Και πρωτάρηδες στη Βουλή ψήφισαν ΝΑΙ !!!

Κι ενώ το ηρωικό ΟΧΙ του 1940 ειπώθηκε από έναν δικτάτορα, όλοι οι Έλληνες τάχθηκαν υπέρ αυτής της τοποθέτησης υπερασπιζόμενοι τα πάτρια εδάφη με κάθε τρόπο.  Οι από εκεί και μετά πρωθυπουργοί άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο ευθύνονται για τον διαιωνιζόμενο κομματισμό και τα κοινωνικά φρονήματα. Λάθη, παραλείψεις και σκοπιμότητες  από τους πρωθυπουργούς αλλά και από τις εκάστοτε συνθέσεις του Ελληνικού κοινοβουλίου, είναι οι αιτίες  που έφεραν τη χώρα σε αυτό το κατάντημα…  

Ο λαός,  δικαίως δυσανασχέτησε και βγήκε ειρηνικά στις πλατείες αλλά ο πολιτικός κόσμος δεν πήρε το μήνυμα που όφειλε για να ακούσουμε κατά πλειοψηφία μέσα στη Βουλή πολλά νέα ΟΧΙ. Λυπηρό να συνταυτίζονται με τους παλιούς πολιτικούς και νέοι, πρωτάρηδες που μπήκαν για πρώτη φορά στη βουλή!    

Σχόλια
Βασίλης Μπουλακάκης σχολίασε:
June 30th, 2011 at 21:40
Αυτό το ηρωικό ΟΧΙ ο Μεταξάς το είπε εις διπλούν! Το 1936 η Ελλάδα αρνήθηκε να συνεχίσει να πληρώνει το δάνειο που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique. Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διαρκές Δικαστήριο του Διεθνούς Δικαίου της Κοινωνίας των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Η φασιστική κυβέρνηση του Μεταξά έστειλε ένα υπόμνημα στο Διαρκές Δικαστήριο, στο οποίο, μεταξύ άλλων, λέει το εξής: “Είναι αδύνατο να πληρωθεί το χρέος και την ίδια ώρα να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Το ένα πρέπει να υποχωρήσει έναντι του άλλου. Kαθήκον μιας Κυβέρνησης είναι να εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημόσιων υπηρεσιών υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών της. Από κανένα Κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή συνολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις αν αυτό θέτει σε κίνδυνο τη λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών του και έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας.” Το Ελληνικό σκεπτικό έγινε αποδεκτό και αθωώθηκε η χώρα μας, δημιουργώντας έτσι κι ένα νομικό προηγούμενο πάνω στο οποίο πάτησαν αργότερα πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων, το 2003 η Αργεντινή του προέδρου Νέστορ Κίχνερ.
Το ερώτημα που τίθεται είναι απλό: Πως είναι δυνατό μια φασιστική Κυβέρνηση να έβαλε πάνω από όλα το συμφέρον του Ελληνικού λαού και της χώρας και μια Δημοκρατική κυβέρνηση να μην διανοείται κάν να το σκεφθεί;
Ο καθένας από εμάς ας δώσει όποια απάντηση θέλει…