Επαρχιακό Φως Ειδήσεις-Ρεπορτάζ-Πολιτισμός-Κοινωνία-Άποψη
Ένα όμορφο χωριό με λίγους μόνιμους κατοίκους είναι τα Μοθιανά της Δημοτικής Ενότητας Κολυμπαρίου του Δήμου Πλατανιά. Η διαδρομή προς το χωριό είναι πανέμορφη μέσα στην εύφορη πλούσια φύση. Κατά τη διάρκεια του οδοιπορικού μας στα Μοθιανά, επισκεφτήκαμε και το εκκλησάκι του Αγίου Λεωνίδα, το οποίο, μάλιστα, βρίσκεται μέσα σε σκήτη ιερομονάχου.
«Τα Μοθιανά είχαν κάποτε αρκετό πληθυσμό, αλλά όπως και τα περισσότερα χωριά της ενδοχώρας του Νομού και όχι μόνο ακολούθησαν το ρεύμα της αστυφιλίας και της μετανάστευσης από τη δεκαετία ως επί το πλείστον του 1960 με αποτέλεσμα σήμερα να μένουν στο χωριό ελάχιστοι μόνιμοι κάτοικοι. Παρά ταύτα οι λιγοστοί που μένουν στο χωριό καθώς επίσης οι διαμένοντες στα Χανιά και σε άλλες περιοχές Μοθιανοί διατηρούν περιποιημένες τις περιουσίες τους δείγμα αγάπης για τη γη που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν ή που διατηρούν ρίζες από τους προγόνους τους. Η τοποθεσία που είναι η σκήτη, ονομάζεται “Καφέστρο” και η απόσταση από τα Μοθιανά είναι γύρω στα 1.500 μέτρα», μας λέει ο Μανώλης Γιακουμάκης τον οποίο συναντήσαμε.
Ο νεαρός αυτός κάτοικος του χωριού είναι ανιψιός του ιερομονάχου π. Σωφρονίου στη σκήτη του οποίου βρίσκεται το εκκλησάκι (σε μια πανέμορφη λαγκαδιά μεταξύ των χωριών Μοθιανών και Αγίου Αντωνίου).
Στη διαδρομή υπάρχουν δύο μικρά ποταμάκια με την ονομασία “Νείλος” ο μικρότερος και “Κόσυνθος” ο μεγαλύτερος, αλλά όταν βρέξει δεν είναι εύκολο να τα διασχίσει κανείς με τα πόδια.
Εκεί συναντήσαμε το π. Σωφρόνιο να ζυμώνει με τα χέρια ψωμί χρησιμοποιώντας αποκλειστικά προζύμι. Προσευχηθήκαμε στο εκκλησάκι του Αγίου Λεωνίδα και μάθαμε από τον γέροντα ότι ο Άγιος εορτάζει στις 15 Απριλίου, αλλά το πανηγύρι θα γίνει την Κυριακή του Θωμά που δεν θα είναι νηστίσιμη περίοδος ούτως ώστε να φιλοξενηθούν και να πανηγυρίσουν πιο καλά οι προσκυνητές που θα πάνε. Φιλόξενος και γελαστός με μια γαλήνη στη ματιά του ο γέροντας Σωφρόνιος απάντησε στα ερωτήματά μας λέγοντας ότι «εδώ στα Μοθιανά γεννήθηκα προς το τέλος Δεκεμβρίου του 1955 και είμαι ο μεγαλύτερος από τα αδέλφια μου στη δεκαμελή οικογένειά μας. Τελείωσα το Δημοτικό Σχολείο και συνέχισα στο Γυμνάσιο για να τελειώσω τις τρεις τάξεις. Αργότερα φοίτησα και τελείωσα στην Ιερατική Σχολή Κρήτης στον Άγιο Ματθαίο για να συνεχίσω τις σπουδές μου στη Θεολογία τελειώνοντας το Πανεπιστήμιο στην Αθήνα. Εκάρη ιερομόναχος το 1981 από τον μακαριστό Μητροπολίτη Ειρηναίο. Δέκα χρόνια αργότερα θεμελίωσα τον μικρό ναό τον οποίο αφιέρωσα στον Άγιο Λεωνίδα επειδή Λεωνίδας ονομαζόταν ο κτίστης ο οποίος με πολύ δυσκολία κατάφερε να φέρει τα υλικά αφού δεν ερχόταν ακόμα δρόμος στην περιοχή αυτή, μεταξύ των Μοθιανών και Αγίου Αντωνίου. Αυτή είναι η σκήτη μου και είμαι εφημέριος στην Ενορία της Επισκοπής. Το πανηγύρι μας θα γίνει την Κυριακή του Θωμά και όχι στις 15 Απριλίου που εορτάζει κανονικά ο Άγιος Λεωνίδας».
Διασχίζοντας τον ποταμό Κόσυνθο λίγα μέτρα από την σκήτη του γέροντα
Στιγμιότυπα από την περιοχή της σκήτης με τον γέροντα π. Σωφρόνιο και το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Λεωνίδα
Ο Μανώλης Γιακουμάκης ανάβει τον ξυλόφουρνο και βοηθά τον θείο του στις αγροτικές εργασίες
Από τη φιλοξενία που μας παρείχε ο π. Σωφρόνιος
Το ρεπορτάζ στα Χανιώτικα νέα θα το δείτε στον παρακάτω σύνδεσμο:
