Παρασκευή , 29 Μαρ 2024

Η εξαγωγή ελαιολάδου παλιά και σήμερα…

Η τεχνολογία… καλπάζει τα τελευταία χρόνια, με όλο και περισσότερα επιτεύγματα σε όλους τους τομείς και φυσικά στην εξαγωγή του “υγρού χρυσού” της διατροφής μας, του ελαιολάδου, στα σύγχρονα πλέον ελαιοτριβεία.

Αν γυρίσουμε το ρολόι του χρόνου έναν αιώνα τουλάχιστον πίσω, όταν δεν υπήρχαν ηλεκτρικό ρεύμα ή αγροτικοί δρόμοι και οι άνθρωποι εξυπηρετούνταν για τις μεταφορές τους αλλά και τα οργώματα των χωραφιών τους με ζώα, μαθαίνουμε ότι η εξαγωγή του λαδιού γινόταν σε φάμπρικες που υπήρχαν σε διάφορες γειτονιές των χωριών.

Τις δε ελιές, τις μάζευαν οι γυναίκες κυρίως από το έδαφος γεμίζοντας τα καλάθια τους. 

Τον ελαιόκαρπο τον πήγαιναν στα σπίτι τους και τον συγκέντρωναν σε σωρούς, μέχρι να τον βάλουν σε τσουβάλια και με τα γαϊδουράκια να τον πάνε στη φάμπρικα.

Εκεί ζυγιζόταν τα τσουβάλια και ακολουθούσε η σύνθλιψή του με τις μυλόπετρες, τις οποίες γύριζαν περιστροφικά τα ζώα. Ο παραγόμενος πολτός έμπαινε σε υφασμάτινα  φάκελα και στη συνέχεια στο πιεστήριο.

Από εκεί σούρωνε το λάδι σε αποθηκευτικό χώρο παραμένοντας αρκετές ώρες μέχρι να καθαρίσει και στη συνέχεια το έπαιρναν οι αγρότες στα σπίτια τους.

Εκείνα τα χρόνια αλλά και στα μεταγενέστερα, όταν τα ελαιουργεία αντικατέστησαν τις φάμπρικες, το λάδι που έβγαινε είχε οξύτητα που πολλές φορές έφτανε και τους 8 βαθμούς. 

Με την πάροδο του χρόνου, τα ελαιουργεία όλο και βελτιωνόταν τεχνολογικά. Το ηλεκτρικό ρεύμα είχε φτάσει στα χωριά και έτσι οι μυλόπετρες δεν περιστρεφόταν από ζώα. 

Σε όλα τα εργοστάσια, όπως και στις φάμπρικες πιο παλιά, ο κάθε παραγωγός ήταν εκεί και παρακολουθούσε τη διαδικασία, γνωρίζοντας πόσα κιλά ήταν οι ελιές που είχε μαζέψει και συγκεντρώσει στα τσουβάλια. 

Εδώ και πολλά, όμως χρόνια η τεχνολογία έχει προχωρήσει, η ελαιοσυγκομιδή έχει απλουστευθεί, και η εξαγωγή του λαδιού στις σύγχρονες ελαιουργικές μονάδες γίνεται πολύ γρήγορα. 

Η συγκέντρωση του ελαιοκάρπου ζυγίζεται αυτόματα μετά την εκκαθάριση των φύλλων που σίγουρα θα υπάρχει στα τσουβάλια, αλλά καλό θα ήταν να υπήρχε σε κάθε ελαιουργείο μία πινακίδα που να παρότρυνε τους ιδιοκτήτες των τσουβαλιών  να είναι παρόντες στην όλη διαδικασία ώστε να μην γεννιούνται αμφιβολίες και παρεξηγήσεις.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η διαμαρτυρία “νέου” αγρότη όπου μετέφερε σε κοντινό από τον μικρό του ελαιώνα τις ελιές σε  ελαιοτριβείο κοντά στην περιοχή των Καθιανών Ακρωτηρίου, λέγοντας μας τα εξής: «Η φετινή μας ελαιοσυγκομιδή ήταν η δεύτερη κατά σειρά από τα ελαιόδεντρα που αγοράσαμε και ο καρπός τους ήταν πολύ περισσότερος και πιο ώριμος από τον περσινό τον οποίο μαζέψαμε την ίδια ημερομηνία. Συγκεντρώσαμε 23,5 σακιά χωρητικότητας 50 κιλών το καθένα δηλαδή 1.175 κιλά ελιές. Ατυχώς δεν ήμασταν την ώρα της διαδικασίας εκεί, γιατί ενώ μας είχαν πει το πρωί που τις πήγαμε ότι η σειρά μας έχει αριθμό 98 και είναι απογευματινή, το εργοστάσιο προχώρησε στη διαδικασία πριν το μεσημέρι. 

Κι ενώ περιμέναμε από τον προαναφερόμενο αριθμό τσουβαλιών να βγάζαμε πάνω από 200 κιλά λάδι, πήραμε μόνο 136 κιλά για τα 980 περίπου κιλά καρπό όπως τον ζύγισαν εκεί και πληρώσαμε ακόμα 78 ευρώ σε μετρητά για τα έξοδα της διαδικασίας, καθόσον δεν λειτουργούσε το  POS της επιχείρησης».

Απαντήστε

Το email σας δεν θα δημοσιευθεί.Τα υποχρεωτικά πεδία είναι σημειωμέα *

*

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

Πηγαίνετε Στην Κορυφή
WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com