Επαρχιακό Φως Ειδήσεις-Ρεπορτάζ-Πολιτισμός-Κοινωνία-Άποψη
Ανάμεσα στις πιο πανοραμικές περιοχές του Νομού και της Κρήτης συμπεριλαμβάνεται το πανέμορφο χωριό Μαλάξα, του τέως Δήμου Κεραμειών Χανίων, το οποίο παλαιότερα είχε δική του έδρα Κοινότητας, ενώ σήμερα με τον «Καλλικράτη», ανήκει στον Δήμο Χανίων. Το χωριό αποτελείται από αρκετές γειτονιές με τα σπίτια, παλιά και καινούργια, να είναι κτισμένα σε υψόμετρο από
Πολύ σύντομα τελειώνουν και οι κτηριακές εγκαταστάσεις με τη διαμόρφωση ενός πρότυπου χώρου Αθλητικού Ιππικού Ομίλου, που θα δώσει ακόμα περισσότερη πνοή στη Μαλάξα και την περιοχή. Για τη χθεσινή ξενάγηση στο χωριό παρέα μ’ έναν Μαλαξιανό, τον Χαράλαμπο Λειβαδιωτάκη, πληροφορηθήκαμε νέα στοιχεία τα οποία – ίσως – και να μην γνωρίζουν αρκετοί από τη νέα γενιά που μένουν στα περίχωρα της πόλης, που συνεχώς επεκτείνεται. Καταγράφουμε την εξιστόρηση με κάθε λεπτομέρεια προβάλλοντας, μάλιστα, αρκετές φωτογραφίες από αυτό το ιστορικό μέρος: “ Ανήκω στη γενιά των 50ρηδων έχοντας γεννηθεί εδώ το 1961. Εκείνη την περίοδο όλες οι γειτονιές του χωριού είχαν νέες οικογένειες με τις περισσότερες να είναι πολύτεκνες. Στο Δημοτικό Σχολείο δίπλα στην κεντρική εκκλησία πηγαίναμε 40 παιδιά και όλα από τη Μαλάξα. Το χωριό μας ήταν μεγάλο και είχε την έδρα της Κοινότητας μέχρι που καταργήθηκε από τη νομοθεσία του «Καποδίστρια» κι έκτοτε ήμασταν στο Δήμο Κεραμειών και τώρα με τον «Καλλικράτη» στον Δήμο Χανίων. Όπως μου έλεγε ο πατέρας μου και είχε ακούσει κι αυτός από τους γονείς του, εκτός από την Πάνω Μαλάξα που βρισκόμαστε τώρα και ξέρουν όλοι, υπήρχε και η Κάτω Μαλάξα, από την πάνω μεριά της νέας εθνικής οδού μετά τον οδικό κόμβο της Σούδας. Η απόσταση της Πάνω με την Κάτω είναι τρία χιλιόμετρα και η σύνδεση γινόταν από ένα πολύ καλό μονοπάτι, τον οποίο έλεγαν καρόδρομο, αλλά επιτρέψετε μου να πω ότι ήταν «μουλαρόδρομος» γιατί η ανηφόρα που είχε δεν επέτρεπε στις αντοχές των ζώων να σέρνουν κάρα. Αυτός ήταν ο επίσημος δρόμος από τη Σούδα προς την Κάτω και την Πάνω Μαλάξα. Άλλοι πηγαινοερχόταν πεζοί, κάνοντας 40 με 50 λεπτά και άλλοι καβαλάρηδες. Υπήρχε, όμως, άλλος ένας τέτοιος δρόμος από την Πάνω Μαλάξα που συνέδεε τα Νεροκούρου. Οι σημερινοί δρόμοι που συνδέουν το χωριό με τα Χανιά διανοίχτηκαν μετέπειτα και συγκεκριμένα από τους Γερμανούς στην Κατοχή με αγγαρείες ντόπιων. Τα μονοπάτια δεν τα χάλασαν, ίσως και να σεβάστηκαν την αξία τους, προτίμησαν να κάνουν άλλες διανοίξεις. Με τα χρόνια να κυλούν στη συνέχεια, ο πρώτος δρόμος των Γερμανών από τα Νεροκούρου καταργήθηκε με άλλη διάνοιξη. Σήμερα, παραμένει μόνο το ένα μονοπάτι που έχει μετασκευαστεί σε αγροτικό – ας πούμε – δρόμο και εξυπηρετεί τις ανάγκες των συγχωριανών μου και τους κτηνοτρόφους που έχουν τις περιουσίες και τα ζώα τους εκεί. Στην Κάτω Μαλάξα ο άλλοτε παλιός οικισμός είναι ακατοίκητος, συναντάς μόνο ερείπια. Απ’ ό,τι έχω ακούσει είχε γίνει μελέτη για να διανοιχθεί από εκεί ο δρόμος επικοινωνίας με το χωριό μας αλλά κάπου κόλλησε, προφανώς επειδή υπάρχει η άποψη ότι θα είναι καλύτερα να ανακαινισθεί το ιστορικό μονοπάτι, για να αξιοποιηθεί τουριστικά η περιοχή. Δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει αλλά και οι δύο απόψεις είναι καλές. Αγαπάμε τον τόπο μας και γι’ αυτό ανακαινίζουμε τα πατρικά σπίτια ή των προγόνων μας αλλά και κατασκευάζουμε καινούργια. Σύντομα θα ολοκληρωθεί ένα μεγάλο έργο στη Μαλάξα με την κατασκευή ενός Ιππικού Ομίλου, ο οποίος – παράλληλα με τις επιχειρήσεις ταβέρνες και ξενοδοχείο που υπάρχουν – θα τονώσει περισσότερο την τοπική οικονομία. Αν οι αρμόδιοι φορείς και Υπηρεσίες εντάξουν και ορισμένα άλλα ιστορικά κτήρια, όπως είναι ο Πύργος των Τούρκων στην πιο περίοπτη τοποθεσία του χωριού, ο ανεμόμυλος και παλιά μισογκρεμισμένα αρχοντικά σε ανακατασκευή, θα είναι καλύτερα…”
Απόψεις με το παλιό μονοπάτι ή δρόμο αλόγων, που συνέδεε τη Σούδα με την Κάτω και την Πάνω Μαλάξα.
Ο Χαράλαμπος Λειβαδιωτάκης στο καινούργιο σπίτι που κτίζει στο χωριό με παραδοσιακό «χρώμα». “Έχω φτιάξει πατητήρι, έναν αμπελώνα αλλά και φούρνο με ξύλα, επειδή μ’ αρέσει να ζω ξανά τα χρόνια της παιδικής μου ηλικίας στο χωριό. Ό,τι κάνω αρέσει στη γυναίκα μου και τα παιδιά μου και όλοι μαζί κάνουμε ό,τι μπορούμε. Έφερα και μια παλιά πλάκα από σκαλιστή πέτρα που αποτελούσε το κύριο σώμα της φάμπρικας του παππού μου”.
“Ο Πύργος των Τούρκων, αν και γκρεμισμένος, αποτελεί μνημείο για την περιοχή και πρέπει να ανακατασκευαστεί. Είχαν αρχίσει κάποιες εργασίες αλλά σταμάτησαν. Παρακάτω υπάρχει και ο παλιός ανεμόμυλος του χωριού, που άλεθαν τα σιτηρά τους οι χωριανοί”, επισημαίνει ο Χαράλαμπος Λειβαδιωτάκης.
Η κεντρική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και δίπλα το Δημοτικό Σχολείο.
Ο υπό κατασκευή Ιππικός Όμιλος
Άποψη της μεσαίας γειτονιάς ή «Μεσοχωριάς» από τα «Κακαλιανά» με το γκρεμισμένο παλιό αρχοντικό, που σώζεται η καμινάδα του.
Μια παλιά φωτογραφία σε κορνίζα με τη γειτονιά «Μεσοχωριά» χιονισμένη τον Μάρτιο του 1987.
Παραδοσιακά καινούργια διαμερίσματα προς ενοικίαση.
Μερική όψη του παλιού κεντρικού δρόμου από τα Νεροκούρου στη Μαλάξα.
