Επαρχιακό Φως Ειδήσεις-Ρεπορτάζ-Πολιτισμός-Κοινωνία-Άποψη
Οι καταρρακτώδεις βροχές που δυστυχώς συνεχίζονται όλη μέρα σήμερα στο Νομό Χανίων, είχαν ως αποκορύφωμα την κατάρρευση της ιστορικής γέφυρας του ποταμού Κερίτη στον Αλικιανό. Μια γέφυρα μνημείο που δεν άντεξε την ορμητικότητα των αγριεμένων νερών του ποταμού τα οποία πλημμύρισαν ακόμα και τις παρόχθιες περιοχές του από την υπερχείλιση.
Οι εικόνες που παραθέτουμε από τον Αλικιανό και όχι μόνο, μιλούν από μόνες τους.
Τα Χανιά και ο Νομός Χανίων γενικότερα αντιμετωπίζουν την πιο βαριά κακοκαιρία για τα τελευταία 60 τουλάχιστον χρόνια, σύμφωνα με μαρτυρίες ηλικιωμένων.
Το ιστορικό της γέφυρας Κερίτη όπως το αναγράφει στην προσωπική του σελίδα στο Facebook ο τέως προϊστάμενος της 28ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Μιχάλης Ανδριανάκης και έχει πάρει από το βιβλίο με τίτλο “Η Αρχιτεκτονική στην Κρήτη” με συγγραφέα την μακαριστή συνάδελφο του αρχαιολόγο Χρυσούλα Τζομπανάκη, έχει ως εξής:
«Η γέφυρα του Κερίτη, ένα από τα
εμβληματικά έργα της περιόδου της Κρητικής Πολιτείας με προϋπολογισμό για την
“κατασκευήν γέφυρας (και κοιτοποίησιν) εν τω ποταμώ Καιρίτη” 45.000
δραχμές. Τη μελέτη υπογράφει ο μηχανικός Χρήστος Τσολίνας. Το έργο
δημοπρατήθηκε στις 20/11/1907. Στις 7/5/1911 το έργο φαίνεται ότι έχει
τελειώσει, αφού δημοπρατείται “η κατασκευή θωρακείων, κορωνίδος και
ρείθρων”.
Η εντυπωσιακή για το μέγεθος και τη μορφή της
γέφυρα, έχει τρία τόξα και μήκος 90 μέτρα. Η κατασκευή των εξωτερικών
επιφανειών της είναι ιδιαίτερα επιμελημένη και ισχυρή, από λαξευτό πωρόλιθο και
με την τεχνική του pugniato (δημιουργία μεγάλων αρμών ανάμεσα στις πέτρες), που
έχει τις αρχές της στα χρόνια της όψιμης Βενετοκρατίας και έχει επιβιώσει στην
αρχιτεκτονική της Κρήτης και στους επόμενους αιώνες, ενώ φανερές είναι και οι
σύγχρονες νεοκλασικές επιδράσεις.
Για να επιτύχουν τη δημιουργία μεγάλων ανοιγμάτων
και ταυτόχρονα να αποφύγουν το υπερβολικό ύψος, χρησιμοποίησαν το λεγόμενο
“χαμηλωμένο τόξο”, που είναι μικρότερο από ημικύκλιο. Αυτό βέβαια
προϋποθέτει, σύμφωνα με τους Βενετσιάνους αρχιτέκτονες, ισχυρά βάθρα και καλό
“φόρτωμα” στην άνω επιφάνεια. Από τις φωτογραφίες μετά την καταστροφή
φαίνεται ότι το φορτίο μεταξύ των εξωτερικών τοίχων δεν ήταν συμπαγές, αλλά από
πέτρες και χώμα. Ίσως αυτός να ήταν ένας από τους λόγους της κατάρρευσης, αλλά
αυτό θα το πουν οι ειδικοί. Το θέμα είναι πως ένα από τα σημαντικά νεότερα
μνημεία του τόπου μας χάθηκε εξαιτίας της απίστευτης θεομηνίας, την οποία από
εδώ και στο εξής θα πρέπει να περιμένουμε συχνά, συνέπεια όπως λένε της
κλιματικής αλλαγής. Ας ελπίσουμε πως το μνημείο θα ανακατασκευαστεί, αφού πρώτα
γίνει το ζητούμενο επί χρόνια, μια άλλη γέφυρα με αρκετό πλάτος για να συνδέσει
ξανά τις περιοχές αυτές με τον υπόλοιπο νομό.
Και να μην ξεχνούμε πως την 1η Αυγούστου του 1941
δίπλα στη γέφυρα εκτελέστηκαν 108 άνδρες από τον Αλικιανό και τα γύρω χωριά.
Τέλος με την ΥΑ ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑ/1644/44519/27-8-2009, ΦΕΚ 1052/Β/12-10-2009 Απόφαση έχει ενταχθεί στο διαρκή κατάλογο των κηρυγμένων αρχαιολογικών χώρων και μνημείων της Ελλάδος ως Νεότερο Μνημείο».
Γιάννης και Ηλίας Κάκανος
