Μεταξύ των Σημαντηριανών και του Αμυγδαλοκεφαλίου στα Εννιά Χωριά, στην κορυφή του βουνού με υψόμετρο 633 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας βρίσκεται κτισμένο από τη μεταβυζαντινή περίοδο το μικρό εορταζόμενο εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία με πανοραμική θέα όλη την από κάτω περιοχή.
Το μικρό εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία λειτουργείται πανηγυρικά κάθε χρόνο και προσελκύει αρκετούς προσκυνητές παρά του ότι τα Σημαντηριανά εδώ και πολλά χρόνια δεν έχουν κανένα μόνιμο κάτοικο και στο Αμυγδαλοκεφάλι ζούνε ελάχιστοι ηλικιωμένοι. Μόνιμοι πανηγυράδες συνεχίζουν να είναι ο επί τιμής πρέσβης της χώρας μας Βασίλειος Σημαντηράκης μαζί με τον γαμπρό του τον Μανώλη Παρασκάκη, τέως διευθυντή της Ένωσης Συνεταιρισμών Κισάμου, οι οποίοι έχουν ανακαινίσει το σπίτι τους στο χωριό. Μετά την εκκλησία όλοι οι προσκυνητές παρακάθισαν στο πανηγυρικό γεύμα που τους προσέφεραν οι οικογένειες Σημαντηράκη και Παρασκάκη με διάφορα εδέσματα και καλό κρασί κάτω από τη δροσιά του υπέρ αιωνόβιου πλατάνου, δίπλα από την παραδοσιακή βρύση του αγαπημένου τους χωριού.
Για την εορταζόμενη εκκλησία του Προφήτη Ηλία καθώς επίσης και το ιστορικό της περιοχής που διαδραματίστηκε την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο κ. Σημαντηράκης μάς είπε τα εξής: «Στην κορυφή του βουνού που είναι η εκκλησία το υψόμετρο είναι 633 μέτρα και στην διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου οι Γερμανοί εγκατέστησαν φυλάκιο το οποίο υπήρξε από τα πιο σημαντικά της δυτικής Κρήτης με δυναμικότητα στρατωνισμού 15 έως 20 ανδρών. Διέθετε ραντάρ αέρος – θαλάσσης, αντιαεροπορικά πυροβόλα, αποθήκη πυρομαχικών, σταθμό ασυρμάτου μέσα στην εκκλησία, παρατηρητήρια και χαρακώματα. Είχαν και ηλεκτρογεννήτρια οι Γερμανοί που εξυπηρετούσε και το άλλο τους φυλάκιο, ακριβώς από κάτω, στην παραλία του Στομίου».
Ο ίδιος συνεχίζοντας επεσήμανε ότι «όλα τα κτίσματα του φυλακίου στον Προφήτη Ηλία και η διάνοιξη του αμαξωτού δρόμου έγιναν με καταναγκαστική εργασία από τα τιμημένα χέρια κατοίκων της περιοχής. Για την εκκλησία δεν υπάρχουν στοιχεία που να χρονολογούν την περίοδο που κτίστηκε αλλά, προφανώς πρόκειται για κτίσμα μεταβυζαντινής περιόδου επειδή δεν έχει τοιχογραφίες. Ήταν πολύ πιο μικρή αλλά με την ανακαίνιση που έγινε το 1965 μεγάλωσε λίγο ακόμα. Το χωριό μου το αγαπώ και μαζί με τον γαμπρό μου τον Μανώλη Παρασκάκη κάνουμε ότι μπορούμε για την περιουσία μας και την ανακαίνιση του σπιτιού. Όμως, τα Σημαντηριανά εδώ και πολλά χρόνια δεν έχουν κανέναν μόνιμο κάτοικο και κάθε φορά που γιορτάζει ο Προφήτης Ηλίας, αλλά και τα άλλα δύο εξωκλήσια που ανήκουν στο χωριό μας και είναι αφιερωμένα στους Άγιους Πατέρες και την Ανάληψη, κάνουμε πανηγύρι κάτω από τα φυλλώματα της σκιάς του πεντακοσίων τουλάχιστον ετών πλατάνου και… ζωντανεύει το χωριό. Εδώ υπάρχει και η παραδοσιακή βρύση αλλά και οι πλύστρες από το 1954 που έπλεναν οι γυναίκες του χωριού τα ρούχα. Τελειώνοντας, οφείλω να πω ότι ο γαμπρός μου ο Μανώλης είναι ο άνθρωπος που αφιερώνει πολλές ώρες με τακτικές επισκέψεις στο χωριό φροντίζοντας το σπίτι και την περιουσία».
Γιάννης και Ηλίας Κάκανος