Επαρχιακό Φως Ειδήσεις-Ρεπορτάζ-Πολιτισμός-Κοινωνία-Άποψη
Διαβάζοντας τον ηλεκτρονικό Τύπο πληροφορηθήκαμε ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο στο Εθνικό Συμβούλιο, ακόμη και αποχώρησής του από την κούρσα διαδοχής του νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ. Με αφορμή, λοιπόν, την επιμονή όχι μόνο του συγκεκριμένου πολιτικού, αλλά και όλων των άλλων που έχουν… ριζώσει στα κοινοβουλευτικά έδρανα, λέμε τα εξής: Δεν χρειάζεστε ούτε εσείς, ούτε κανένας απ’ όλους εσάς που φέρατε το κίνημα, τα κόμματα και τη χώρα σε αυτό το κατάντημα. Η Ελλάδα μας έχει χιλιάδες νέα στελέχη σε όλους τους κομματικούς χώρους και στους νέους πολιτικούς πυρήνες συσπείρωσης για να χρησιμοποιηθούν και να προσφέρουν στην πατρίδα την αγάπη τους. Μια ενέργεια που θα ικανοποιούσε την κοινωνία και επιβάλλετε να πράξετε θα ήταν να μένατε εθελουσίως και οι 300 – αφού δεν θέλετε τη μείωση του αριθμού σας στο ελάχιστο που προβλέπει το Σύνταγμα – άμισθοι στη Βουλή μέχρι την προκήρυξη των εθνικών εκλογών και την οριστική σας αποχώρηση από την πολιτική… Η επόμενη Βουλή πρέπει να είναι με άλλους εκλεγμένους αρχηγούς και βουλευτές χωρίς προηγούμενη κοινοβουλευτική εμπειρία. Καλό θα ήταν μέσα σε αυτούς να υπάρχουν και πάρα πολλές γυναίκες.
Ποιος από όλους αυτούς θα τολμήσει να βάλει υποψηφιότητα????? ο Βενιζέλος, ο Παπακωνσταντίνου??? ποιος έχει @@ να βγει και να πει ΚΥΡΙΟΙ ΣΑΣ ΠΟΥΛΗΣΑΜΕ… και ποιος λογικός άνθρωπος θα τους ξαναψηφίσει??? Το μυαλό του κόσμου να δουλέψει και να ψηφίσει όχι με όφελος το προσωπικό του συμφέρον, όμως βλέποντας και τα μαρτύρια του διπλανού του, που αυτός μπορεί να είναι ένας ακόμα άνεργος, ένας ακόμα άστεγος, κάποιος που τα παιδιά του θα λιποθυμάνε από την πεινώ και τον γείτονα που δεν θα έχει ρεύμα. Τέτοιες κοπριές ο λαός δεν τους έχει ανάγκη…. Το μυρίστηκε ο “κύριος” ότι θα φάει τα μούτρα του, και λέει τα δικά του. ΒΡΕ ΟΥΣΤ!!!!!!!!!!
Τόσον καιρό στο λέω Γιάννη ότι το πολιτικό ρεπορτάζ σου “ταιριαζει” όχι ότι τα άλλα δεν είναι υπέροχα, όμως έχεις φωνή, έχεις βήμα και κόσμο που σε διαβάζει. Και εγώ εκτιμώ όσα έχεις γράψει, και το ύφος και το ήθος σου.
Για πολλοστή φορά ο Γιάννης Κάκανος λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους και συνοψίζει στο κείμενό του την άποψη που πρέπει να έχει έναντι του κ. Βενιζέλου και των ομοίων του πολιτικών ο κάθε σώφρων πολίτης αυτής της χώρας.
Όσοι έχουν διαφορετική άποψη τους συνιστώ ανεπιφύλακτα να επισκεφθούν τον εκλεκτό μου φίλο εκ Θεσσαλονίκης, διακεκριμένο νευρολόγο-ψυχίατρο Κλεάνθη Γρίβα.
Δημοσιογράφος Χαράλαμπος Ξεκουκουλωτάκης
Ζητείται ελπίς
Είναι πραγματικά απορίας άξιο, πώς 300 άνθρωποι κατάφεραν έναν ολόκληρο λαό να τον κάνουν να παραμιλάει, να έχει χάσει το γέλιο του, την αισιοδοξία του, τα όνειρά του, το μέλλον του! Και ότι έχουν κάνει αυτοί οι 300 να τα έχουν κάνει στο όνομα αυτού του Λαού και για τη σωτηρία της Πατρίδας. Μιας πατρίδας που αν τελικά καταφέρει και σωθεί δεν θα έχει πια λαό για να το χαρεί!
300 άνθρωποι εντός ενός ακινήτου που ονομάζεται «Βουλή των Ελλήνων» και αποτελεί το λίκνο της δημοκρατίας, κατάφεραν να απαξιώσουν στα μάτια και τις συνειδήσεις ενός ολόκληρου λαού ακόμα και την έννοια της δημοκρατίας! Της δημοκρατίας, που και ως έννοια και ως λέξη γεννήθηκε σε αυτόν εδώ τον τόπο.
300 άνθρωποι εξακολουθούν και ζουν στον κόσμο τους, στον μαγικό τους κόσμο, νομοθετώντας την εξόντωση των Ελλήνων μέσω υπέρμετρης, άδικης και αβάστακτης φορολογίας, την ίδια ώρα που οι ίδιοι δεν έχουν χάσει τίποτα από τα κεκτημένα τους. Την ίδια ώρα που οι προκάτοχοί των εδράνων τους ζητούν αναδρομικά εκατοντάδων εκατομμυρίων, την ίδια ώρα που τα κόμματα – εργοδότες τους έχουν εισπράξει τεράστια ποσά από τον κρατικό προϋπολογισμό, τα σχολεία παραμένουν χωρίς βιβλία, τα νοσοκομεία χωρίς προσωπικό και ιατροφαρμακευτικό υλικό, η ανεργία έχει χτυπήσει 1.000.000 συμπολίτες μας, τα εισοδήματα όλων μας έχουν κατρακυλήσει σε επίπεδα εξαθλίωσης και οι άστεγοι έχουν κάνει την εμφάνισή τους και στους δρόμους επαρχιακών πόλεων.
Εδώ και δύο και πλέον χρόνια ακούμε τις ίδιες βαρύγδουπες δηλώσεις, τις ίδιες προτροπές για βοήθεια και όλα αυτά για τη σωτηρία της πατρίδος και της δικής μας. Κι εμείς βάλαμε και πλάτη και πληρώσαμε από το υστέρημά μας, θυσιάσαμε πράγματα και κεκτημένα δεκαετιών για τον λόγο αυτό χωρίς να βγάλουμε κουβέντα. Η ίδια ιστορία όμως συνεχίζεται και κάθε μέρα το ίδιο μήνυμα ακούμε: «βάλτε πλάτη για να σωθεί η πατρίδα» Πώς όμως θα σωθεί η πατρίδα; Και πολύ περισσότερο πότε θα σωθεί η πατρίδα; Δύο και πλέον χρόνια πληρώνουμε φόρους, έκτακτες εισφορές, χαράτσια, και η πατρίδα όχι μόνο δεν σώθηκε αλλά βρίσκεται στο ίδιο και χειρότερο σημείο. Κανείς από τους 300 δεν βγήκε να μας πει τι πήγε στραβά, κανείς δεν βγήκε να μας πει μια «συγνώμη» για τις θυσίες χωρίς αντίκρισμα, κανείς δεν βγήκε να μας πει ως πότε θα κρατήσει όλο αυτό το σκηνικό και πολύ περισσότερο κανείς δεν βρέθηκε ένοχος για το σημερινό κατάντημα και να οδηγηθεί στην φυλακή. Το μόνο που μας λένε είναι πως πρέπει να κοπούν κι άλλο οι μισθοί και εάν δεν συμφωνήσουν οι εργοδοτικές οργανώσεις με τους συνδικαλιστές των εργαζομένων, τότε δημοκρατικά πάντα όπως το «αποφασίζουμε και διατάσουμε», θα το επιβάλουν οι ίδιοι με νομοθετική ρύθμιση! Ποιοι; Αυτοί οι 300, οι οποίοι δημοκρατικά πάντα θα οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές όταν θα λάβουν το «πράσινο φως» από τους πραγματικούς κυβερνώντες και ας γνωρίζουν πως δεν διαθέτουν πια την εντολή του Ελληνικού λαού. Αυτοί οι 300, που καθημερινά ευαγγελίζονται την σωτηρία της πατρίδος και την ανάταξη της οικονομίας και που δεν μας είπαν πώς θα συμβεί αυτό. Δεν μας είπαν πως είναι δυνατόν ο απλός πολίτης να πληρώσει περισσότερους φόρους με λιγότερο εισόδημα. Δεν μας είπαν πώς η οικονομία θα «πάρει μπροστά» και πάλι όταν η ύφεση παραμένει σε δυσθεώρατα ύψη, όταν η ανεργία χτυπάει «κόκκινα», όταν μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, αυτές που αποτελούσαν την ραχοκοκαλιά της Ελληνικής οικονομίας κλείνουν η μία μετά την άλλη, όταν καθημερινά βλέπουμε ανθρώπους της διπλανής πόρτας να καταφεύγουν στα συσσίτια, όταν η ψυχολογία του Έλληνα έχει βυθιστεί στο ναδίρ και η ανασφάλεια για το αύριο τον πνίγει.
Πώς λοιπόν θα γίνει η επανεκκίνηση της οικονομίας; Πώς θα συντελεστεί η σωτηρία της πατρίδος; Εκτός από φορολογικά και εισπρακτικά μέτρα χρειάζεται και όραμα. Χρειάζεται σταθερότητα, χρειάζεται αλλαγή ψυχολογίας. Ο Έλληνας πρέπει να αρχίσει και πάλι να ονειρεύεται, να βάζει στόχους, να ελπίζει σε ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά του. Για να συμβεί αυτό πρέπει να ξέρει την αλήθεια. Πρέπει να ξέρει τις οφειλές του και πότε λήγουν. Πρέπει να ξέρει τον μισθό και τη σύνταξη του και ότι δεν θα μεταβληθεί προς τα κάτω αύριο.
Με απλά λόγια ζητείται ελπίδα και αλήθεια. Κι επειδή η αλήθεια είναι άγνωστη λέξη για τους 300 που περιέγραψα πιο πάνω κι επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία όπως λέει και ο απλός λαός μας, ζητείται λοιπόν ελπίς!