Παρασκευή , 29 Μαρ 2024

Παλιός αμαξάς και πεταλωτής εξιστορεί ιστορίες από το παρελθόν. Βίντεο-video

Αρχική ανάρτηση 27-02-2010

2 σχόλια

  1. Κατερίνα Οικονόμου

    Η προσπάθειά σου για την άμεση επαφή της είδησης με τον δέκτη φανταστική!!! Συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις και γεννιούνται πολλά συναισθήματα!!! Μας δείχνεις ότι η τεχνολογία προσφέρει πολύτιμη βοήθεια στο να γνωρίσουμε και να διατηρήσουμε την παράδοση!!! Σ’ ευχαριστώ πολύ, Γιάννη!!!

  2. Αγαθή Παπαδοπούλου

    Πόσες μνήμες μου άνοιξες κύριε Γιάννη! Κοντά στο σπίτι μου ήταν ο πεταλωτής και από το μπαλκόνι μου έβλεπα πως πετάλωνε τα ζώα και εγώ τον θαύμαζα,ενώ αυτά τα καημένα τα ζωντανά χλιμίντριζαν! Χιλιάδες φορές μικρή τον ρωτούσα αν φοβάται μήπως τον κλοτσήσουν και εκείνος χαμογελαστά μου έλεγε όχι γιατί με αγαπούν και ξέρουν καλά, ότι αυτό το κάνω για το καλό τους!
    Εμείς εδώ στα βουνά τον Αμαξά τον λέγαμε Καροτσέρη και τον χρησιμοποιούσαμε για τις μεταφορές. Αργότερα το κάρο έκανε βόλτες τα παιδιά. Πάντα όμως υπήρχε μπροστά ένα υπέροχο πεταλωμένο άλογο!Κουβαλούσε τα προικιά στο σπίτι του γαμπρού, και τα σκεπάσματα στο ποτάμι για να πλυθούν στο βενέτικό ποταμό και να στεγνώσουν στις όχθες, που γίνονταν πολύχρωμες ταράτσες, ενώ το κάρο ερχότανε ξανά αργά να τα φορτώσει ο καροτσέρης! Με γύρισες πίσω πολλά χρόνια και θυμάμαι ακόμα ότι αυτά τα κάρα ήταν ζωγραφισμένα στα πλαινά τους με λουλούδια και διάφορες άλλες ζωγραφιές από τις χαμένες πατρίδες!
    Δεν ξέρω αν πρέπει αλλά μου ανοίξατε χαραμάδες μνήμης και νιώθω την ανάκη να γράψω κάτι τουλάχιστον για τον καροτσέρη, τον δικό σας αμαξα!!!!!
    Αυδεναγό τον λέγανε και ήταν στη γειτονιά μου
    ψηλός, πολύ αρρενωπός, γεμάτος λεβεντιά.
    Μ’ ένα άλογο περήφανο, πολύ ψηλό στο μπόι
    η χαίτη του κοκκινωπή και ήτανε από σόι!
    Το κάρο πάντα έσερνε, σαν έφευγε μπροστά,
    και κάλπαζε καμαρωτό, με φουντωτή ουρά.
    Το κάρο είχε ζωγραφιά, στα δυο του πλαϊνά,
    κάρο και άλογο μαζί περνούσαν στα στενά!
    Η πιάτσα του ήταν πάντοτε, κοντά εις το ρολόγι
    εκεί ξεκουραζότανε και εκεί το βρίσκαν όλοι.
    Το κάρο με το άλογο, ήταν για μας Ταξί,
    και ο καροτσέρης έτοιμος, για μια διαδρομή!
    Πολλές φορές τον ρώτησα, που έμαθε την τέχνη,
    και εκείνος χαμογελαστά, μου λεγε αυτός ξέρει!
    Αλλά μετά μετάνοιωνε και μου λεγε, με σκέψη,
    ότι ο πατέρας του ήξερε απ’την Πόλη, αυτή την τέχνη!

Απαντήστε

Το email σας δεν θα δημοσιευθεί.Τα υποχρεωτικά πεδία είναι σημειωμέα *

*

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

Πηγαίνετε Στην Κορυφή
WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com