Επαρχιακό Φως Ειδήσεις-Ρεπορτάζ-Πολιτισμός-Κοινωνία-Άποψη
Στο πλαίσιο του εορτασμού των εκδηλώσεων για τη Μάχη της Κρήτης πραγματοποιήθηκε στις 9.30 το πρωί της Δευτέρας επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο του Σελινιώτη ήρωα υπαξιωματικού του Ελληνικού Στρατού Ιωάννη Λαζόπουλου στα Κουλουκουθιανά του Δήμου Πλατανιά. Αντίστοιχη εκδήλωση που αφορούσε την επέτειο του ολοκαυτώματος της Καντάνου πραγματοποιήθηκε στη συνέχεια στην μαρτυρική κωμόπολη.
ΣΤΑ ΚΟΥΛΟΥΚΟΥΘΙΑΝΑ
Για τα δραματικά γεγονότα της περιόδου εκείνης με μπροστάρη τον λοχία του τακτικού Ελληνικού Στρατού αναφέρθηκε σύντομα στον χαιρετισμό του ο δήμαρχος Πλατανιά κ. Ιωάννης Μαλανδράκης, ενώ αμέσως μετά αναφέρθηκε λεπτομερώς στην ομιλία του ο διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Βουκολιών κ. Ιωάννης Γιακουμάκης, αρχίζοντας με στίχο:
« Κρήτη να ΄σαι περήφανη
για τα’ άξια παιδιά σου,
θώριε τα και καμάρωνε,
να χαίρετε η καρδιά σου.
Μέσα στην μακρόχρονη και περίλαμπρη ιστορία της πατρίδας μας πολλές εθνικές επετείους έχουμε να εορτάζουμε με δικαιολογημένη εθνική υπερηφάνεια. Μια τέτοια επέτειο θυμάται και τιμά πάλι σήμερα η Κρήτη, τον Μάιο του 1941. Θυμάται μια από τις μεγαλύτερες στιγμές της ιστορίας της και μας καλεί 78 χρόνια μετά τη μεγάλη εκείνη μέρα του 2ου παγκοσμίου πολέμου, να τιμήσουμε όλους εκείνους, επώνυμους και ανώνυμους που θυσιάστηκαν τότε για να την ελευθερώσουν» υπογραμμίζει ο κ. Γιακουμάκης και συνεχίζοντας επισημαίνει. “Καλούμαστε να τιμήσουμε αυτούς που τόλμησαν να αντισταθούν στη φοβερότερη στρατιά που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. Μια στρατιά που γονάτισε σε ελάχιστες ημέρες τα μεγαλύτερα κράτη της Ευρώπης και ρήμαξε με το γρήγορο πέρασμα της την εθνική τους αξιοπρέπεια… Ανάμεσα στους ένδοξους ήρωες της λεβεντογέννας μας Κρήτης,, τιμάμε το γενναίο της παλικάρι, τον έφεδρο λοχία Ιωάννη Αλεξάνδρου Λαζόπουλο ο οποίος γεννήθηκε το 1905 στα Τεμένια Σελίνου. Γόνος μεγάλης οικογένειας της επαρχίας με σημαντική προσφορά αίματος για την πατρίδα από την τουρκοκρατία και μετά, «Μικρά Ασία – Αλβανία – Μάχη Κρήτης ». Υπήρξε ένα παλικάρι με πατριωτική υπερευαισθησία. Το 1940 στη γενική επιστράτευση κατετάγη στο στρατό ως έφεδρος λοχίας. Μετά την κατάρρευση του μετώπου βρέθηκε στον Πειραιά, όπου μαζί με τον συνεπαρχιώτη του Θεοχάρη Πεντάρη, κατάφεραν να φορτώσουν ένα μικρό καΐκι με πολεμοφόδια για να τα μεταφέρουν σε αντιστασιακές οργανώσεις στην Κρήτη. Από τον Πειραιά έφυγαν την 24ηΑπριλίου του 1941 και την επόμενη μέρα ενώ βρισκόταν στο πέλαγος έξω από την Κύθνο, βομβαρδίστηκαν από τους Γερμανούς. Κατάφεραν, όμως, να προσαράξουν μισογερμένο το καϊκι σε έναν όρμο του νησιού και με πολλά βάσανα να μεταφορτώσουν σ’ ένα άλλο καΐκι τα πολεμοφόδια για να συνεχίσουν το ταξίδι τους με ενδιάμεσους σταθμούς τα νησιά Σέριφο, Σίφνο, Σίκινο και Θήρα, ταξιδεύοντας μόνο νύκτα. Έφτασαν στο Ηράκλειο την 1η Μαΐου 1941. Στα Χανιά μετέφεραν τον οπλισμό με αυτοκίνητο που τους παραχώρησε ο στρατιωτικός διοικητής Ηρακλείου ύστερα από επιμονή του Λαζόπουλου. Κι ενώ ο λοχίας διάνυε 10ήμερο αναρρωτική άδεια στο χωριό κοντά στον 10μηνο γιο του, έφτασαν τα κακά μαντάτα της πτώσης των Γερμανών αλεξιπτωτιστών στο Μάλεμε και της μηχανοκίνητης πορείας που θα ξεκινούσε προς το Σέλινο. Συγκέντρωσε 50 άνδρες και ήρθαν στη θέση Κουλουκουθιανά των Βουκολιών, που μαζί με ντόπιους κατοίκους αντιστάθηκαν στον πάνοπλο εισβολέα. Ο λοχίας Λαζόπουλος με άλλους εννέα έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι προκαλώντας μεγάλες απώλειες στους Γερμανούς, οι οποίοι υποχώρησαν νομίζοντας ότι έχουν να αντιμετωπίσουν τακτικό στρατό, αιτία που απέτρεψε τα αντίποινα σε βάρος του χωριού και της περιοχής. Τα λόγια μου αυτά ας είναι μνημόσυνο για τη μνήμη των ηρώων που ο θάνατός τους σκόρπισε μηνύματα αυτοθυσίας, ηρωισμού, αγάπης για την πατρίδα και την ελευθερία…”
ΟΓΙΟΣ ΤΟΥ ΗΡΩΑ
Για τον πατέρα του, που δεν γνώρισε, μας μίλησε με συγκίνηση ο γιος του, κ. Γεώργιος Λαζόπουλος, υπογραμμίζοντας: “Κάθε φορά που πηγαινοέρχομαι από εδώ, τα μάτια μου βουρκώνουν. Ο πατέρας μου τον οποίο δεν πρόλαβα να γνωρίσω επειδή ήμουν δέκα μηνών σκοτώθηκε φορώντας τα στρατιωτικά του ρούχα λίγα μέτρα παρακάτω από το μνημείο του. Η στολή του αποτέλεσε αφορμή να γλιτώσει τα’ αντίποινα όλη η περιοχή επειδή πίστεψαν οι Γερμανοί ότι οι απώλειες τους είχαν συμβεί από τον τακτικό Ελληνικό Στρατό. Να είναι και του πατέρα μου και όλων όσων έπεσαν για την πατρίδα η μνήμη τους αιωνία.
Παραθέτουμε στιγμιότυπα από την εκδήλωση με καταθέσεις στεφάνων στο μνημείο του Έλληνα Ήρωα Στρατιώτη στον οικισμό Κουλουκουθιανών των Βουκολιών.
ΣΤΗΝ ΚΑΝΤΑΝΟ
Με δοξολογία στον περικαλλή Ιερό Ναό της Αναλήψεως του Κυρίου στην Κάντανο άρχισε στις 11.15’ το πρωί της Δευτέρας η εκδήλωση μνήμης για τους Πεσόντες του ολοκαυτώματος της μαρτυρικής Καντάνου για να ολοκληρωθεί με επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο τους στην πλατεία της κωμόπολης με χαιρετισμούς, ομιλίες, καταθέσεις στεφάνων, τήρηση ενός λεπτού σιγής, ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου και απαγγελία ριζίτικων τραγουδιών από παρέα του Πολιτιστικού και Μορφωτικού Συλλόγου Καντανιωτών “Καντανία”.
Το «παρών» έδωσαν εκπρόσωποι Στρατιωτικών Αρχών, Σωμάτων Ασφαλείας, Συλλόγων, Φορέων, οι Βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ Χανίων Αντώνιος Μπαλαμενάκης και Βάλια Βαγιωνάκη, ο Περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης, ο Θεματικός αντιπεριφερειάρχης Νίκος Καλογερής, ο Δήμαρχος Πλατανιά Γιάννης Μαλανδράκης, ο Δήμαρχος Καντάνου – Σελίνου Αντώνιος Περάκης, Αντιδήμαρχοι, Δημοτικοί και Περιφερειακοί Σύμβουλοι, μαθητές, εκπαιδευτικοί και πλήθος κόσμου.
Στα διαχρονικά μηνύματα από τότε μέχρι και σήμερα αναφέρθηκαν ο δήμαρχος Καντάνου – Σελίνου κ. Αντώνιος Περάκης, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης από το Έλος Κισάμου κ. Ιωάννης Σκαλιδάκης και ο Περιφερειάρχης Κρήτης κ. Σταύρος Αρναουτάκης.
«Η παρουσία όλων μας σήμερα εδώ, 78 χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα της Καντάνου αποδεικνύει πως αγωνιούμε και αγωνιζόμαστε, να είμαστε συνεπείς στη μεγάλη, αυτή, υπόθεση της Μνήμης. Οι δικοί σας άνθρωποι, οι νεκροί μας, είναι εδώ, παρόντες σε αυτόν τον τόπο που κοιτάζει με αισιοδοξία το αύριο.” ανέφερε μεταξύ άλλων στον χαιρετισμό του στο μνημείο των πεσόντων ο περιφερειάρχης Κρήτης κ Σταύρος Αρναουτάκης, ενώ συνεχίζοντας επεσήμανε: «Σήμερα, ως Περιφέρεια Κρήτης με απόλυτο σεβασμό στη μνήμη και στη θυσία των άδικα εκτελεσθέντων κατοίκων της Καντάνου και των γειτονικών χωριών, διατηρούμε ζωντανή τη μνήμη τους και εμπνεόμαστε από τα μηνύματα της θυσίας τους, που είναι καταδίκη του ναζισμού και του κάθε μορφής ολοκληρωτισμού. Η μνήμη των θυμάτων παραμένει αιώνια. Μαζί όμως με τη μνήμη κρατάμε μέσα μας ζωντανή όσο ποτέ και την αποστροφή μας στη φρίκη του πολέμου και πιο συγκεκριμένα στη φρίκη που προκαλούν σε ολόκληρη την ανθρωπότητα θηριωδίες, που χαρακτηρίζουν φασιστικά καθεστώτα, όπως αυτό του ναζισμού.
Διότι η μαζική σφαγή άμαχων θυμάτων, στα χωριά της Καντάνου, είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα ενός ολοκαυτώματος. Μια τραγική και αδιάψευστη μαρτυρία, του που καταλήγει ένα ολοκληρωτικό καθεστώς και τί παράγει μια ιδεολογία που αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως αντικείμενα, μέσα στην εξυπηρέτηση ενός απάνθρωπου σκοπού». Ο ίδιος συνεχίζοντας κατέληξε τονίζοντας: « Ήρθαμε εδώ για να διδαχθούμε από το χθες για το σήμερα, να φωτίσουμε το αύριο από το φωτεινό παρελθόν. Το χθες και όλη μας η ιστορία που μας διδάσκει ότι σε κρίσιμες στιγμές, όταν διακυβεύεται η υπόσταση της πολιτείας μας το μόνο όπλο που διαθέτουμε είναι η διατήρηση της ενότητας του λαού. Έχουμε το χρέος, όλοι εμείς, και ιδίως οι νέοι μας, να διδαχθούμε από τα διαχρονικά και αέναα μηνύματα της θυσίας των ηρώων, ώστε να μην επαναληφθούν, ποτέ, παρόμοια γεγονότα και κυρίως να μη γεννηθούν, ούτε να ευδοκιμήσουν, ποτέ, οι αιτίες που τα προξένησαν. Γιατί δεν υπάρχει λέξη, που να χωράει τόσο, πόνο, μίσος, οδύνη και ευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, όσο, η λέξη “Ολοκαύτωμα”.
Μια λέξη που εκφράζει τη μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων, σφραγισμένη με βασανιστήρια, εγκλεισμούς, ξεριζωμούς, στερήσεις, τραγωδίες, ορφάνια και θάνατο. Τεράστιος είναι ο κατάλογος των ελληνικών πόλεων και χωριών που κάηκαν από τους ναζί και χιλιάδες τα θύματα που σφαγιάστηκαν στο όνομα του φρικιαστικότερου παραλογισμού που γνώρισε η ανθρωπότητα. Αυτός ο ζωντανός κατάλογος με τα ονόματα των νεκρών, μας επιβάλει το συντονισμό και την κοινή δράση. Τη δράση μέχρι την τελική δικαίωση, σε έναν αγώνα που η Περιφέρεια Κρήτης θα είναι παρούσα με όλες τις, τις δυνάμεις. Σήμερα 78 χρόνια μετά, κάτω από αυτά τα χώματα, οι νεκροί της Καντάνου κρατάνε το σχοινί μέχρι να σημάνει η καμπάνα της δικαίωσης. Αυτόν τον ήχο της καμπάνας να είστε σίγουροι ότι θα τον ακούσουν όλοι όσοι δεν δείλιασαν, δεν υποχώρησαν και δεν φοβήθηκαν».
Γιάννης και Ηλίας Κάκανος
