Ένα ανέλπιστο δώρο…

Στα παράξενα όπως και όμορφα που συμβαίνουν στη ζωή, η περίπτωση για την οποία αναφέρομαι με αφορμή ένα ανέλπιστο δώρο, έργο τέχνης του αείμνηστου λαϊκού ζωγράφου Γιάννη Λουράκη από την Σκλαβοπούλα Σελίνου.

Τον μακαριστό φίλο και ζωγράφο τον γνώρισα με δική του πρόσκληση το 2012 μετά από μετάβαση μου στο χωριό του το οποίο πρόβαλα στα “Χανιώτικα νέα”. Ήταν πολύ ευχαριστημένος που η γενέτειρα γη, το αγαπημένο του χωριό έγινε ακόμα πιο γνωστό. Με την ευκαιρία αυτή, έμαθα και το ταλέντο που είχε στη ζωγραφική ως λαϊκός ζωγράφος έχοντας στολίσει όλους τους τοίχους του σπιτιού του στην Χαλέπα με διάφορα έργα. Για μένα ήταν άλλη μία ευκαιρία να δημοσιεύσω ένα ακόμα πολιτιστικό θέμα στην εφημερίδα για την χαρισματική του ικανότητα, γεγονός που του έδωσε ακόμα περισσότερη χαρά. 

Και δίχως να το γνωρίζω, ζωγράφισε για μένα έναν μικρό πίνακα με τον Φάρο στο παλιό λιμάνι. Δεν πρόλαβε, όμως, να μου τον παραδώσει, έφυγε για την ουράνια αγγελική γειτονιά. 

Από τότε πέρασαν αρκετά χρόνια όταν προχθές το απόγευμα μου τηλεφώνησε η γυναίκα του, για να μου πει, μεταξύ άλλων ότι: “δεν το γνωρίζαμε και δεν πρόλαβε να σου δώσει το δώρο του. Τυχαία αντικρίσαμε τον πίνακα με την αφιέρωση του σε σένα ενώ τακτοποιούσαμε μαζί με την κόρη μου το δωμάτιο του σπιτιού μας που χρησιμοποιούσε ως εργαστήριο για να περνά τις ελεύθερες ώρες του”. 

Μετά από αυτό το γεγονός το σημερινό δημοσίευμα αποτελεί… μνημόσυνο στην μνήμη του. 

Γιάννης Η. Κάκανος     

 

• 

•