Επαρχιακό Φως Ειδήσεις-Ρεπορτάζ-Πολιτισμός-Κοινωνία-Άποψη
Ι.Ν.Αγίου Σπυρίδωνα Αγίας Μαρίνας Χανίων 
Ι. Ν. Αγίου Σπυρίδωνα Κισάμου
Πλήθος πιστών κατέκλυσαν όλους τις εορταζόμενες εκκλησίες τιμώντας την μνήμη του Αγίου Σπυρίδωνα, επισκόπου Τριμυθούντος τόσο την παραμονή όσο και την ημέρα της εορτής ανάβοντας στη χάρη Του ένα κεράκι, ενώ άλλοι εκπληρώνοντας την υπόσχεση του τάματος τους.
Παραθέτουμε αρκετά στιγμιότυπα και από τους δύο εορταζόμενους Ιερούς Ναούς του Αγίου Σπυρίδωνα στην Αγία Μαρίνα Χανίων και την Κίσαμο.
Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
Ως προσωπικότητα φωτεινή, μορφή οδηγητική, αληθινό κολοσσό αρετής και παγκόσμια φυσιογνωμία αναφέρουν τα ιερά βιβλία τον Άγιο Σπυρίδωνα επίσκοπο της Τριμυθούντος. Η εξυγιασμένη ζωή του πολλά μπορεί να δώσει και να διδάξει και σήμερα στον καθένα, που απροκατάληπτα θα θελήσει να σκύψει και να μελετήσει τη θαυμαστή ζωή του. Ανήκει στην ιερή φάλαγγα των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας των πρώτων αιώνων.
Γεννήθηκε το 270 μ. Χ. κι έζησε στα χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου (306-337) και του γιου του Κωνστάντιου (337-361). Από τα πρώτα του βήματα, το λουλούδι αυτό του ουρανού και όργανο του Αγίου Πνεύματος φρόντιζε να σκορπίσει παντού της Ορθοδοξίας τ’ αρώματα. Κάθε μέρα που περνούσε ο ζήλος του για τη σωτηρία των γύρω του, μα κι η αγάπη κι η ταπείνωση του τον ανέβαζε και σε υψηλότερες βαθμίδες αρετής και ηθικής τελείωσης. Και γινόταν για τις δύσκολες ήμερες της εποχής του, εποχής σκληρών διωγμών και ειδωλολατρίας, πρότυπο θάρρους και χριστιανικής ομολογίας.
Ο άγιος δημιούργησε και οικογένεια: Μα και στις ημέρες της ευτυχίας και της οικογενειακής θαλπωρής που απολάμβανε μετά την απελευθέρωση του, που έγινε πιθανόν ύστερα από την κυκλοφορία του διατάγματος των Μεδιολάνων, η φλόγα της πίστεως Του στον Χριστό έμεινε αμείωτη κι η αγάπη του πάντα υποδειγματική.
Έχασε πολύ νωρίς την προσφιλή του σύντροφο. Την κάλεσε ο Κύριος κοντά του. Έτσι ο Σπυρίδων έμεινε μόνος με συντροφιά τη χαριτωμένη κόρη του την Ειρήνη. Ο πόνος υπήρξε μεγάλος αλλά ποτέ δεν παραπονέθηκε. Τα λόγια του πολύαθλου Ιώβ του δικαίου ήταν πάντα στο στόμα του. Η πανθομολογούμενη από όλους ευσέβεια κι αρετή του κατέστησε τον άγιο σεβαστό κι αγαπητό, όχι μονάχα στην πόλη του, μα και στα γύρω χωριά. Σ’ αυτόν έβρισκαν καταφύγιο οι δυστυχισμένοι. Αυτόν είχαν προστάτη οι πονεμένοι. Αυτόν έβλεπαν πατέρα τα ορφανά. Σε κάθε ανάγκη σ’ αυτόν πήγαιναν όλοι, γιατί στο πρόσωπο του, ήταν βέβαιοι πώς θα έβρισκαν αυτό που ήθελαν, την παρηγοριά και την ανακούφιση.
Γιάννης και Ηλίας Κάκανος
Από τον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στην Αγία Μαρίνα Χανίων
