Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΟΝΑΛΑΚΗΣ : Έφυγε, αλλά τα έργα του μένουν έχοντας διαχρονική αξία

 

 

 

Με απόλυτη επιτυχία εγκαινιάσθηκε το βράδυ του Σαββάτου στην Αίθουσα Τέχνης της Ρόζας Τζιγκουνάκη στα Κουνουπιδιανά, η έκθεση με έργα τέχνης του αείμνηστου καταξιωμένο αυτοδίδακτου ζωγράφου Δημήτρη Γοναλάκη, από το χωριό Κολένι Καμάρα της Κισάμου, συγκεντρώνοντας δεκάδες φίλους της τέχνης, προσωπικότητες απ’ όλους τους χώρους, συγγενείς και χωριανούς.

 Η γυναίκα του καλλιτέχνη με τα δύο παιδιά τους μπροστά από τον πίνακα με τον βιολιτζή.

 

Για τον Δημήτρη μίλησε μα θαυμασμό και συγκίνηση η κα Αθηνά Σχινά, Κριτικός – Ιστορικός της Τέχνης επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων, τα εξής:

 

 

“Ο Δημήτρης Γοναλάκης ήταν ένας συνθετικός ζωγράφος που τεκμηρίωνε τον κόσμο του μέσα από μια αρμονική χρήση των ζωγραφικών μέσων. Η φλογερή φαντασία του συνδυαζόταν με την αξαίρετη τεχνική ικανότητα του και μας έδωσε εντελώς ιδιότυπα έργα. Η εμμονή στην αλήθεια μπόρεσε να τον οδηγήσει και πέρα από τον απλό ρεαλισμό σε κάτι πολύ ξεχωριστό. Από την ηλικία των 8 ετών (1950) και χωρίς να το επιδιώξει ιδιαίτερα, άρχισε να σχεδιάζει, θέλοντας να επικοινωνήσει με το περιβάλλον του. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι του αναπτύχθηκε η διάθεση του διαλόγου με τους συγχωριανούς του κι εκείνος τους πρόσφερε το βλέμμα του, δημιουργώντας τους καθρέπτες της καθημερινότητας που βίωναν. Άρχισε να  παρατηρεί και με την άκρη του μολυβιού του να περιγράφει. Όχι «νεκρές φύσεις» ή στημένες εικόνες, αλλά την κίνηση, τις στάσεις και τις συνήθειες των ανθρώπων , τους χαρακτήρες της συμπεριφοράς τους…

Σε αυτόν τον αυτοδίδακτο ζωγράφο έχει κανείς κυριολεκτικά να θαυμάσει την εξαίσια τεχνική του ικανότητα. Η σχεδιαστική και χρωματική του δεξιοτεχνία όσον αφορά το ρεαλισμό, εκπλήσσει και τον πιο μυημένο…

Οι τεχνικές του Δημήτρη Γοναλάκη ήταν ανεπτυγμένες σε μεγάλη κλίμακα και με αριστοτεχνικό τρόπο, μεταφέροντας μας τη συγκίνηση των θεμάτων που περιγράφει εν ονόματι του θεατή του, προκειμένου να τον καταστήσει μέτοχο των βιωμάτων που ο καλλιτέχνης μοιραζόταν με τους συνανθρώπους του σε καθημερινή βάση”.

Οι χωριανοί του που ρωτήσαμε χθες στο χωριό Κολένι Καμάρα που γεννήθηκε ο καλλιτέχνης, είπαν τα καλύτερα λόγια, τονίζοντας ότι: “ Εδώ γεννήθηκε το 1942 και από μικρό παιδί καταγινόταν στη ζωγραφική φτιάχνοντας αριστουργήματα που μιλούσαν. Ο Δημήτρης έφυγε νωρίς, αλλά τα έργα του έμειναν και αποτελούν διαχρονικούς θησαυρούς. Το χωριό μας έγινε ακόμα περισσότερο
γνωστό μ’ εκείνον. Ήταν ένας άνθρωπος με πολύ καλοσύνη και ευαισθησίες. Θα τον θυμόμαστε πάντα…”

Παραθέτουμε αρκετά στιγμιότυπα όπως και έργα από την όμορφη βραδιά των εγκαινίων της έκθεσης ζωγραφικής όπου, όσοι γνώριζαν τον καλλιτέχνη, νόμιζαν ότι ήταν ανάμεσα τους.

 

 Ο Μύλος του Ευθύμη. 

Το αρχοντικό σπίτι του Δημήτρη στο χωριό του.    

 

 Καταχαρούμενες οι μικρές Άννα και Ρέα Μπατσάκη μπροστά από ένα πίνακα του καλλιτέχνη.