Επαρχιακό Φως Ειδήσεις-Ρεπορτάζ-Πολιτισμός-Κοινωνία-Άποψη
Σε ανύποπτο χρόνο κατά την προχθεσινή μας μετάβαση στην Ασή Γωνιά για το πανηγύρι του Τιμίου Σταυρού πληροφορηθήκαμε ότι δίπλα από την πλατεία των εκδηλώσεων, υπάρχει ένα Μουσείο το οποίο ενώ άρχισε να λειτουργεί πριν από τρία χρόνια η κατάσταση με την πανδημία δεν επέτρεψε να γίνει περισσότερο γνωστό στο ευρύ κοινό και ιδιαίτερα στην Κρήτη.
Το Μουσείο είναι αφιερωμένο στη Μνήμη του θρυλικού Ασηγωνιότη μαντατοφόρου της Αντίστασης, τον Γιώργη Ψυχουντάκη για τον οποίο ο γιος του Νίκος Ψυχουντάκης ξεναγώντας μας στο εκθεσιακό χώρο του, υπογράμμισε τα εξής: “ Ο πατέρας μου υπήρξε ο μεγαλύτερος από τα έξι παιδιά μιας φτωχής οικογένειας εδώ στην Ασή Γωνιά. Γεννήθηκε το 1920 και αφού τελείωσε το δημοτικό σχολείο χωρίς διακοπές, έγινε βοσκός πάνω στα Λευκά Όρη μέχρι που ξέσπασε ο πόλεμος. Σε όλο το διάστημα της κατοχής υπήρξε πολεμικός αγγελιοφόρος ή ο “Κρητικός Μαντατοφόρος” για το αντιστασιακό κίνημα, μια εξαιρετικά δύσκολη αλλά και επικίνδυνη αποστολή. Ο πατέρας μου, αντιμετώπισε και μεγαλύτερες περιπέτειες μετά τον πόλεμο, μεταξύ αυτών και μια άδικη φυλάκιση. Παρηγοριά και αποκούμπι του υπήρξε το γράψιμο σε πολλές μορφές του από τα πεζά απομνημονεύματα του της κατοχής μέχρι τις μεταφράσεις των Ομηρικών Επών. Ήταν ένας από τους τελευταίους, αξίζει να τονίσω θαυμαστούς Κρητικούς, προικισμένος με το χάρισμα των εκτενών συνθέσεων στον κλασικό στίχο της δημοτικής μας παράδοσης”.
Συνεχίζοντας την εξιστόρηση ο κ. Νίκος, αναφέρθηκε και στον παππού του τον Νικόλα, τονίζοντας ότι “ και παππούς μου “ο μπάρμπα Νικόλας” ήταν χαρισματικός άνθρωπος και σε εκείνο αφιερώνεται η μετάφραση της “Οδύσσειας. Μετά την μετάφραση αυτή που ήταν η πρώτη, ο πατέρας μου μετέφρασε και την “Ιλιάδα” όπου και οι δύο μεταφράσεις του λογοκρίθηκαν θετικά από έγκριτους μελετητές της λογοτεχνικής μας παράδοσης. Ο πατέρας μου απέκτησε τρία παιδιά, δύο κορίτσια κι εμένα που ήμουν ο πρώτος. Στη μνήμη του, λοιπόν, αποφασίσαμε να φτιάξουμε αυτό το μικρό Μουσείο γεμίζοντας το με ιστορικό φωτογραφικό και άλλο υλικό από το πλούσιο αρχείο του”
Γιάννης Η. Κάκανος
