ΣΤΗΝ ΚΕΡΑΜΩΤΗ ΤΩΝ ΕΝΝΙΑ ΧΩΡΙΩΝ: Πανηγύρι Αγίου Μύρωνα και επιμνημόσυνη δέηση Ξωτικοσπήλιου

17/08/2013 στο 2013, Ρεπορτάζ στα Χανιώτικα νέα

Σε μια πανοραμική πλαγιά βουνού, νοτιοδυτικά του Καστελίου, ανάμεσα στα χωριά Αμυγδαλοκεφάλι και Κάμπο των Εννιά Χωριών είναι η Κεραμωτή όπου σε περιοχή της κοντά στο ιστορικό παραθαλάσσιο «Ξωτικόσπηλιο» είναι κτισμένο το μικρό εξωκλήσι του Αγίου Μύρωνα.

Κτήτοράς του ήταν ο μακαριστός εφημέριος της Ενορίας, π. Νικόλαος Στρατάκης. Το εξωκλήσι γιορτάστηκε και φέτος πανηγυρικά από την οικογένεια Στρατάκη και την Ενορία με προσέλευση αρκετών προσκυνητών. Για το εορταζόμενο εξωκλήσι μίλησε στα «Χ.Ν.» ο γιος του κτήτορα κ. Γεώργιος Στρατάκης λέγοντας τα εξής: “ Στη συγκεκριμένη περιοχή υπήρχε μια πηγή με πολύ καλό και αρκετό νερό, αιτία που οι συγχωριανοί μας καλλιεργούσαν κηπευτικά και είχαν καρποφόρα δέντρα ενώ από το ακαλλιέργητο τμήμα της περιοχής με τα διάφορα βότανα και κουμαροδάση ευωδίαζε όλος ο τόπος και γι’ αυτό τον είχαν ονομάσει «Μύρων». Ο μακαρίτης ο πατέρας μου ήταν τελειόφοιτος της 4^ης Γυμνασίου και απόφοιτος της Πατμιάδας Ιερατικής Σχολής στην Πάτμο των Δωδεκανήσων διετούς φοίτησης. Χειροτονήθηκε διάκονος στο Καστέλι από τον τότε μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου κυρό Ευδόκιμο Συγγελάκη και μέσα στον ίδιο χρόνο σε ιερέα από τον ίδιο μητροπολίτη με Ενορία την Κεραμωτή την οποία διακόνησε για 45 χρόνια χωρίς να πάρει ποτέ άδεια. Αποφάσισε να κτίσει μια μικρή εκκλησία στην περιοχή του «Μύρων» μέσα σε αγροτεμάχιο της οικογένειας, την οποία θεμελίωσε το 1958, για να την αποτελειώσει το 1960. Εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε δρόμος αλλά ένα μονοπάτι και όλα τα υλικά, πέτρες, τσιμέντα, ασβέστης και άμμο τα κουβαλούσαν με τα γαϊδουράκια. Στο κτίσιμο και στη μεταφορά των υλικών εργάστηκαν αφιλοκερδώς πολλοί ενορίτες ενώ τα υλικά που αγοράστηκαν όπως και τα περισσότερα μαστορικά μεροκάματα βάρυναν τον πατέρα μου. Τα εγκαίνια έγιναν δύο χρόνια αργότερα από τον Μητροπολίτη πρώην Κισάμου και Σελίνου κυρό Ειρηναίο Γαλανάκη, που ήρθε από τον αμαξωτό δρόμο με γαϊδουράκι γιατί η απόσταση είναι μεγάλη, γύρω στα τρία χιλιόμετρα. Η εκκλησία ανήκει στην Ενορία και αφιερώθηκε στον Άγιο Μύρωνα λόγω της ονομασίας της περιοχής. Προτιμήθηκε, όμως, ο Αχαιός Άγιος Μύρων και όχι της Κρήτης επειδή αντικριστά από εδώ είναι τα Αντικύθηρα που τον έχουν πολιούχο αλλά και γιατί ο Άγιος αυτός εορτάζει στις 17 Αυγούστου που δεν είναι περίοδος νηστείας ώστε να μπορούσε πάντα να γίνεται ένα ευχάριστο πανηγύρι. Στο εξωκλήσι έχουν γίνει ανακαινίσεις από την οικογένεια και την Ενορία αλλά και από έναν πιστό, τον κ. Φραγκίσκο Μπαντουράκη, ο οποίος με προσωπικά του έξοδα τοποθέτησε πέργκολα ολόγυρα στην εκκλησιά εκπληρώνοντας τάξιμο στον Άγιο που έγινε καλά και έχει τον Άγιο Μύρωνα προστάτη της οικογένειάς του, ενώ βάφτισε κι ένα εγγονάκι του Μύρωνα”.

Και εκδήλωση μνήμης

Μετά την πανηγυρική Θεία Λειτουργία τιμήθηκε η μνήμη των σφαγιασθέντων γυναικόπαιδων που έγινε το 1824 από Τουρκοαιγυπτίους την παραμονή του Πάσχα στον «Ξωτικόσπηλιο», κοντά στην παραλία που είχαν κρυφτεί για να σώσουν τις ζωές τους. Μια άγνωστη γενοκτονία για το ευρύ κοινό, άρχισε να γίνεται γνωστή με ενέργειες προς την Κοινότητα από τον ιστορικό ερευνητή κ. Λυκούργο Βιδαλάκη από τα Παπαδιανά των Εννιά Χωριών κατόπιν υποδείξεως του χώρου που έγινε η σφαγή από τον εφημέριο της Ενορίας π. Νικόλαο Στρατάκη. Κατόπιν αυτών ευαισθητοποιήθηκε η Κοινότητα Αμυγδαλοκεφαλίου, η οποία με τη σειρά της απευθύνθηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού με υπουργό τότε τον κ. Τζανή Τζανετάκη, ο οποίος με απόφασή του, που δημοσιεύθηκε στο Φ.Ε.Κ., την 9 Ιουλίου 1991 έχοντας αριθμό 497, χαρακτήρισε Ιστορικό τόπο το σπήλαιο αυτό επειδή συνδεόταν με ιστορικά γεγονότα των χρόνων της Τουρκοκρατίας.

Προγενέστερα του χαρακτηρισμού του σπηλαίου από το Υπουργείο Πολιτισμού ως ιστορικού τόπου, ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού « Μιχαήλ Αρχάγγελος», είχε εγκαταστήσει στις 17 Αυγούστου 1988 τιμητική πλάκα στην είσοδο του «Ξωτικόσπηλιου» και κάθε χρόνο τελούσαν επιμνημόσυνη δέηση για τα θύματα που σφαγιάστηκαν. Την Πανηγυρική Λειτουργία και την επιμνημόσυνη δέηση τέλεσαν οι ιερείς Νικηφόρος Χατζογιαννάκης και Ελπιδοφόρος Τεκάκης ενώ ύμνους απέδιδαν ιεροψάλτες της Ενορίας του Αγίου Ιωάννου Χανίων με τοπικό ιεροψάλτη από την Κίσαμο. Το «παρών» έδωσε αντιπροσωπεία του Δήμου Κισάμου με επικεφαλής τον Δήμαρχο Γεώργιο Μυλωνάκη, τον αντιδήμαρχο Μιχάηλ Μουντάκη, τον δημοτικό σύμβουλο Θεόδωρο Σταθάκη, τους τοπικούς συμβούλους δημοτικών διαμερισμάτων Κεφαλίου και Αμυγδαλοκεφαλίου αντίστοιχα, Αντώνιο Καστρινάκη και Γεωργία Κατερινάκη καθώς επίσης και τον επί τιμή πρέσβη, Βασίλειο Σημαντηράκη. Ιστορικός ομιλητής ήταν ο ε.α. πλοίαρχος του Ε.Ν. Ζαχαρίας Μπατιστάκης, ο οποίος έθιξε δύο σενάρια για τη γενοκτονία, με το ένα να λέει ότι «κάποια στιγμή, λέει η παράδοση, ένα μικρό παιδάκι βγήκε έξω από το σπήλαιο για να φέρει νερό από ένα γουργούθι (λαξευμένη πέτρα) που υπήρχε και έγινε αντιληπτό από τους Τουρκοαιγύπτιους. Το κακό σενάριο, όμως, το οποίο δεν θέλουμε να πιστεύουμε, λέει, ότι υπήρχε προδοσία. Κατέβηκαν οι Τούρκοι κάτω και τους έσφαξαν όλους…”.

Ακολούθησαν καταθέσεις στεφάνων. Από τον Δήμο Κισάμου την κατάθεση έκανε ο Δήμαρχος κ. Γεώργιος Μυλωνάκης. Εκ μέρους της Ένωσης Ινναχωριανών Αττικής, ο πρέσβης επί τιμή κ. Βασίλειος Σημαντηράκης και από τον Σύλλογο των απανταχού Κεραμωτιανών, ο ταμίας του Συλλόγου κ. Αθανάσιος Μοτάκης. Τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή και εψάλη απ’ όλους ο Εθνικός μας Ύμνος. Στο τέλος της εκδήλωσης προσφέρθηκε παραδοσιακό κέρασμα ενώ στη συνέχεια γεύμα σε ταβέρνα της περιοχής.