Λαϊκή αγορά και κυκλοφοριακό στα Χανιά

Γυρνώντας το ρολόι του χρόνου αρκετές δεκαετίες πίσω θα δούμε ότι οι λαϊκές αγορές άρχισαν να λειτουργούν ως καινοτόμος θεσμός επί Ελευθερίου Βενιζέλου από το 1929 σε πολλές πόλεις έχοντας όλα αυτά τα χρόνια περάσει από διάφορες φάσεις εξέλιξης. Εκείνη την περίοδο και για πολλά ακόμα χρόνια μέχρι και τη δεκαετία του 1970 δεν υπήρχε απολύτως κανένα πρόβλημα σε καμιά γειτονιά, όσες κι αν άλλαζαν οι λαϊκές αγορές καθόσον τα Ι.Χ. αυτοκίνητα ήταν λιγοστά και οι μετακινήσεις των κατοίκων στις πόλεις γινόταν με αστικά λεωφορεία, με ταξί αλλά και με άμαξες όπως στην πόλη των Χανίων.

Στα μετέπειτα, όμως, χρόνια όλο και δυσκόλευαν τα πράγματα αφού τα Ι.Χ. επιβατηγά οχήματα και όχι μόνο αυξανόταν κάθε χρόνο και οι λαϊκές αγορές επεκτεινόταν με συμμετοχές παραγωγών αλλά και από πωλητές τώρα με βιοτεχνικά είδη.

Στην πόλη μας για παράδειγμα υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια έντονο κυκλοφοριακό πρόβλημα σε ορισμένες οδούς που καταλαμβάνονται από παραγωγούς και εμπόρους. Το πρόβλημα αυτό διογκώνεται κάθε θερινή περίοδο που υπάρχει αύξηση του κυκλοφοριακού. Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά στα Χανιά, καμία Δημοτική Αρχή δεν κατάφερε να καινοτομήσει λυτρώνοντας την πόλη από το κυκλοφοριακό πρόβλημα με κάποιο πιλοτικό καινοτόμο πρόγραμμα προστατεύοντας ταυτόχρονα τον σεβαστό αριθμό των μελών της λαϊκής αγοράς. Θα μπορούσε ο Δήμος Χανίων να διασφάλιζε  σταθερά σημεία πέριξ του κέντρου της πόλης που θα φιλοξενούσαν τον φιλότιμο εργατικό πληθυσμό τους παρέχοντας τ’ αυτονόητα. Οι μετακινήσεις του κόσμου από και προς αυτές τις σύγχρονες πλέον λαϊκές αγορές να γινόταν εκτός των Ι.Χ. οχημάτων, δικύκλων, πεζών και με τακτικά δρομολόγια μικρών δημοτικών λεωφορείων έναντι συμβολικής τιμής εισιτηρίου.

Γιάννης Η. Κάκανος    

Φωτογραφίες αρχείου από προγενέστερο ρεπορτάζ