Επαρχιακό Φως Ειδήσεις-Ρεπορτάζ-Πολιτισμός-Κοινωνία-Άποψη
Εκδηλώσεις τιμής και μνήμης πεσόντων στον Αλικιανό και το Κοντομαρί του Δήμου Πλατανιά πραγματοποιήθηκαν μετά τις 10,30’ το πρωί της Κυριακής στο πλαίσιο του εορτασμού της 78ης Επετείου της Μάχης της Κρήτης.
ΣΤΟΝ ΑΛΙΚΙΑΝΟ Αμέσως μετά την Θεία Λειτουργία και το καθιερωμένο μνημόσυνο στη μνήμη των Πεσόντων κατά τη Μάχη της Κρήτης που τελέσθηκε στον περικαλλή Ιερό Ναό Τιμίου Σταυρού στον Αλικιανό, ακολούθησε στον αύλειο χώρο του με το μνημείο επιμνημόσυνη δέηση, χαιρετισμοί, ομιλία, κατάθεση στεφάνων, τήρηση ενός λεπτού σιγής και ψάλθηκε ο Εθνικός Ύμνος απ’ όλους.
Στον χαιρετισμό του ο οικοδεσπότης δήμαρχος Πλατανιά υπογράμμισε μεταξύ άλλων ότι «στον χώρο αυτό που βρισκόμαστε έγιναν οι εκτελέσεις των πατριωτών κατά την διάρκεια της Μάχης της Κρήτης και είναι ένα σημείο στο οποίο τιμούμαι κάθε χρόνο την μνήμη τους, ενώ συγχρόνως προσπαθούμε να αναδεικνύουμε τα γεγονότα και τη σημασία που είχε αυτή η Μάχη. Μετά από εδώ θα πραγματοποιηθεί άλλη μία παρόμοια εκδήλωση στο χωριό Κοντομαρί η οποία ήταν πρώτη σε επίπεδο Ευρώπης εκτέλεση αμάχων στην πραγματικότητα όπου πετύχαμε μετά από πολλές προσπάθειες πριν από πολλά χρόνια να υπογραφεί το σχετικό προεδρικό διάταγμα και να δημοσιευθεί στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 2 Απριλίου 2019 με αριθ. φύλλου 54 όπου αναγνωρίζεται στο Νομό μας ως μαρτυρικά χωριά ο Καλλικράτης στα Σφακιά και το Κοντομαρί σ’ εμάς του Δήμου Πλατανιά. Έτσι, λοιπόν, ήρθε μια δικαίωση με την αναγνώριση της ιστορικής τους σημασίας».
Ο ίδιος απαντώντας στο ερώτημα μας για τι πρόκειται να γίνει και πότε με την γέφυρα του Κερίτη, δήλωσε τα εξής: «Υπάρχουν καλά νέα μετά την τραγική πραγματικότητα της πτώσης της γέφυρας. Υπογράφθηκε από τον αρμόδιο υπουργό υποδομών η προγραμματική σύμβαση στην οποία συμμετέχει φυσικά το Υπουργείο Πολιτισμού, ο Δήμος Πλατανιά, η Περιφέρεια και άλλοι φορείς προϋπολογισμού οκτώ εκατομμυρίων ευρώ για την ανακατασκευή της για να γίνει όπως ήτανε και να διατηρείται η ιστορία με τους εκτελεσθέντες την Κατοχή. Παράλληλα έχουμε άλλο ένα καλό νέο. «Ο υπουργός υπέγραψε και την απόφαση για το σύνολο των μελετών που απαιτούνται για την κατασκευή νέας σύγχρονης γέφυρας στον Αλικιανό κάτι που είχαμε θέσει υπ’ όψη του από το πρώτη μέρα της καταστροφή της. Και τα δύο έργα αποτελούν μια υποχρέωση στην τοπική κοινωνία ενώ συγχρόνως υπηρετούν την τοπική ιστορία».
Χαιρετισμό επίσης απηύθυνε ο κ. Εμμανουήλ Νικολακάκης επισημαίνοντας ότι «μετά την εκλτέλεση της 2ης Ιουνίου οι κατοχικές Αρχές απαγόρευαν να γίνουν μνημόσυνα. Το πρώτο μνημόσυνο που έγινε ήταν το 1945 με την αποχώρηση των Γερμανών στο ίδιο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα και που τότε ήταν ο ασβεστωμένος λάκκος. Εννιά χρόνια αργότερα με πρωτοβουλία της Πατριωτικής Ένωσης Κυδωνίας, ψυχή της οποίας ήταν ο αείμνηστος Γεώργιος Δημητρίου Καψωμένος και βέβαια με τους συνεργάτες που είχε έγινε η ανέγερση αυτού του μνημείου…».
Ομιλητής στα γεγονότα της περιόδου ήταν ο συνταξιούχος δάσκαλος Πέτρος Πανηγυράκης ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στην εκτέλεση ενός συγγενούς του υπογραμμίζοντας: «Πέρασαν 78 χρόνια και η Κρήτη δεν ξεχνά ποτέ το χρέος της για εκείνους που θυσιάστηκαν για της πατρίδας την τιμή. Ήρθαμε σήμερα στον Αλικιανό, ταπεινοί προσκυνητές για να ανάψουμε ένα κερί στη μνήμη τους και να καταθέσουμε ένα δάφνινο στεφάνι στο μνημείο που έχει στηθεί στον τόπο της εκτέλεσης τους. Κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ της ψυχής μας στους 42 νεκρούς μάρτυρες, που έπεσαν σ’ αυτόν εδώ τον ιερό, αγιασμένο χώρο του Τιμίου Σταυρού στον Αλικιανό. Η αυλαία των εκτελέσεων εις βάρος του άμαχου πληθυσμού και των αμυνόμενων κατοίκων της Κρήτης, άνοιξε με την πτώση των αλεξιπτωτιστών και έκλεισε με την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής με τη λήξη το πολέμου». Ο ίδιος συνεχίζοντας επεσήμανε: « Η σεμνή σημερινή τελετή είναι αφιερωμένη στη μνήμη των αδικοχαμένων μαρτύρων πατριωτών, συγχωριανών και άλλων που τυχαία βρέθηκαν εδώ στον Αλικιανό την ημέρα εκείνη και άνανδρα εκτελέστηκαν. Μεταξύ εκείνων της 2-6-1941 ήταν και ο αναγραφόμενος 41ος μάρτυρας Δημήτριος Τίτου Πανηγυράκης από τα Χανιά με καταγωγή από το Παιδοχώρι Αποκορώνου… Συγχαρητήρια αξίζουν σ’ αυτούς που συνεχίζουν να τιμούν τους εθνομάρτυρες όπως θέλω να τους αποκαλώ, γιατί οι εκδηλώσεις αυτές γίνονται για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι, να είναι περήφανοι ως Χανιώτες, Κρήτες, Έλληνες. Είμαστε υπερήφανοι και συγκινημένοι γι’ αυτούς και τους αξίζει Τιμή και Δόξα, γιατί με θάρρος και αποφασιστικότητα αντιμετώπισαν την εκδικητική μανία των κατακτητών. Να είναι ελαφρύ το χώμα που τους σκέπασε. Δεν πέθαναν ποτέ. Έγιναν Αθάνατοι».
ΣΤΟ ΚΟΝΤΟΜΑΡΙ
Προεξάρχοντος του μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνού τελέστηκε στο μνημείο των εκτελεσθέντων στο Κοντομαρί η επιμνημόσυνη δέηση παρουσία πολιτικών Αρχών αρκετού κόσμου και ομάδας ριζιτών που τραγούδησαν μετά την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου ριζίτικα τραγούδια.
Στην εκδήλωση απηύθυναν χαιρετισμούς ο δήμαρχος Πλατανιά κ. Γιάννης Μαλανδράκης, ο βουλευτής Χανίων κ. Αντώνιος Μπαλωμενάκης και ο κ. Δημήτριος Ανθούσης εκ μέρους της Λαϊκής Συσπείρωσης.
Ο κ. Αντώνης Μπαλωμενάκης σημείωσε: “Υποκλινόμαστε με σεβασμό και ευλάβεια στη μνήμη όσων έπεσαν για την ελευθερία της πατρίδας μας και συνεχίζουμε την προσπάθεια τους για μια Ελλάδα της προκοπής, της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας και θεωρώ πολύ σημαντικό που το χωριό αυτό συμπεριλήφθηκε επιτέλους στα μαρτυρικά χωριά». Αμέσως μετά επεσήμανε ότι « η Ελληνική Βουλή μετά από πολλά χρόνια και πολλές προσπάθειες ψήφισε εντολή με την οποιαδήποτε κυβέρνηση να αρχίσει επίσημα σύμφωνα με τα παγκόσμια διπλωματικά δεδομένα την διεκδίκηση των Γερμανικών αποζημιώσεων…».
Ο κ. Δημήτρης Ανθούσης επεσήμανε: “Σήμερα ο χώρος ο δικός μας υλοποιεί ένα καθήκον, μία ηθική υποχρέωση για το χθες, για το σήμερα για το αύριο, για τους παλιούς, για τους νέους, για όλους όσους πρέπει να κρατήσουμε ζωντανή την ιστορική μνήμη, για όσους όσοι πρέπει να αντλήσουμε το 2019, 78 χρόνια μετά τα σωστά συμπεράσματα για το σήμερα… Το αίμα των συντοπιτών μας που ενέπνευσε μια εποποιία της Εθνικής Αντίστασης να βρει την ουσιαστική και πλήρη δικαίωση που σαφώς η αναγνώριση του Κοντομαρί ως μαρτυρικού χωριού είν αι το πρώτο βήμα, αλλά οι Γερμανικές αποζημιώσεις είναι το δεύτερο, αλλά και το τσάκισμα του φασισμού και του ναζισμού που πάει δυστυχώς να σηκώσει κεφάλι στην Ευρώπη είναι το τρίτο…».
Στην εκδήλωση έδωσε το «παρών» και ο πρώην υπουργός κ. Χρήστος Μαρκογιαννάκης ο οποίος με δήλωση του στα «Χ.ν.» και στο Επαρχιακό φως” υπογράμμισε: « Ασφαλώς η απόδοση τιμής σε όλους τους ανθρώπους που έδωσαν ότι πολυτιμότερο είχαν για την ελευθερία αυτού του τόπου, τη ζωή τους, είναι δεδομένο, πρέπει να γίνεται αλλά θέλω να πιστεύω ότι σημαντικότερο είναι να μεταλαμπαδεύουμε στις νέες γενιές τον ηρωισμό και την αποφασιστικότητα προκειμένου να διεκδικούν, να συντηρούν και να αγωνίζονται για ιδανικά. Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη τιμή η οποία μπορεί να γίνει σε αυτούς τους ανθρώπους. Οι νέοι άνθρωποι, εμείς που δεν γνωρίσαμε τα γεγονότα εκείνα όχι απλά να κάνουμε μία τελετή και τυπικά να τελειώνουμε την υποχρέωση μας αλλά να εμπεδώνουμε την πίστη, την πεποίθηση εκείνων των ανθρώπων για τα ιδανικά για τα οποία θυσιάστηκαν».
Κεντρική ομιλήτρια στην εκδήλωση ήταν η κα Ζαχαρένια Σημανδηράκη η οποία μέσα από μια μακροσκελή αναφορά στα ιστορικά θλιβερά γεγονότα της περιόδου εκείνης υπογράμμισε τα εξής: « Μάιος 1941. Με την έναρξη της αεραποβατικής επιχείρησης στην Κρήτη, οι αλεξιπτωτιστές του 3ου Τάγματος της 1ης Μεραρχίας Αλεξιπτωτιστών της Βέρμαχτ προσγειώθηκαν στα νοτιοανατολικά του αεροδρομίου του Μάλεμε. Οι εισβολείς αντιμετωπίστηκαν από άνδρες του Νεοζηλανδικού στρατού (21ο και 22ο Τάγμα) και από ντόπιους πολίτες, που έφεραν από πρωτόγονα έως απηρχαιωμένα όπλα. Οι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές βρέθηκαν αντιμέτωποι με απρόσμενα ισχυρή αντίσταση και υπέστησαν μεγάλες απώλειες… Στις 2 Ιουνίου 1941, τέσσερα φορτηγά γεμάτα με Γερμανούς αλεξιπτωτιστές από το 3ο Τάγμα του 1ου αερομεταφερόμενουΣυντάγματος της Λουφτβάφφε, υπό τις διαταγές του υπολοχαγού Χόρστ Τρέμπες, περικύκλωσαν το Κοντομαρί. Ο Τρέμπες, πρώην μέλος της Χιτλερικής νεολαίας, ήταν ο ανώτερος αξιωματικός του Τάγματος που είχε επιβιώσει της μάχης αλώβητος…. Οι όμηροι οδηγήθηκαν στους παρακείμενους ελαιώνες, όπου οι Γερμανοί έστησαν τη γραμμή του θανάτου και ακολουθώντας το πρόσταγμα του υπολοχαγού Τρέμπες, σκόπευαν και ακολούθως εκτέλεσαν τους άνδρες που είχαν απέναντι τους…».
