Για τον περισσότερο κόσμο ενδεχομένως να είναι ακόμα αδιανόητο να σκεφτεί ότι θα μπορεί μια μέρα να περπατήσει ελεύθερα στους εσωτερικούς χώρους της Βουλής
και όχι στον αυλόγυρο της μοναχά. Οι καιροί σήμερα είναι πονηροί και χρειάζεται
υπομονή και ψυχραιμία. Οι ανησυχίες όπως και οι σκέψεις που κάνουν οι
περισσότεροι ευαισθητοποιημένοι πολίτες αυτής της χώρας πηγάζουν πράγματι μέσα
από την υφιστάμενη αδικία του πολιτικοκοινωνικού συστήματος που βιώνουμε
καθημερινά. Αποδείχθηκε, βέβαια, ότι δανεικά και αγύριστα δεν υπήρξαν ποτέ.
Δανεικά πήραμε με το αζημίωτο από τους δανειστές  και συνεχίζουμε να ζητάμε ακόμα. Αντί,
λοιπόν, η κυβέρνηση να καταπολεμήσει τις εκ των έσω κακές συνήθειες και
οικονομικές διαρροές που συντήρησαν οι πολιτικοί με τα ρουσφέτια συνεχίζουν ν’
αδιαφορούν. Οι υπεράριθμοι στο δημόσιο είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να
μας προβληματίσει όλους. Γιατί τους διόριζαν οι βουλευτές; Δεν μπορούσαν να
διανοηθούν ότι μια μέρα δεν θ’ άντεχε η οικονομία του κράτους αυτό το βάρος;
Δικαιολογημένα ανησυχούν χιλιάδες πολίτες με την όλη κατάσταση που έχει
προκύψει και γι’ αυτό βλέπουμε, ακούμε και διαβάζουμε διάφορες ενέργειες
συσπείρωσης πολιτών. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο άρχισε να «ζυμώνεται» και η ιδέα
ότι έχουμε το δικαίωμα ως λαός να επισκεφτούμε την Βουλή που είναι το σπίτι
μας. “Είναι απλά μια κίνηση πολιτών αληθινή, αναγκαία και δημοκρατική…” υπογραμμίζει,
μεταξύ άλλων, ένας νέος 31 ετών που είχε κι έχει όνειρα ακόμα. Κι ενώ
επικροτούμε αυτή την πρόταση δεν την συνιστούμε για την ώρα επειδή αυτό το
σπίτι, οι «ένοικοι» το θεωρούν ακόμα δικό τους!