Επαρχιακό Φως Ειδήσεις-Ρεπορτάζ-Πολιτισμός-Κοινωνία-Άποψη
Οι αλυσιδωτές επιτυχίες που επιτυγχάνει η ΕΛ.ΑΣ. την κατατάσσουν στις πλέον καλές αστυνομίες του κόσμου. Όμως, θα μπορούσε να ήταν και ιδανική, αλλά πριν φτάσουμε στην άποψη αυτή να δούμε τις ρίζες των πρώην Σωμάτων Ασφαλείας, Χωροφυλακής και Αστυνομίας πόλεων της Ελλάδας μέχρι την ενοποίηση τους το 1984.
Η Ελληνική Χωροφυλακή ήταν το μεγαλύτερο και σημαντικότερο σώμα ασφαλείας της Ελλάδας για 150 χρόνια. Συστήθηκε με βασιλικό διάταγμα την 1η Ιουνίου 1833, ανήμερα των γενεθλίων του βασιλιά Όθωνα, ως Βασιλικό Σώμα Χωροφυλακής και μετονομάσθηκε αργότερα σε Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή και στη συνέχεια σε Ελληνική Χωροφυλακή, όπου και έφθασε μέχρι το 1984 όταν με νόμο συγχωνεύθηκε με την Αστυνομία Πόλεων σε ενιαίο αστυνομικό σώμα υπό τη σύγχρονη ονομασία Ελληνική Αστυνομία (ΕΛ.ΑΣ.).
Η Αστυνομία Πόλεων ήταν ένα σώμα που εκτελούσε τα αστυνομικά καθήκοντα σε ορισμένες από τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Ιδρύθηκε το 1920 και το 1984 συγχωνεύθηκε με την Ελληνική Χωροφυλακή στη σύγχρονη Ελληνική Αστυνομία.
Τον Ιούλιο του 1920, βάσει του Νόμου 1370/1918 του Ελευθερίου Βενιζέλου: “Εν ταις πόλεσιν Αθηνών, Πειραιώς, Θεσσαλονίκης, Πατρών και Κερκύρας, θέλει συσταθεί ιδία Υπηρεσία Αστυνομίας δια τα κυρίως αστυνομικά έργα…“.
Η πρώτη πόλη που απέκτησε Αστυνομία Πόλεων ήταν η Κέρκυρα το 1921 (στην Κέρκυρα ήταν εγκατεστημένες για πολλά χρόνια και οι Σχολές της Αστυνομίας Πόλεων). Ακολούθως, η Πάτρα (1922), ο Πειραιάς (1923) και η Αθήνα (1925)[1]. Στη Θεσσαλονίκη, τελικά, δεν εγκαταστάθηκε η Αστυνομία και, λόγω της εγγύτητάς της στα σύνορα, (αλλά και της έντονης αντίδρασης της υπερσυντηρητικής τότε Χωροφυλακής Θεσσαλονίκης) αποφασίστηκε να παραμείνει η Χωροφυλακή με τη στρατιωτική οργάνωση.
Η Αστυνομία Πόλεων ήταν ένα σώμα 10-12 χιλιάδων ατόμων, σαφώς μικρότερο της Χωροφυλακής, με αποστολή την αστυνόμευση των πόλεων της Αθήνας, του Πειραιά, της Πάτρας και της Κέρκυρας.
Κι ενώ το 1984 τα δύο Σώματα Ασφαλείας ενοποιήθηκαν, στη συνέχεια ιδρύονται νέα με άλλες ονομασίες εξυπηρετώντας ως επί το πλείστον κομματικά συμφέροντα και όχι τις ανάγκες των καιρών εκείνων με τις πολλές αποστρατείες.
Από το 1984 μέχρι σήμερα οι υπηρεσιακές συνθήκες των ενστόλων άλλαξαν προς το καλύτερο γεγονός που βοήθησε σημαντικά η ίδρυση του συνδικαλιστικού κινήματος και οι αγώνες που ακολούθησαν. Δυστυχώς,όμως, εισχώρησε πολύ σύντομα ο κομματισμός και επήλθε κατά κάποιον τρόπο ένας διχασμός. Παρά ταύτα σε γενικές γραμμές ο συνδικαλισμός έστω κι έτσι σημειώνει επιτυχίες.
Στο πλευρό των εν ενεργεία συναδέλφων τους άρχισαν να δραστηριοποιούνται έντονα και οι εν αποστρατεία αστυνομικοί που απλά είχαν συλλόγους για να περνούν ορισμένοι τις ώρες τους.
Οι ανάγκες σήμερα των Σωμάτων Ασφαλείας επιτάσσουν μια γενικευμένη αναδιάρθρωση στα ανώτατα κλιμάκια ως προς την επιλογή του Αρχηγού. Η λίστα με την επετηρίδα και οι κομματικές προτιμήσεις πρέπει ν’ αποτελέσουν παρελθόν.
Γιάννης Η. Κάκανος
