
ΑΠΟΨΗ: Γράφει ο Γιάννης Η. Κάκανος
Διανύουμε τον 28ο μήνα από τις τελευταίες εθνικές εκλογές (Ιούλιος 2019) με τη χώρα μας να βρίσκεται διχασμένη εξαιτίας της πανδημίας και την κυβέρνηση με τα κόμματα ν’ αλληλοκατηγορούνται, κάτι που είναι ό,τι χειρότερο για το μέλλον της Ελλάδας.
Με αφορμή, τις επικείμενες εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη προεδρίας του ΚΙΝΑΛ, μεταξύ έξι υποψηφίων, τα πράγματα δυσκολεύουν μέρα με τη μέρα στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Γιατί; Για το αυτονόητο.
Και αυτό, επειδή το εκλογικό αποτέλεσμα του ΚΙΝΑΛ στις βουλευτικές εκλογές του 2019 ήταν μόνο 8,10%. Αν υποθέσουμε ότι η μακαριστή πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ Φώφη Γεννηματά είχε καταφέρει να διατηρήσει ή ακόμα και να αυξήσει ελάχιστα το προαναφερόμενο εκλογικό αποτέλεσμα, η παρουσία τόσων πολλών υποψηφίων, διεκδικητών της ηγεσίας, θα προκαλέσει μελλοντικά τριγμούς και πολύ πιθανόν διάσπαση. Οπόταν ή με την μία περίπτωση ή με την άλλη, δεν μπορεί να υπάρξει δυνατότητα προσέλκυσης νέων ψηφοφόρων, αιτία που θα δυσκολέψει το ΚΙΝΑΛ να “επιβιώσει” κοινοβουλευτικά.
Αν, όμως, έστω και αργά, αντιληφθούν οι δοκιμασμένοι παλιοί υποψήφιοι που διεκδικούν την προεδρία την σκληρή πραγματικότητα και αλλάξουν γνώμη, θα βρουν μιμητές και από άλλους πολιτικούς χώρους.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη ριζικής κοινοβουλευτικής ανανέωσης με νέους ως επί το πλείστον κοινοβουλευτικούς αντιπροσώπους του λαού, που θα μπορούν να συνεργάζονται προς όφελος της χώρας.
Γιάννης Η. Κάκανος .