.  Διορίστηκα το 1985 σε ηλικία 23 ετών σε Δημοτικό Σχολείο στα Καμίνια του Πειραιά και από εκεί στις Κομητάδες Σφακίων. Συνέχισα σε άλλα σχολεία έχοντας μέχρι σήμερα συμπληρώσει 31 χρόνια υπηρεσίας» υπογράμμισε ο κ. Μηλιαράκης.  

Ο κ. Σταμάτης Αποστολάκης υπογράμμισε: «Το πτυχίο μου το πήρα στις 24 του Ιούνη του 1952 και τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου δεν είχε δάσκαλο το Επανοχώρι Σελίνου.  Με παρακαλέσανε, λοιπόν, οι κάτοικοι του να πάω ως κοινοτικός δάσκαλος κι έτσι δίδαξα εκεί τον πρώτο μου χρόνο. Μετά πήγα στρατιώτης και με το που απολύθηκα διορίστηκα στο μονοθέσιο εξατάξιο σχολείο στο  Τριεθνές στην Πρέσπα. Έτσι λέγεται η περιοχή αυτή της Καστοριάς  επειδή από τη μια μεριά είναι η Αλβανία, από την άλλη η Γιουγκοσλαβία και από την άλλη η Ελλάδα. Πολλές εμπειρίες και όμορφες θύμισες από τα παλιά και ας ήταν δύσκολα χρόνια, είχαν, όμως όλα τα χωριά  νέες οικογένειες. Συμπλήρωσα στην εκπαίδευση 35 χρόνια και το 1986 που συνταξιοδοτήθηκα ήταν η μέρα που γιόρταζε ο Άγιος Δημήτριος».     

Ως παλιός δάσκαλος και ο κ. Βασίλειος Χαρωνίτης επεσήμανε: « Σε ηλικία 25 ετών διορίστηκα στο μονοθέσιο σχολείου του Συρικαρίου Κισάμου ένα μικρό μεν χωριό αλλά με θαυμάσιους ανθρώπους. Ο δάσκαλος έτρεφε μεγάλη αγάπη γι’ αυτό το οποίο είχε κληθεί να κάνει. Δασκάλα και η γυναίκα μου. Αυτό επικρατούσε εκείνα τα χρόνια στον κλάδο μας και ήταν πολύ λογικό. Είναι πολύ καλή η εκδήλωση αυτή τιμής κάθε εκπαιδευτικού για το δύσκολο  έργο που έκαναν οι παλιοί αλλά και οι νέοι σήμερα στις διάφορες κοινωνίες». 

Ο κ. Βαγγέλης Κακατσάκης λογοτέχνης και αυτός τόνισε: «Μαζί με τα τρία χρόνια στα Ιδρύματα του Παππού, του μακαριστού μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη, συμπλήρωσα 39 χρόνια υπηρεσίας στην Δασκαλοσύνη. Ο πρώτος διορισμός μου σε ηλικία 25 ετών ήταν στο μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο Στροβλών Σελίνου. Η σημερινή εκδήλωση, η πρώτη στο είδος της στον τόπο μας, γίνεται με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικού, σ’ έναν χώρο, στο καφέ “Κήπος” που είναι ζωντανό κύτταρο πολιτισμού. Η ημέρα αυτή εορτάζεται και για να αναδειχθούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εκπαιδευτικοί. Ωστόσο, πόσα δεν έχουμε να θυμηθούμε εμείς οι παλιότεροι αυτή την ημέρα! 

Στο ποίημα μου “Μάζεψα” ( ο τίτλος της δικής μου ας πούμε εισήγησης είναι “ Τέσσερα ποιήματα για τον Δάσκαλο”) που το έγραψα επί τη αποχωρήσει μου από τη Δημόσια Υπηρεσία την 1η Σεπτεμβρίου 2005, όντας διευθυντής του 5ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων γράφω το ποίημα με τίτλο:

Μάζεψα

Μάζεψα όλα όσα ήταν στις γωνίες

κι αποχώρησα

χωρίς να κοιτάξω πίσω.

Μέσα σ’ αυτά:

Το κλάμα μιας καλής μαθήτριας,

που δεν ήξερε κάποια φορά ορθογραφία.

Το χαμόγελο ενός πατέρα μεροκαματιάρη,

γιατί έμαθε ότι ο γιος του θα ‘ναι σημαιοφόρος.

Τη συγκίνηση μιας νεοδιόριστης δασκάλας,

όταν πρώτη φορά μπήκε στην τάξη…

Και βέβαια το… “Κύριος Διευθυντάς”,

όπως με αποκαλούσε

ένας καλός γείτονας του σχολείου”.

  

Καταλήγοντας ο κ. Κακατσάκης, επεσήμανε ότι «ο δάσκαλος είναι πάντα δάσκαλος για όλη του τη ζωή και διδάσκει κυρίως με το παράδειγμά του, παραμένοντας πάντα μαθητής…».

 

Μεταξύ των παλιών δασκάλων  η δασκάλα κα Ναυσικά Πολάκη – Περιβολάκη που μας είπε: « Η κατοχή με βρήκε στην τελευταία τάξη του δημοτικού σχολείου με αποτέλεσμα να καθυστερήσω τις σπουδές μου. Αποφοίτησα, λοιπόν, από τη Ράλλειο Παιδαγωική Ακαδημία Πειραιώς το 1953 και διορίσθηκα σε ηλικία 23 χρονών ως αναπληρώτρια με εξάμηνο σύμβαση αρχικά στα μονοθέσια σχολεία της επαρχίας Κισάμου με πρώτο το Δημοτικό Σχολείο Περβολίων και δεύτερο το σχολείο στη Λίμνη. Το επόμενο σχολείο ήταν διθέσιο στα  Καλουδιανά απ’ όπου αμέσως μετά μονιμοποιήθηκα και διορίσθηκα στο Δημοτικό Σχολείο Αγίου Αθανασίου Εννιά χωριών Κισάμου που δίδαξα 14 χρόνια. Συνέχισα τη διδασκαλική μου πορεία σε άλλα σχολεία των Χανίων μέχρι που συνταξιοδοτήθηκα με 33 χρόνια υπηρεσίας. Σε όλη αυτή την διδασκαλική διαδρομή έζησα όμορφες αλλά και δύσκολες στιγμές με μια που δεν θα ξεχάσω στο μονοθέσιο σχολείο της Λίμνης Κισάμου την ώρα της διδασκαλίας όταν ακούστηκε ένας θόρυβος από το σπάσιμο σάπιων δοκαριών που στήριζαν το πάτωμα με επακόλουθο να πέσει ένα θρανίο με παιδιά στο υπόγειο του κτηρίου το οποίο χρησιμοποιούσαν σαν αποθήκη. Ευτυχώς δεν χτύπησε κανένα παιδί σοβαρά πέρα από κάτι γρατζουνιές, αλλά τρομοκρατηθήκαμε, κλαίγαμε και φωνάζαμε βοήθεια».  

Πάντα ενεργός ο δάσκαλος, πρώην αντιδήμαρχος του Δήμου Κισάμου κ. Μιχαήλ Μουντάκης σημείωσε: «Η σημερινή μέρα είναι ιδιαίτερα σημαντική για τους δασκάλους και την κοινωνία. Αν θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο πρέπει να ξεκινήσουμε από τα σχολεία που σημαίνει ότι η βαρύτητα πρέπει να δοθεί στα πρώιμα χρόνια που διαμορφώνεται ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα του μαθητή . Διορίστηκα το 1974 στο 1/θ. Δημοτικό Σχολείο Αμυγδαλοκεφαλίου με 15 μαθητές και υπηρέτησα σε πολλά σχολεία του Ν. Χανίων και τελευταία ως Δ/ντης στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων. Πετυχημένος δάσκαλος είναι αυτός σύμφωνα που αντιμετώπισε τα προβλήματα των μαθητών με αγάπη και έκανε με το έργο του τόσο ώριμο το μαθητή του ώστε εκείνος να μην τον χρειάζεται πια…»

 

eparxiakofos0154

Μια από τις πολλές ωραίες παρέες με δασκάλες και δασκάλους συνταξιούχους εδώ και χρόνια.  Από αριστερά είναι η Αφροδίτη Δοξάκη, ο  Ανδρέας Μπουρεξάκης, ο  Βασίλειος Χαρωνίτης, ο Βασίλειος Ιγγλεζάκης, ο Γιάννης Δοξάκης και η Ναυσικά  Πολάκη.

 

eparxiakofos0011

eparxiakofos0155 eparxiakofos0156

eparxiakofos0017 eparxiakofos0018

i-taftotita-gia-tin-efimerida-ke-se-aftokolita

Απαντήστε

Το email σας δεν θα δημοσιευθεί.Τα υποχρεωτικά πεδία είναι σημειωμέα *

*

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

Πηγαίνετε Στην Κορυφή
WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com