Επαρχιακό Φως Ειδήσεις-Ρεπορτάζ-Πολιτισμός-Κοινωνία-Άποψη
Η πολύχρονη φιλία με τον εκλεχτό παλιό καλό δάσκαλο Βαγγέλη Κακατσάκη με οπλίζει με περισσότερες πνευματικές δυνάμεις, γεγονός το οποίο με κάνει να τον αισθάνομαι και δικό μου δάσκαλο. Ο Βαγγέλης διδάσκει, ακτινοβολεί, εκπέμπει προς κάθε κατεύθυνση μηνύματα σεβασμού, υπευθυνότητας και ομόνοιας. Είναι δάσκαλος της κοινωνίας, γλυκύτατος συνομιλητής, μια φωτισμένη προσωπικότητα με σμιλεμένη ψυχή και φωτεινό νου, φάρος για τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες της φουρτουνιασμένης μας ζωής.
Ο Βαγγέλης γεννήθηκε στο Νίππος Αποκορώνου Χανίων και είναι απόφοιτος της Μαρασλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας, σπούδασε στην Πάντειο Σχολή (σημερινό Πάντειο Πανεπιστήμιο) και μετεκπαιδεύτηκε στις Επιστήμες της Αγωγής. Εργάστηκε 36 χρόνια ως δάσκαλος και είναι συνεργάτης, απ’ τα μέσα της 10ετίας του 1970, της εφημερίδας «Χανιώτικα νέα», αναφέρει, μεταξύ άλλων, το βιογραφικό σημείωμα στο παραπάνω νέο του βιβλίο. Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του μαγεύτηκα από πολλές έστω και στα πεταχτά όπως διάβασα πνευματικές δημιουργίες του. Καταγράφω δύο ποιήματα του με το ένα να είναι αφιερωμένο στον αγωνιστή Σπύρο Καγιαλέ και το άλλο στην Κρήτη. Μαζί με εγκάρδιες ευχαριστίες για το δώρο του καλού μου φίλου Βαγγέλη, εκφράζω τις ευχές μου να είναι καλοτάξιδο.
Στον Σπύρο Καγιαλέ
Στο Ακρωτήρι!
Στα φρύδια των βράχων,
όπου η αιμάτινη σφραγίδα
των προγονικών βημάτων
έχει σημαδευτεί και σημαδεύει.
Στο Ακρωτήρι!
Στου ενός λεπτού τη σιγή,
όπου, στις πλεξούδες του θυμιάματος,
η αυστηρή ευωδιά της δάφνης
ανοιχτή μνήμη γίνεται.
Στο Ακρωτήρι!
Στο Άγιο Όρος της Κρήτης.
Στο Άγριο Όριο
της των Κρητών Μεγαλοσύνης.
Στο Ακρωτήρι!
Εδώ σε συναντούμε,
να υψώνεις καθ΄ εκάστην,
στο κοντάρι του κορμιού σου,
που φτάνει μεσούρανα,
την πληγωμένη ψυχή
του Τόπου μας!
Της Κρήτης
Η Κρήτη μας εβύζαξε της Λευτεριάς το γάλα,
μας πότισε με το νερό που πίνουν αντρειωμένοι
και όποιος νιώθει λεύτερος ποτές του δεν παθαίνει.
Γι’ αυτό κι εμείς αντέξαμε.
Η λεβεντιά του Κρητικού θαμπώνει και τον ήλιο,
όπως αστράφτει ολόχρυση στου μαχαιριού την κόψη,
Τη γη μετρά με θάνατο, τον ουρανό με ζήση.
Είναι πληγή η λεβεντιά.
Ο Βαγγέλης Κακατσάκης με τον γλυκύτατο σαν τον χυμό του σταφυλιού λόγο του.
Χανιώτικα νέα Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013 σελίδα 26.
Καλησπέρα, Γιάννη! Δεν έχω λόγια για να σε ευχαριστήσω γι αυτά που έγραψες! Ο καλός θωρεί πάντα τις καλές πλευρές που έχουν οι άλλοι και όχι τις κακές! Να ΄σαι πάντα καλά να προσφέρεις στον τόπο μας και τους ανθρώπους του.
Χαιρετώ σε κι αγαπώ σε!