Παρουσιάστηκε το βιβλίο της Μαρίας Γαλανάκη με τίτλο: “Ζωγραφίζοντας με τη βελόνα”

12/08/2022 στο 2022, Κοινωνικά - Πολιτιστικά, Ρεπορτάζ, Ρεπορτάζ στα Χανιώτικα νέα

Παρουσιάστηκε προχθές το βράδυ στην αίθουσα ομιλιών του Κέντρου Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου παρουσία αρκετού κόσμου το πνευματικό πόνημα της συγγραφέως Μαρίας Γαλανάκη, ένα ιδιαίτερα σημαντικό βιβλίο, με τίτλο: Ζωγραφίζοντας με τη βελόνα”.

Δημιουργική γυναίκα της Κρήτης η κα Γαλανάκη, γεννημένη στο οροπέδιο Λασιθίου, κάτοικος Ηρακλείου, ενώ από το 2009 έχει ιδρύσει στα Χανιά σ’ ένα ανακαινισμένο βενετσιάνικο κτήριο στην παλιά πόλη επί της οδού Σκουφών, το Κέντρο Λαϊκής Τέχνης και Πολιτισμού όπου στεγάζεται πλέον σε μόνιμη έκθεση, η πλούσια καλλιτεχνική της δημιουργία.

Κι ενώ η κα Γαλανάκη είναι μια ιδιαίτερα άξια καλλιτέχνιδα και πολυτάλαντη νοικοκυρά της Κρήτης, δεν έχει αναδειχθεί στον βαθμό που της αξίζει η χαρισματική της αξία, παρά την συμμετοχή που είχε σε αρκετές ατομικές όπως και ομαδικές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος.

Την εκδήλωση άνοιξε με χαιρετισμό – καλωσόρισμα η Χρύσα Χαριτάκη – Μακράκη, πρόεδρος του συλλόγου “Κέντημα και Πολιτισμός”, η οποία αναφερόμενη στην συγγραφέα υπογράμμισε: “Ποιήτρια, συγγραφέας, ζωγράφος και όλα ετούτα μαζί με τη χρυσή βελόνα της κεντά τα όνειρά της και ακουμπά στο άρμα του χρόνου την καρδιά της. Η συμβολή του βιβλίου τεράστια, αφού θα προκαλέσει και θα προσκαλέσει και άλλες γυναίκες που διαθέτουν χρόνο και όρεξη να δημιουργήσουν έργα κεντήματος. Άγγιγμα ψυχής το κέντημα, κατάθεση ευαισθησίας, καλαισθησίας και γούστου η οποία έταξε την ζωή της να αναδείξει την υφαντική τέχνη ως ανώτατη μορφή τέχνης ”.

Καλεσμένος μεταξύ άλλων στην εκδήλωση και ο βουλευτής Χανίων της Νέας Δημοκρατίας Βασίλειος Διγαλάκης, ο οποίος δεν μπόρεσε να παραστεί και έστειλε τον χαιρετισμό του, όπου μεταξύ άλλων, αναφέρει τα εξής: “Μελετώντας το βιβλίο ο αναγνώστης εντυπωσιάζεται με τον τρόπο που αποτυπώνεται στα έργα τέχνης τα βιώματα και οι σκέψεις της κ. Γαλανάκη. Μας ταξιδεύει σε έναν κόσμο πλούσιων συναισθημάτων και βεβαίως δεν θα μπορούσε να είχε πιο ταιριαστό τίτλο καθώς τα χρώματα, τα σχέδια και η πολυπλοκότητα των έργων της παραπέμπουν σε πίνακες ζωγραφικής. Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια ακόμα απόδειξη της αξίας του σύγχρονου ελληνικού λαϊκού πολιτισμού…”.

Χαιρετισμό επίσης απηύθυνε και ο αντιδήμαρχος Χανίων Γιάννης Γιαννακάκης σημειώνοντας ότι “ όταν το εργόχειρο γίνεται έργο τέχνης οφείλουν όλοι οι θεσμοί να το υποστηρίζουν. Το υλικό το οποίο κοσμεί αυτό το βιβλίο είναι πραγματικά έργο ζωής και είναι μεγάλη η χαρά μας που βρισκόμαστε σήμερα εδώ”.

Ομιλία από την Δρ Αικατερίνη Πολυμέρου – Καμηλάκη ομοτ. ερευνήτρια και τ. διευθύντρια του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών. “Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου της Μαρίας Γαλανάκη «Ζωγραφίζοντας με το βελόνι», το οποίο αποτελεί τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στο παρελθόν-παράδοση, το παρόν και το μέλλον, η κ. Καμηλάκη διατύπωσε κάποιες απόψεις για τη σημασία της αναζήτησης στοιχείων από τις παραδοσιακές τέχνες-τεχνικές για την δημιουργία νέων μορφών τέχνης και χρηστικών αντικειμένων, τονίζει στην ομιλία της η κα Αικατερίνη Πολυμέρου – Καμηλάκη για να συνεχίσει, υπογραμμίζοντας τα εξής: “Η ανθρωπότητα, στη θεωρία και στην πράξη, προόδευσε ως τώρα αμφισβητώντας ή και απορρίπτοντας στοιχεία από το παρελθόν. Ωστόσο στην εποχή μας, φαίνεται ότι το παρελθόν γίνεται ξανά χρήσιμο για το παρόν και κυρίως για το μέλλον, και ότι η τεχνολογία θα μπορούσε να γίνει πιο συναρπαστική με την συμβολή της στην αναγέννηση των παρελθόντων τρόπων επιβίωσης στον πλανήτη μας.

Στα προλεγόμενά της η Μαρία Γαλανάκη με τίτλο «κεντώντας τα όνειρά μου» προσδιορίζει σε μια εκ βαθέων συζήτηση με τον εαυτό της την εσωτερική ανάγκη να εκφράσει τα συναισθήματά της, τη σχέση της με τον χρόνο και τον τόπο μέσα από το κέντημα, μια πανάρχαια τέχνη, που στερεώνει πάνω στο ύφασμα τη μνήμη και διαιωνίζει το ανθρώπινο πέρασμα από τη ζωή. «Θέλω να συνεχίσω να υπάρχω, μέσα από τα δημιουργήματά μου. Θέλω να επικοινωνώ με τους ανθρώπους που θα έρθουν στη ζωή και θα βαδίσουν πάνω στα χνάρια μου». Αυτό είναι βέβαιο. Ο χρόνος δεν θα μπορέσει να σβήσει τα ανεξίτηλα κεντήματά της που υμνούν την ομορφιά της ζωής και της φύσης. Στ’ αχνάρια της θα πατήσουν στέρεα ξανά και ξανά, όπως συμβαίνει με την παραδοσιακή τέχνη.

Το ιδεώδες αναζήτησε και πέτυχε η ζωγράφος και ποιήτρια Μαρία Γαλανάκη και επέλεξε να το εκφράσει με το κέντημά της ζωγραφίζοντας με τη βελόνα, καθώς στάθηκε στοχαστικά μπροστά στις εμπνεύσεις της λαϊκής τεχνίτρας η του λαϊκού τεχνίτη, του τερζή, στην ελευθεριότητα της προσωπικής φαντασίας, καθώς και στην τεχνική και στην ευαισθησία, που εκφράζουν”.

Χαιρετισμό – ομιλία με πολλά διδάγματα απηύθυνε επίσης ο Δρ, Φιλοσοφίας, Θεολογίας και πρώην γενικός διευθυντής της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης κ. Αλέξανδρος Παπαδερός, αρχίζοντας με τον παρακάτω στίχο:

“ Εγώ ΄μαι τσ΄αστραπής παιδί και τση βροχής εγγόνι,

σα θέλω αστράφτει και βροντά, σα θέλω πέφτει χιόνι “.

Δεν χρειάζεται, Κυρίες και Κύριοι, να αιτιολογήσω την εκτίμηση, ότι η δυναμική των στίχων αυτών του ριζίτικου τραγουδιού εξηγεί την πολυδύναμη βιωτή της κυρίας Μαρίας Γαλανάκη, η οποία μας φιλοξενεί απόψε.

Αισθάνομαι τιμή την πρόσκληση να συμμετάσχω στην παρουσίαση του βιβλίου της με τον τίτλο “ Ζωγραφίζοντας με τη βελόνα”

Άλλωστε ορθώς πιστεύω έχει λεχθεί, ότι τιμούν τον εαυτό τους όσοι τιμούν τα άξια τιμής πρόσωπα και γεγονότα.

Και εμείς, εκτός από το πρόσωπο, αυτοδικαίως τιμούμε απόψε και το μπορώ επειδή το θέλω, επειδή το αγαπώ, επειδή το σέβομαι, επειδή αυτό υπαγορεύει το παρελθόν του λαού μου και αυτό απαιτεί το μέλλον του.

Ο τόπος της γέννησής της, το Οροπέδιο του Λασιθίου, στις παρυφές του Δικταίου Άνδρου με τους θεοκεντρικούς μύθους του και τη μνήμη μεγάλων αγωνιστικών και δημιουργικών κατορθωμάτων του λαού του, την όπλισαν προφανώς στα νεανικά της χρόνια με ιδανικά και οράματα και πείσμα, που δεν την χωρούσε ο τόπος.

Οι δημιουργικές της δυνάμεις ενεργοποιήθηκαν αρχικά και με επιτυχία στο Ηράκλειο. Δεν γνωρίζω τους λόγους που την οδήγησαν στην αναίρεση μιάς παλιάς και διαχρονικής μέχρι σήμερα παράδοσης: Οι Χανιώτες να αναζητούν και να βρίσκουν ευκαιρίες πλουτισμού στο Ηράκλειο και πέραν αυτού προς ανατολάς. Η Μαρία είναι και σε αυτό το ζήτημα η γενναία εξαίρεση. Προτίμησε τη Δύση της Κρήτης. Ανέπτυξε τις δημιουργικές καλλιτεχνικές της δυνάμεις στα Χανιά, τα οποία πλούτισε με το Κέντρο Λαϊκής Τέχνης και Πολιτισμού και με τις δημιουργικές της δραστηριότητες.

Όλα αυτά και άλλα πολλά σχετικά καταγράφονται με πληρότητα και τέχνη στο βιβλίο που κληθήκαμε να παρουσιάσουμε.

Οι προλαλήσαντες, η πολυσέβαστη κυρία Πολυμέρου – Καμηλάκη, αυθεντία μεταξύ άλλων και στον χώρο που αναφέρεται το βιβλίο, και ο βουλευτής μας, Καθηγητής κ. Διγαλάκης, είπαν τα πρέποντα. Που θα συμπληρωθούν με όσα θα ακολουθήσουν.

Αγαπητή κυρία Μαρία Γαλανάκη, οφείλω να ζητήσω δημόσια συγγνώμη για το ότι σας συναντώ απόψε για πρώτη φορά. Δεν μπορώ να επικαλεστώ καμιά δικαιολογία. Μεταξύ άλλων και κυρίως επειδή προφανώς με δική μου αμέλεια, δεν γνώριζα το πρόσωπο και το έργο σας ως Γενικός Διευθυντής της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης, που είχα την ευθύνη για τους Συλλόγους Κυριών και Δεσποινίδων, τους οποίους είχε οργανώσει ο του ιδίου επωνύμου με το δικό σας Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου μακαριστός Ειρηναίος Γαλανάκης. Τους Συλλόγους, που κίνησαν ομαδικά, συνεργατικά και αποτελεσματικά αργαλειούς και βελόνες στις Επαρχίες Κισάμου και Σελίνου και επί χρόνια πούλησαν κυρίως στη Γερμανική Εταιρεία KAUFHOF εξαίρετα υφαντά, κεντήματα και άλλα δημιουργήματα, που ασφαλώς θα ήταν καλύτερα και περισσότερα, αν οι γυναίκες εκείνες σας είχαν στη συντροφιά τους.

Παρενθετικά: Τι θα έλεγε άραγε ο αγαπητός κύριος Διγαλάκης για ανακίνηση μιας παρόμοιας δραστηριότητας στην Κρήτη χάριν πολλών νεανίδων, που κάθε χρόνο δεν κατορθώνουν να εισαχθούν σε Πανεπιστήμια;”

Ο ίδιος συνεχίζοντας αναφερόμενος στη συγγραφέα επισημαίνει: “ Η Μαρία Γαλανάκη μας συγκέντρωσε εδώ απόψε – τιμή μεγάλη! Την ευχαριστούμε! Ναι, φίλη Μαρία. Εσύ γνωρίζεις πολύ καλά τι είναι δημιουργία. Τι είναι έκφραση. Το Λεύκωμα το βεβαιώνει σε κάθε σελίδα του. Είναι και αυτό έργο τέχνης, που επιβεβαιώνει τα χαρίσματά σου. Τους καρπούς των πρόσφερες και προσφέρεις στην Κρήτη χρόνια τώρα σχεδόν αθόρυβα. Σε ένα αμφιλεγόμενο σημείο θα ήθελα να ομολογήσουμε απόψε, ότι τελικά συμφωνούμε. Γράφεις για τον ύπατο και έσχατο πόθο και σκοπό της ζωής. Να ξεπεράσεις το εγώ σου και, όπως γράφεις, να χ α θ ε ί ς μέσα στο δημιούργημά σου. Όχι λέω εγώ. Όχι να χ α θ ε ί ς, αλλά, θα έλεγα, να χ ω σ τ ε ί ς σε αυτά. Να δοθείς με εμπιστοσύνη στη σιγουριά ενός έσχατου ασφαλούς καταφυγίου. Τότε θα λένε για σένα: Ήταν και εκείνη κάποτε εδώ. Έλεγε πως είναι όμορφη η ζωή. Πως ήθελε να συνεχίσει να υπάρχει. Πώς όμως; Να συμφωνήσουμε με την καλή κοινή μας φίλη, τη γλύπτρια Ασπασία Παπαδοπεράκη. Γράφει στο Λεύκωμά σου: «Ο δρόμος των πανηγυριών στην πόλη μας ήταν στολισμένος, στα μπαλκόνια του, με ό,τι πιο πολύτιμο είχαμε στα μπαούλα μας από υφαντά και κεντίδια. Νιώθαμε ότι αυτό ήταν μια ανάσταση των ψυχών που τα δημιούργησαν». Ναι, μια ανάσταση των ψυχών! Έτσι, αγαπητή κυρία Μαρία, θα μπορούμε να συνομολογήσουμε ότι ανεβαίνουμε ένα σκαλί στην Κλίμακα της θεογνωσίας. Και μπορούμε να χαιρόμαστε την προσδοκία της Ανάστασης!

Καλοτάξιδο να είναι το εξαίρετο βιβλίο!”.

Η εκδήλωση η οποία συνοδεύτηκε με μουσική – τραγούδια από την Ελισάβετ Βερούλη πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη του Δήμου Χανίων και της ΚΕΠΠΕΔΗΧ – ΚΑΜ.

Γιάννης και Ηλίας Κάκανος