Πέμπτη , 28 Μαρ 2024

Πέντε βραβεία σε Χανιώτες πνευματικούς δημιουργούς από τη Διεθνή Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών και Καλλιτεχνών

 

 Ο Δημήτρης Τυραϊδής με τη Στέλλα Κόνιαρη στο Καστέλι.
Στον φετινό ετήσιο διαγωνισμό της Διεθνούς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και Καλλιτεχνών που διεξήχθη στις 26 Μαρτίου στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων με κατάμεστη την αίθουσα εκδηλώσεων στ’ όνομα του αείμνηστου υπουργού Αντωνίου  Τρίτση, είχαν πρωτιά στα βραβεία πέντε Χανιώτες πνευματικοί δημιουργοί, ένας άνδρας και τέσσερις γυναίκες, πολυβραβευμένοι και στο παρελθόν για διάφορες ποιητικές τους δημιουργίες. Στο Καστέλι Κισάμου συναντήσαμε τον Δημήτρη Τυραϊδή, τη Στέλλα Κόνιαρη και στα Χανιά την κα Δέσποινα Μαριανάκη – Κουτσόγλου ενώ στο τηλέφωνο  μιλήσαμε με τη Μαρία Ζαβιανέλη και τη Μαρία Γρυφάκη.
Με το πρόσωπό του να λάμπει σαν τον ήλιο για τη νέα του μεγάλη επιτυχία, ο πολυσυζητημένος λαϊκός ποιητής Δημήτρης Τυραϊδής, δήλωσε τα εξής: “Στην 25χρονη συγγραφική μου διαδρομή, ως ποιητής έχω γράψει εκατοντάδες ποιήματα ενώ έχω λάβει πολλά βραβεία και επαίνους σε διάφορους διαγωνισμούς. Πριν από λίγες μέρες με τίμησε η Διεθνής Εταιρεία Λογοτεχνών και Καλλιτεχνών στην Αθήνα για το ποίημα μου «Ω! Μάνα Ελλάδα» με το πρώτο βραβείο. Επειδή η συμμετοχή ήταν μεγάλη, δόθηκαν τρία πρώτα βραβεία, τρία δεύτερα, τρία τρίτα και πολλοί έπαινοι.   Το δικό μου ποίημα είναι τετράστιχο:
 

Ω, μάνα Ελλάδα!!

 

Ω, μάνα Ελλάδα, απ’ άκρη σ’ άκρη είναι η γη σου,
με αίμα ποτισμένη απ’ τα παιδιά σου,
της δόξας σου μην μαραθούνε οι ανθοί σου
και στους αιώνες να σκορπούν την ευωδιά σου.
Μα κι όποια πέτρα από τη γη σου κι αν σηκώσεις
ηρώων κόκαλα από κάτω της θα βρεις
που θυσιάστηκαν το κύρος σου να σώσεις
κι από τους βάρβαρους να μην ταπεινωθείς.
Κνωσού μνημεία, Ιεροί Δελφοί και Παρθενώνες,
σ’ όλες τις γλώσσες πάντα θα μιλούν
πως είσαι φάρος και πως μέσα στους αιώνες
φώτα χαρίζεις που λαμπρά φεγγοβολούν.
Μ’ ευλάβεια στον ουρανό τα μάτια μου σηκώνω
και λέω στον Πλάστη μου απ’ την ψυχή μου ευχαριστώ
που’ σαι η Πατρίδα μου η γλυκιά και καμαρώνω
και δακρυσμένος σκύβω και το χώμα σου φιλώ.
Αξιόλογη βέβαια ως νέα ποιήτρια η Στέλλα Κόνιαρη κατάφερε και σε αυτή τη συμμετοχή να διακριθεί λαμβάνοντας το δεύτερο βραβείο για το ποίημα της με τίτλο:

 

ΕΡΩΤΑ ΘΕΡΟΣ

 

Ποικιλόβαθμοι ταμπελάρχες άζωων αξιωμάτων…
με ανόσιο πτυχίο «υπαρξιακής αγωνίας-κοροϊδίας»
πολιτική μαγειρεμένων φορολογικών θαυμάτων …
γιορτάζετε την απολίτιστη «παγκόσμια μέρα αηδίας».
 
Η αγάπη απέχει αιώνες απ’ την ανόσια πολιτική…
τολμάτε να λέτε περί ισονομίας με «πνεύμα» ελευθερίας
η διαφθορά σας, ασέλγεια πνευματική και ηθική…
θα λάβει Ελληνοπρεπή τιμή δικαίωσης-γελοιογραφίας.
 
Το ανθρώπινο δικαίωμα παρεμβαίνει – αξιώνει…
η έγερση ενάντια στην βεβήλωση είναι χρέος
το τρισυπόστατο ον νικά ηρωικά, συναδελφώνει…
κατοχυρώνει ιδανικά, του αγνού Έρωτα το Θέρος.
Για το ποίημα της αυτό η Στέλλα Κόνιαρη, ντυμένη κρητικοπούλα, μεταξύ άλλων, μας είπε τα εξής: “Θέλησα να εστιάσω στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια η οποία έχει στήσει χορό του Ζαλόγγου. Είναι καιρός να εμπεδώνουν τα δημοκρατικά μηδενικά αξιωμάτων ότι η τελετή παράδοσης και παραλαβής φωτός – ανθρωπιάς ανήκει στην Ελλάδα, στον Ελληνικό λαό. Ο καθένας με τη μοναδικότητα του, την ξεχωριστή αξία του, διέπει το ενιαίο σύνολο της τιμής της αγάπης μας. Διέπει την ψυχή του Ελληνισμού και μας ενώνουν ηθικοπνευματικά δεσμά. Με αυτά τα δεσμά, λοιπόν, επικοινωνούμε, την ουσία μας – χωρίς πολλά λόγια που έχτισαν ανώγεια και κατώγεια ανά εποχές – αλλά με πράξεις έντιμης στάσης – αντίστασης, που μεταλαμπαδεύουν συνουσία διαλόγου και επιβίωση υποδειγματικού βίου. Εύχομαι με κοινωνική συνείδηση και αξίες που δεν αποσκοπούν σε παράσημα, να βιώσουμε το δικαίωμα και την επιταγή της ερωτικής μας ύπαρξης ως χρέος για την Μάνα Ελλάδα και τα παιδιά μας… για, το ιερό δικαίωμά της ωδίνης της αγάπης μας που γιγαντώνει την ψυχή μας με ουράνιους πόθους γήϊνης της αγάπης μας που γιγαντώνει την ψυχή μας με ουράνιους πόθους γήϊνης αφύπνισης – μεγαλουργίας”.
 Και επειδή, η Στέλλα συνεχώς σκέφτεται και γράφει, αναρτήσαμε την παρακάτω νέα πνευματική δημιουργία της: 

 ”ΔΗΛΩΣΤΕ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΔΗΛΩΣΗ ΜΟΥ”

 

 Ο πόλεμος με το γάντι τέλειωσε. Οι δυνάμεις καταστολής απαξιώνουν τις ίδιες τους τις σάρκες. Η ατμόσφαιρα συλλαμβάνει το πολύπαθο στο αιώνιο προμήνυμα της Άνοιξης. Ο αντάρτικος ουρανός σαϊτεύει το ένστικτο που φτερουγίζει με μια ποίηση Έρωτα στο ράμφος και χύνεται στην μανιασμένη θάλασσα για να στροβιλιστεί στην ηδονή του αφρού και στην μαγεία του βυθού.
Άνοιξη και τώρα ξεβράστηκε το παράφορο. Τώρα σηκώνεται η γυμνή αξιοπρέπεια μπροστά στα αδηφάγα βλέμματα. Τώρα τα τύμπανα των ψυχών κτυπούν την φωνή του λαού. Οι λέξεις συνουσίας που συνέθεταν προτάσεις έβαλαν τελεία και παύλα στο μαρτύριο της λευτεριάς. Τώρα αρχίζει ο πόλεμος που σπαρταρά στο πατητήρι. Ετοιμαστείτε! Φέρτε βαρέλια για τον οίνο! Η μυρωδιά του μούστου διεγείρει την ψίχα του κόσμου! Οι θώρακες γιγαντώνουν με αδάμαστη Αγάπη! Ανελέητος – καθαρός αέρας μαστιγώνει την επιδημία και το ενδόμυχο εμβολιάζει διαφάνεια και δηλητήριο σε σωστές δόσεις έξαρσης που αγιάζουν τα μέσα! Ποθήστε! Ποθήστε το τώρα για το αύριο που μουσκεύει το στιβαρό! Ποτές μη φοβηθείτε! Εγώ ακόμα κι αν επείναγα θα έστηνα κατσίκα να βυζάξω και σας δηλώνω τούτο.. πως ακόμα και την Πρωταπριλιά αληθινά μιλώ.. και πως κάθε χωριό έχει τον τρελό του κι ο κόσμος μου εμένα!

 

Στα Χανιά η κα Δέσποινα Μαριανάκη – Κουτζόγλου, είπε: “ Γεννήθηκα στη Νέα Χώρα Χανίων και σπούδασα δασκάλα στη Ράλλειο Παιδαγωγική Ακαδημία. Στην 35χρονη διδασκαλική μου πορεία δίδαξα σε πολλά Δημοτικά Σχολεία. Με την ποίηση ασχολήθηκα από πολύ μικρή έχοντας γράψει πάρα πολλά ποιήματα κι έχω βραβευθεί αρκετές φορές ενώ μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει τέσσερα βιβλία μου. Το ποίημα που βραβεύθηκε πρόσφατα έχει τίτλο, «ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΓΗ»”.
Μάνα μου , γη, ουράνιο αστέρι,
Μάνα της ζωής και του θανάτου.
Μάνα όλων των ανθρώπων, των λουλουδιών,
Και των πουλιών.
Πλούσιος ο κόρφος σου με αγαθά,
Για να τραφούνε όσοι από τα σπλάχνα σου
Πετάχτηκαν κι άλλοι τόσοι ακόμα.
Κι όμως μικρά παιδιά πεθαίνουν από πείνα.
Και οι νιοι παλεύουν για ζωή κι αυτοκτονούν.
Ο εγωισμός και τα’ άδικο, θρονιάστηκαν
στο δέρμα σου. Φωτιά και σίδερο κάνουν
το ροδομέλι και το γάλα σου.
Σκοτώνουν τα παιδιά σου!
Και κλαις και κλαις ολημερίς κι ολονυχτίς.
Ας έφτανε το κλάμα σου κι ο σπαραγμός σου
στ’ άπονα αυτιά των δήμιων.
Κι ας νιώθανε ντροπή για την κατάντια τους.
 
 Τηλεφωνικά μιλήσαμε με τις δύο άλλες ποιήτριες. Το βιογραφικό της Μαρία Ζαβιανέλη το οποίο διαβάσαμε είναι αρκετά πλούσιο από πνευματικές επιτυχίες, όπου, μεταξύ άλλων,  αναφέρονται: “Η Μαρία Ζαβιανέλη -Διαμαντάκη γεννήθηκε στα Χανιά, όπου ζει μαζί με τον σύζυγο της και την 12χρονη κόρη της.


 


 

 Η Μαρία Ζαβιανέλη – Διαμαντάκη ενώ απαγγέλει ένα ποίημα της.

 


 

Από το 1986 εργάζεται στα κεντρικά γραφεία της ΑΝΕΚ και στον ελεύθερο χρόνο της γράφει ποιήματα. Είναι μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου «Ο Χρυσόστομος», του Συλλόγου για την διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας, των «Πνευματικών Δημιουργών» του Νόμου Χανίων,
της Αμφικτιονίας Ελληνισμού (με έδρα τη Θεσσαλονίκη) καθώς επίσης και στην Διεθνή Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών. Τον Ιανουάριο του 2005, στο Ωδείο Χανίων διαβάστηκαν  ποιήματά της από τον καλλιτεχνικό διευθυντή και τους ηθοποιούς του ΔΗΠΕΘΕΚ.”. Διακρίθηκε πολλές φορές, ενδεικτικά αναφέρουμε τις ακόλουθες επιτυχίες:
1) Γ΄ Παγκρήτιο βραβείο για το ποίημα “Φτεροκόπημα”  αφιερωμένο στον έρωτα  πολιτιστικού οργανισμού Δήμου Αγίου Νικολάου τον Αύγουστο του 2005.
2) Β΄ Παγκρήτιο βραβείο από τον σύνδεσμο φιλόλογων Νόμου Χανίων – για τη συλλογή “Φλόγα που έγινες Ηφαίστειο” αφιερωμένη στην εξέγερση του Πολυτεχνείου .
3) Β΄ Πανελλήνιο βραβείο για το ποίημα  “το πουκάμισο” από το πνευματικό κέντρο Δήμου Πετρούπολης.
4) Γ΄ Πανελλήνιο βραβείο από την Πανελλήνια Ένωση  Λογοτεχνών στους Δελφούς  για το ποίημα  “Σε τούτη τη γη” αφιερωμένο στην Ελλάδα .
5) Β΄ Πανελλήνιο βραβείο βιωματικής ποίησης για το ποίημα   “το πουκάμισο”  στα Σικελιανά –Σαλαμίνας.
6)  Γ΄ Πανελλήνιο βραβείο για το ποίημα  “Φτεροκόπημα” στα Σικελιανά–Σαλαμίνα.
Στον φετινό διαγωνισμό συμμετείχε με το παρακάτω ποίημα αποσπώντας 2ο βραβείο, έχοντας τίτλο:
      ΤΟ ΔΕΝΤΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ
 
Ένα δεντρί μόνο του.
Mάλαμα το έτρεφε ο ήλιος και
 καθάριο
 Ασήμι η νυχτιά…
Ένα ποτάμι μόνο του.
Το δεντρί  ολημερίς
άπλωνε τις ρίζες του βαθειά ,
βαθειά μέσα
στην καρδιά του ποταμού,
ρουφούσε  όλες τις μνήμες
από τους μπλε ωκεανούς, τις μαύρες  αποβάθρες
από τις ιώδεις θάλασσες και το αθώο χιόνι!
Το ποτάμι άχνιζε μέσα στα όνειρα της ομίχλης.
Θέριευε το δεντρί ,πέρασε ακόμα και το σύννεφο!
Τον έρωτα του ποταμού αντάμωσε !
Μέσα στις φλέβες του στροβιλιζότανε
και είχε  χρώμα  πορφυρό ,
είχε μεγάλη φλόγα.
Έκαιγε τα κλωνάρια του και εκείνα
στεντόρεια  μπράτσα τα σύννεφα
αγκαλιάζανε ,και στο θεό μιλούσαν.
Έτσι είναι πάντα ο έρωτας στα σιωπηλά ουράνια
άτρωτο και ανέμελο μπορεί να σε ανεβάσει
και στο κορμί σου ανάσαση και ανάσταση να φέρει.
Ένα δεντρί και ένα ποτάμι …
 
 

 


 

Από την Μαρία Γρυφάκη καταγράψαμε τα εξής: “Για τα Χανιά ήταν μεγάλη επιτυχία να βραβευτούμε πέντε πνευματικοί δημιουργοί, με τόσες πολλές συμμετοχές. Εκτός από αυτή τη βράβευση έχω βραβευθεί και γι’ άλλα ποιήματα μου στο παρελθόν. Το ποίημα που βραβεύθηκε έχει τίτλο: « Θέλω να μπω εις την καρδιά»”.
Θέλω να μπω εις την καρδιά
στου χαρακιού τα σπλάχνα
να μάθω είντα σκέφτεται
και είντα συλλογάται.
Σαν το χτυπούν οι κεραυνοί
τα χιόνια οι ανέμοι,
οντέν το λούζουν οι βροχές
κι ο ήλιος σαν το καίει.
Να καμαρώσω τη φωλιά
του αετού τον θρόνο,
που βασιλεύγει στα ψηλά
χειμώνες καλοκαίρια.
Θέλω να μπω εις την καρδιά
στου χαρακιού τα σπλάχνα.

Ένα σχόλιο

  1. Άστριος

    Συγχαρητήρια Σ τ έ λ λ α

    Άστραψες στο σκοτάδι

Απαντήστε στο Άστριος Ακύρωση απάντησης

Το email σας δεν θα δημοσιευθεί.Τα υποχρεωτικά πεδία είναι σημειωμέα *

*

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

Πηγαίνετε Στην Κορυφή
WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com