Στο μικρό πανέμορφο ορεινό χωριό της ενδοχώρας, τα Μεσαύλια συναντήσαμε έναν ηλικιωμένο αγρότη τον Κωνσταντίνο Κουτουλάκη που θέλησε να διαμαρτυρηθεί για την αυστηρή αντιμετώπισή του από το κράτος, ως ανάπηρος, λέγοντας, τα εξής: “ Πριν από τριάντα περίπου χρόνια αρρώστησα και χρειάστηκε να χειρουργηθώ στο αριστερό μάτι μήπως και γλίτωνα το φως μου, αλλά, δυστυχώς, η χειρουργική επέμβαση δεν έφερε αποτέλεσμα και έτσι έμεινα τυφλός από εκεί. Για την αναπηρία αυτή πέρασα από τις κατά τον νόμο επιτροπές και έβγαλα μια μικρή αναπηρική σύνταξη που παίρνω και σήμερα. Πέρυσι, όμως, μου έτυχε ένα πολύ κακό ατύχημα από την εκπυρσοκρότηση του κυνηγετικού μου όπλου με αποτέλεσμα να με βρούνε τα σκάγια στο δεξιό πόδι το οποίο μου έκοψαν στη συνέχεια στο χειρουργείο. Ζω, όμως, κι ευχαριστώ τον Θεό, αλλά έχω μεγάλο παράπονο στο κράτος επειδή η επιτροπή που πέρασα για να εκτιμήσει την αναπηρία μου με έκοψε και συνεχίζω να πορεύομαι με την ίδια σύνταξη. Κι ενώ το κράτος έδωσε τόσες συντάξεις σε περιπτώσεις που δεν έπρεπε, σε μένα άσκησε τόση αυστηρότητα. Θέλω μέσα από το «Επαρχιακό φως», το οποίο αποτελεί στήριγμα και ελπίδα μας, να διαμαρτυρηθώ προς κάθε κατεύθυνση…”.