Θοδωρού: Eκατοντάδες προσκυνητές και επισκέπτες στο νησί για την εορτή των Αγίων Θεοδώρων

 

Η πανηγυρική Θεία Λειτουργία τελέσθηκε από τον εφημέριο της Ενορίας Αγίας Μαρίνας π. Γεώργιο Περάκη με ιερατικό συλλείτουργο. Το «παρών» έδωσαν ο δήμαρχος Χανίων Μανώλης Σκουλάκης με τους αντιδημάρχους Μανούσο Λιονάκη και Ελευθέριο Αμπαδιωτάκη. Παρέστη, επίσης και η διευθύντρια δασικής Υπηρεσίας Πολύμνια Σκλαβάκη με αρκετούς υπηρεσιακούς παράγοντες. 

 

Ένα από τα πολλά αγρίμια που φιλοξενούνται  στα Θοδωρού έχοντας προστασία από το Δασαρχείο με 24ωρη φύλαξη είναι και αυτό που φωτογραφίσαμε. Στα Θοδωρού επιτρέπεται η πρόσβαση μέχρι το εκκλησάκι μια φορά το χρόνο τέτοια μέρα που είναι η εορτή των Αγίων.  Γίνονται προσπάθειες για να είναι υπό όρους επισκέψιμα τα Θοδωρού. Περισσότερα για το νησί των αγριμιών θα διαβάσετε στο παρακάτω δημοσίευμα των “Χ.Ν”.

 

 

Ιστορία των Θοδωρού

 
Ένας μεγάλος βράχος στα βόρεια και πολύ κοντά από την παραλία της Αγίας Μαρίνας και του Πλατανιά είναι το μικρό νησί Θοδωρού το οποίο σήμερα, όπως κάθε χρόνο είχε την τιμητική τους με εκατοντάδες προσκυνητές και επισκέπτες να μεταφέρονται δωρεάν με μικρά σκάφη και χορηγό το Δήμο Χανίων για την εορτή των Αγίων Θεοδώρων. Μεγάλη και σημαντική υπήρξε και φέτος η συμβολή του Λιμενικού Σώματος, αλλά και του κλιμακίου για την δασοπυρόσβεση.

“Τα Θοδωρού, έχουν έκταση 697 στρέμματα και μεγάλη ιστορία”, επαναλαμβάνει κάθε χρόνο στο κύρηγμα του ο δραστήριος εφημέριος της Ενορίας της Αγίας Μαρίνας παπά Γιώργης Περάκης, οποίος και φέτος ανέφερε τον χαρακτηρισμό του νησιού ως το πρώτο «Αρκάδι» της Κρήτης, για να συνεχίσει υπογραμμίζοντας τα εξής: “ Η ιστορία των Θοδωρού είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Το μεγάλο νησί ονομαζόταν στα αρχαία χρόνια Ακυτος (που σημαίνει ακατάλληλο για κατοικία) ή Λητώα, ενώ αναφέρεται και ως Τούλλουρος. Τα Θοδωρού κατά τη Μινωική περίοδο ήταν ιερό άσυλο αλλά αργότερα στα χριστιανικά χρόνια και την περίοδο της Ενετοκρατίας άλλαξε ο χαρακτήρας και η χρήση του νησιού. Οι Ενετοί το ανέφεραν ως San Theodoro ή San Todaro και το 1574 αποφάσισαν να χτίσουν φρούριο στο νησί και να το ενισχύσουν για να εμποδίσουν τους πειρατές και τους Τούρκους να εισβάλλουν στην Κρήτη από την περιοχή του Πλατανιά. Έτσι, λοιπόν, έχτισαν ένα μεγάλο φρούριο στο υψηλότερο σημείο του νησιού και το ονόμασαν Τουρλουρού (turluru) κι ένα μικρότερο λίγο πιο χαμηλά το οποίο ονόμασαν San Theodoro. Και τα δυο φρούρια ήταν πολυγωνικά και κόστισαν περίπου 21,500 δουκάτα, ποσό μεγάλο για την εποχή, αλλά οι Ενετοί διέθεταν όσα χρήματα μπορούσαν περισσότερο για στρατηγικής σημασίας θέματα. Μια φρουρά από 70 άντρες έμενε μόνιμα στο νησί για να προστατεύει μαζί με αυτό ολόκληρη την απέναντι –  από Κολυμπάρι μέχρι Ακρωτήρι- περιοχή.  Το 1645 όμως οι Τούρκοι επιτέθηκαν στην Κρήτη και οι 70 άντρες ήταν πολύ λίγοι για να αντιμετωπίσουν τον εχθρό. Όταν διαπίστωσαν πως η μάχη είχε χαθεί, προτίμησαν να πεθάνουν παρά να παραδοθούν. Αυτοπυρπολήθηκαν και έβαλαν τέλος στη ζωή τους στα Θοδωρού. Αυτό το ολοκαύτωμα προηγήθηκε κατά 216 χρόνια του ολοκαυτώματος της Ιεράς Μονής του Αρκαδίου στο Ρέθυμνο που έγινε το 1866”.  

 

Ο μύθος για το νησί

 
“Εκτός από την προαναφερόμενη επίσημη ιστορία του νησιού,  η λαϊκή θυμοσοφία και παράδοση γεννούν ακόμα πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες και συναρπαστικούς μύθους και τα Θοδωρού δεν θα μπορούσαν να είναι η εξαίρεση”, επεσήμανε ο παπά Γιώργης για να συνεχίσει λέγοντας: “ Σύμφωνα με το μύθο λοιπόν τα Θοδωρού κάποτε δεν υπήρχαν καθόλου, και έβλεπε κανείς την ανοιχτή θάλασσα του Κρητικού πελάγους χωρίς τίποτα να σταματά το βλέμμα. Όμως, μια μέρα, άγνωστο πότε, οι κάτοικοι του Πλατανιά έμελλε να δουν ένα πελώριο τέρας να απειλεί την περιοχή τους. Το τέρας έφτασε στις ακτές του Πλατανιά τα ξημερώματα και οι κάτοικοι τρομοκρατημένοι από τις άγριες φωνές που άκουγαν έσπευσαν να δουν τι ήταν. Είδαν ένα τεράστιο μαύρο όγκο να έρχεται καταπάνω τους, ενώ από πίσω ακολουθούσε το μωρό του. Οι κάτοικοι πήραν τα όπλα τους για να σκοτώσουν το τέρας, πετούσαν δόρατα και βέλη αλλά το τέρας παρέμενε αλώβητο και ετοιμαζόταν να επιτεθεί στους κατοίκους που απειλούσαν το ίδιο και το μικρό του. Καθώς τα δυο τέρατα πλησίαζαν, οι γυναίκες του χωριού έπεσαν στα γόνατα και άρχισαν να προσεύχονται στον Άγιο Γεώργιο και την Παναγία να σώσουν τους κατοίκους και το χωριό τους. Ως εκ θαύματος, τα τέρατα μετατράπηκαν σε δυο τεράστιους πέτρινους όγκους, δυο καινούρια νησιά, ένα μεγάλο κι ένα πολύ μικρότερο. Αυτα τα νησιά ονόμασαν οι κάτοικοι Θοδωρού. Η μεγάλη τρύπα – σπηλιά πάνω στα βράχια του νησιού είναι το στόμα του τέρατος την ώρα που προσπαθούσε να επιτεθεί και ακόμα και σήμερα κάνει τους ντόπιους και επισκέπτες να αναφέρονται στα Θοδωρού με τον χαρακτηρισμό «το θεριό»”.

Στο τέλος παρατατέθηκε πλούσιο κέρασμα σε όλους τους επισκέπτες και προσκυνητές. Παραθέτουμε στιγμιότυπα από την Θεία Λειτουργία και ένα αγρίμι «Κρι κρι» όπως το έπιασε ο φακός μας.

 

 

Χανιώτικα νέα Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012 σελίδα 13.