Συνάντηση αποφοίτων 1960 Γεωπονικής Σχολής Αθηνών στο ξενοδοχείο “Κύδων”

22/09/2014 στο 2014, Κοινωνικά - Πολιτιστικά, Ρεπορτάζ, Ρεπορτάζ στα Χανιώτικα νέα

Για δεύτερη φορά μετά από αρκετά χρόνια συναντήθηκαν στα Χανιά 20 απόφοιτοι της Γεωπονικής Σχολής Αθηνών από διάφορα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας, ενώ οι συναντήσεις τους γίνονται εδώ και χρόνια σε διάφορα μέρη της Ελλάδας με την Αθήνα να έχει την πρωτιά με τρεις συναντήσεις.

Στα Χανιά η συνάντηση έγινε στο ξενοδοχείο “Κύδων”. Για την όμορφη ζεστή συνάντησή τους μίλησε στα «Χ.Ν.» ο Χανιώτης Γεωπόνος κ. Παναγιώτης Σκυλουράκης, μέλος των αποφοίτων, υπογραμμίζοντας ότι «Η καταγωγή μου είναι από τον Αερινό των Εννιά Χωριών Κισάμου κι’ έμενα στο Κάτω Παλιόκαστρο στην Πολυρήνεια, αλλά τώρα μένω στα Χανιά και είμαι συνταξιούχος γεωπόνος. Όσοι αποφοιτήσαμε από την Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών το 1960 εδώ και χρόνια έχουμε καθιερώσει να κάνουμε συναντήσεις κάθε τρία χρόνια και στη συνέχεια επειδή μεγαλώναμε το κάναμε κάθε δύο και τώρα τελευταία κάθε χρόνο. Οι συναντήσεις αυτές γίνονται σε διάφορες περιοχές της Ελλάδος και στα Χανιά γίνεται φέτος, απόψε για δεύτερη φορά με την πρώτη συνάντηση να έχει γίνει το 2000. Σε κανένα άλλο μέρος δεν έχει γίνει για δεύτερη φορά με εξαίρεση την Αθήνα που συναντηθήκαμε τρεις φορές. Οι επιλογές που θα πάμε καθορίζονται κατόπιν ψηφοφορίας και είναι τιμητική για τον τόπο μας η επιλογή της πλειοψηφίας να θέλουν πάλι τα Χανιά».

Από την παρέα των Γεωπόνων έκαναν ακόμα δηλώσεις ο κ. Νικόλαος Χαβιές και η κα Αναστασία Θανασουλοπούλου λέγοντας. «Είμαι Αιτωλοακαρνάνας από το Θέρμο Αγρινίου και υπηρέτησα τα τελευταία 20 χρόνια ως διευθυντής εγγειοβελτιώσεων στο νομό Κορινθίας. Επειδή μεγαλώνουμε και κάθε φορά έχουμε απώλειες καθιερώσαμε τις συναντήσεις μας να γίνονται κάθε χρόνο», δήλωσε ο κ. Χαβιές για να συνεχίσει η κα Θανασουλοπούλου επισημαίνοντας τα εξής: «Κατάγομαι από την Ελευσίνα και η αποψινή συνάντηση εδώ στα Χανιά γίνεται για δεύτερη φορά και είμαι η μοναδική γυναίκα απόφοιτος. Αυτές τις συναντήσεις τις περιμένουμε έναν ολόκληρο χρόνο και μόλις φεύγουμε πάλι ζούμε με την ελπίδα και με την αγωνία πότε θα ιδωθούμε ξανά. Είμαστε μια τάξη πολύ αγαπημένη».