Στον περικαλλή Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη Νέα Χώρα Χανίων αμέσως μετά την ακολουθία των Β’ Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Υπερμάχου Στρατηγού του γένους μας κατά την οποία χοροστάτησε ο μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνός, απένειμε εις τον συνταξιούχο δάσκαλο, λαογράφο, συγγραφέα και ποιητή κ. Σταμάτη Αποστολάκη ως αναγνώριση του σπουδαίου κοινωνικού και εκπαιδευτικού έργου του εξ ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχου μας κ. Βαρθολομαίου δια προχειρίσεως το οφφίκιον του Άρχοντος Προστάτου των Γραμμάτων της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας.
Στον λόγο του ο μητροπολίτη κ. Δαμασκηνός απευθυνόμενος στον τιμώμενο Σταμάτη Αποστολάκη που ήταν φανερά συγκινημένος υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, ότι «Η χάρη του Κυρίου μας αξίωσε δια των πρεσβειών της Κυρίας Θεοτόκου σήμερα να απονείμουμε ευχή και εντολή του Παναγιοτάτου Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου οφίκιο του Άρχοντος Προστάτη των Γραμμάτων. Είναι ιδιαίτερη τιμή για εμάς και για την οικογένειά του, αλλά και για την αδελφότητα των οφφικιάλων διότι το πρόσωπα σας έχει προσφέρει τόσα στην Τοπική μας Εκκλησία, όσα και στην Ιερά Μητρόπολη Κισσάμου και Σελίνου, ιδιαιτέρως κατά την περίοδο που διακονήσατε τον Μακαριστό Γέροντα Μητροπολίτη πρώην Κισσάμου και Σελίνου κυρό Ειρηναίο. Η αγάπη σας προς την παιδεία, η αγάπη σας προς την παράδοση, η αγάπη σας ιδιαιτέρως προς τα παιδιά έδωσε σε εμάς το έναυσμα να προτείνουμε το πρόσωπό σας στον Παναγιότατο κι εκείνος με πολύ χαρά και ικανοποίηση δέχθηκε την πρότασή μας και βεβαίως έδωσε σ’ εμάς την ευλογία και την τιμή να κάνουμε τη χειροθεσία, αλλά ταυτόχρονα όμως και να είσαστε κοντά στους ανθρώπους που αγαπήσατε, σας αγάπησαν, στην ενορία την οποία μένετε, αλλά και στον χώρο τον οποίο διακονήσατε και περισσότερο κοντά στους συγγενείς σας, στα παιδιά σας, στα εγγόνια σας, την σύζυγό σας για να δεχθείτε αυτή την χαρά και την τιμή η οποία απευθύνεται εις πρόσωπα τα οποία κυρίως εστιάζεται να μεταβούν στην Κωνσταντινούπολη για να λάβουν αυτό το οφφίκιον παρά των χειρών του Παναγιοτάτου».
Αμέσως μετά στον σύντομο χαιρετισμό του ο κ. Σταμάτης Αποστολάκης επεσήμανε μεταξύ άλλων: « Όταν το πληροφορήθηκα από τον Σεβασμιότατο, με την απόλυση της αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας της εορτής του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, εκεί στην εξοχική εκκλησία της παραλίας της Νέας Χώρας, η συγκίνηση μου ήταν μεγάλη!
Αναρωτήθηκα αν δικαιούται η ταπεινότητα μου, μιας τόσο υψηλής Πατριαρχικής αναγνώρισης; Μήπως είναι υπερβολή εκτίμησης του έργου μου, η αποδιδόμενη, σήμερα, στο πρόσωπό μου τιμή; Με αυτές τις αγωνίες παρέμεινα στο σπίτι μου, σκεπτόμενος. Κι άρχισα διερευνητικά να ξεφυλλίζω φακέλους, σημειώσεις και δημοσιεύματα μου, εξήντα πέντε χρόνων, από το 1952 ως χθες. Με διακατείχαν οι πατρογονικές συμβουλές των αείμνηστων γονέων μου – κι ας ήταν τα γράμματα τους δημοτικού – που μου τόνιζαν τον σεβασμό στους συνανθρώπους μου, την αξία του χρόνου και πρώτιστα την Πίστη μας στο Θεό και την απέραντη αγάπη μας για την Πατρίδα. Και την επιλογική χαρακτηριστική τους φράση: “Παιδί μου, να πράττεις έτσι, που απ’ όπου περνάς να μην ντρέπεσαι”. Τι εκατάφερα, μόνο ο Θεός το ξέρει…».
Καταλήγοντας ο κ. Αποστολάκης επεσήμανε: «Αναπολώ το κύριο έργο μου: την επί 35 χρόνια υπηρεσία μου στη Δημοτική Εκπαίδευση, η οποία σημάδεψε τη ζωή μου ευχάριστα και δημιουργικά και την προσωπική και οικογενειακή μου πορεία.
Και θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνό για την ύψιστη τιμή που έκανε στο πρόσωπό μου, να εισηγηθεί προτείνοντας με στον Οικουμενικό μας Πατριάρχη, για την παρούσα τιμή.
Και να ευχαριστήσω περίσσια, τον σεπτό μας Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, που δέχτηκε ευχαρίστως την σχετική εισήγηση του Μητροπολίτη μας και αποφάσισε να με συγκαταλέξει μεταξύ των οφφικιαλίων του Οικουμενικού μας Θρόνου, αποδίδοντας μου την τιμή Εντιμότατου Άρχοντος Προστάτου των Γραμμάτων της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας!».
Γιάννης και Ηλίας Κάκανος
Σημείωση:
Άξιζε αυτή η μεγάλη τιμή στον συγκεκριμένο παλιό δάσκαλο, λαογράφο, συγγραφέα και ποιητή Σταμάτη Αποστολάκη και μπράβο στην τοπική μας εκκλησία που έπραξε το αυτονόητο. Γεμάτη ήταν, αλλά με την επί πλέον τιμητική διάκριση που θα γινόταν μετά τους Χαιρετισμούς και είχε μάλιστα δημοσιευθεί στον Τύπο για τον συγκεκριμένο παλιό δάσκαλο και πνευματικό άνθρωπο του τόπου μας, ο κόσμος έπρεπε να είχε γεμίσει ασφυκτικά και τον εξωτερικό πέριξ του Ιερού Ναού χώρο. Απουσίαζαν πολλοί και προπαντός μαθητές σχολείων. Κρίμα!